หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5092

ราชาโลหิตขมวดคิ้ว “ประมุขเทียน มีอะไรให้ข้าช่วยหรือ”

เขาขัดแย้งกับประมุขเทียนมาตลอด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าพลับพลาเทียนหยวนและวังซิ่วหลัวไม่ลงรอยกันทั้งต่อหน้าและลับหลังมานานหลายปี เป็นเหตุผลว่าทำไมการปรากฏตัวกะทันหันของประมุขเทียนจึงไม่ใช่สัญญาณที่ดีนัก

อย่างไรก็ตาม ประมุขเทียนไม่ได้ตอบ กลับหันไปมองผู้อาวุโสฉี แววตาของเขาดูอ่อนโยน “สมแล้วกับชื่อเสียงที่ได้ยินมา ผู้อาวุโสฉี กระบวนท่า 'เทพมารโลหิตคำราม' ก่อนหน้านี้ช่างน่าทึ่ง แต่น่าเสียดาย...”

เขาเปลี่ยนเรื่องกะทันหันและมองเฉินผิง “น่าเสียดายที่คู่ต่อสู้ของเจ้าคือเฉินผิง ผู้ครอบครองสมบัติล้ำค่า”

ผู้อาวุโสฉีเงยหน้าขึ้นมองประมุขเทียน ดวงตาของเขาดูงุนงงเล็กน้อย

ประมุขเทียนกล่าวต่อ “เฉินผิงสังหารอัจฉริยะและผู้อาวุโสจากพลับพลาเทียนหยวน แถมยังทำลายร่างเงาของข้าอีก การต่อสู้กับเขาคงไม่ง่ายนัก แล้วทำไมเจ้าถึงยังดื้อดึง ทั้งที่แม้แต่ราชาของเจ้ายังยอมถอย เจ้าเป็นแค่ผู้อาวุโสคนหนึ่งเท่านั้น”

ชัดเจนว่าเขาพยายามยุยง

เฉินผิงหัวเราะอยู่ในใจ คิดว่าประมุขเทียนเก่งจริงเรื่องปลุกปั่นคน

สีหน้าของผู้อาวุโสฉีหม่นหมอง เขาหันไปหาประมุขเทียนและกล่าวว่า “ประมุขเทียน เฉินผิงฆ่าคุณชายซางฉีและไม่ให้เกียรติวังซิ่วหลัว แม้ต้องแลกด้วยชีวิต ข้าก็ต้องบดขยี้มันให้ได้! ประมุขเทียน ข้ายินดีที่จะเข้ากับพลับพลาเทียนหยวนหากท่านช่วยเหลือข้า”

ทุกคนต่างตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด

ราชาโลหิตหน้าซีดเผือด “ผู้อาวุโสฉี! นี่เจ้า...”

เขาไม่นึกเลยว่าผู้อาวุโสฉีจะยอมร่วมมือกับพลับพลาเทียนหยวน เพราะท้ายที่สุดทั้งสองฝ่ายต่างขัดแย้งกันมาตลอด

"ผู้อาวุโสฉี ไร้เหตุผลสิ้นดี เจ้าไม่รู้หรือว่าวังซิ่วหลัวขัดแย้งกับพลับพลาเทียนหยวนมาตลอด อีกอย่างเฉินผิงฆ่าลูกชายของพ่อข้าไม่ใช่หรือ ทำไมถึงได้ยึดติดนัก" ไป๋ชวงงุนงงกับการกระทำของผู้อาวุโสฉี

ไป๋ชวงงุนงงไปหมดหลังจากได้ฟังคำอธิบาย เธอไม่นึกเลยว่าซางฉีไม่ใช่แม้แต่น้องชายต่างมารดาของเธอ

ส่วนผู้อาวุโสฉี รัศมีของเขาทวีความรุนแรงขึ้น พลังสีม่วงเข้มหมุนวนรอบตัวเขา ราวกับความแค้นและความโกรธที่สะสมมานานหลายสิบปีได้ปะทุขึ้นในที่สุด

ทันใดนั้นเขาก็ดึงตรามารโลหิตออกจากเอว แล้วโยนลงบนพื้นอย่างแรง เสียงของตราแตกกระจายดังก้องไปทั่วนครหลิวหลี่อันเงียบสงัด

“ราชาโลหิต! ในเมื่อเจ้าเปิดเผยความจริง ข้าก็ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว คิดว่าข้าต้องอดทนมาตลอดหลายปีมานี้เพื่ออะไรกันล่ะ” เสียงของผู้อาวุโสฉีแหบแห้ง ดวงตาแดงก่ำ “ต้าเหนียงกับข้าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เราเติบโตมาด้วยกันที่เชิงเขาซิ่วหลัว และสัญญาว่าจะท่องไปทั่วทั้งสามชั้นด้วยกัน แต่เจ้ากลับทำอะไรลงไป”

เขาชี้ราชาโลหิต นิ้วสั่นเทาด้วยความโกรธ “ตอนนั้นเจ้าใช้สถานะนายน้อยแห่งวังซิ่วหลัวบีบให้นางแต่งงานกับเจ้า ทั้งๆ ที่นางกำลังอุ้มท้องลูกของข้าอยู่แล้ว!”

ม่อชิงหยุนกำแขนเสื้อของเฉินผิงแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ขณะที่ไป๋ชวงเซถอยหลัง ใบหน้าซีดเผือด “ไม่... เป็นไปไม่ได้! ท่านพ่อไม่ใช่คนแบบนั้น...” ไป๋ชวงพูดตะกุกตะกัก