หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1126

“ฉันไม่อยากได้ขยะอย่างวิชามารนี่หรอกนะ”

เฉินผิงหรี่ตาจนดูอันตราย

“บอก… บอกฉันมาสิ ว่าแกต้องการอะไร ฉันให้แกได้ทุกอย่าง” กั๋วเว่ยตะกุกตะกักพูดออกมาด้วยความหวาดกลัว

เฉินผิงเยาะเย้ยขณะที่สายตาเขามองไปที่หน้าอกกั๋วเว่ย “ฉันจะเอาจุดชีพจรตันเถียนของแก”

ทันทีที่เฉินผิงพูดออกมา ความกลัวก็ผุดขึ้นมาในแววตากั๋วเว่ย

จุดชีพจรตันเถียนเป็นขุมพลังเพื่อใช้ในการต่อสู้ หากไร้ซึ่งจุดชีพจรตันเถียนแล้ว นักสู้คนนั้นก็ไม่มีประโยชน์ ผู้บำเพ็ญเพียรสามารถฟื้นคืนจุดชีพจรตันเถียนที่แหลกสลายได้จากการฝึกฝน แต่นักสู้นั้นไม่สามารถทำเช่นนี้ได้เลย

ดังนั้น การที่เฉินผิงเรียกร้องเอาจุดชีพจรตันเถียนจากกั๋วเว่ยนั้นก็คือการบอกว่าเขาต้องการให้กั๋วเว่ยไม่สามารถกลับมาเป็นนักสู้ได้อีกตลอดชีวิตที่เหลืออยู่นั่นเอง

มันเป็นจุดจบที่แย่เสียยิ่งกว่าตายอีกสำหรับกั๋วเว่ย

เขาเป็นถึงผู้อำนวยการสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ เขาจะเผชิญหน้ากับตระกูลที่ทรงอิทธิพลในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้ได้อย่างไรถ้าเขาไร้ซึ่งความสามารถ?

“ได้โปรด! โปรดอย่าทำอย่างนี้กับจุดชีพจรตันเถียนของฉัน ฉัน…” กั๋วเว่ยอ้อนวอน แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ เฉินผิงก็ต่อยเขา

ตุบ!

หมัดของเฉินผิงปะทะเข้าที่หน้าอกของกั๋วเว่ย อันที่จริงกำปั้นของเขาทะลุทะลวงเข้าไปในร่างกั๋วเว่ย

พลังนั้นระเบิดผ่านเวทย์คุ้มกันของกั๋วเว่ยได้เลยทีเดียว

แกร๊ก! เสียงแตกลั่นขึ้นมาเบาๆ

กั๋วเว่ยนิ่งขึง จากนั้นเขาก็ร่วงลงไปกองกับพื้น

หมัดของเฉินผิงทำให้จุดชีพจรตันเถียนของกั๋วเว่ยแตกเป็นเสี่ยงๆ

ในวินาทีเดียว พลังลมปราณทั้งหมดของกั๋วเว่ยก็สลายหายไป และเขาก็กลับกลายเป็นคนไร้พลัง

“แก… แกทำจุดชีพจรตันเถียนของฉันแตกสลายจริงๆ…”

กั๋วเว่ยหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ

เฉินผิงปล่อยมือที่ชุ่มเลือดออกจากท้องของกั๋วเว่ย จากนั้นเฉินผิงก็โบกมือเบาๆ ทำให้กิ่งก้านไม้ที่จับล็อกกั๋วเว่ยไว้ให้อยู่กับที่เมื่อครู่นี้หายวับไป