หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1578

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าตู้จือเถิงจะอ้อนวอนอย่างไร ระดับพลังยุทธ์และพลังวิญญาณของเขาก็หายเข้าสู่ร่างกายของเทพพยัคฆาทันที

ตู้จือเถิงทรุดลงกับพื้น ตอนนี้เขาสูญเสียพลังความสามารถที่บำพ็ญเพียรไปหมดแล้ว ทำให้เขาไม่ต่างอะไรไปจากคนธรรมดา

"โอ้!" ตู้จือเถิงร้องโหยหวนด้วยความสิ้นหวัง ไม่สามารถยอมรับการลงโทษเช่นนั้นได้

สำหรับเขาแล้ว การลงโทษเช่นนี้เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย

จากนั้น ตู้จือเถิงที่บ้าคลั่งก็โขกศีรษะเข้ากับก้อนหินขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างๆ

การสูญเสียทุกสิ่งที่เขารัก ทำให้เขาสูญเสียความกล้าที่จะมีชีวิตอยู่

ปัง!

ทันใดนั้น หัวของเขาก็เปิดออกและสมองก็ทะลักออกมา ดวงตาของเขายังคงเบิกกว้างขณะที่เขาหายใจเฮือกสุดท้าย

"พ่อ!"

ตู้หนานวิ่งเข้ามาและเริ่มร้องไห้ขณะที่เขากอดศพพ่อของเขาเอาไว้ก่อนจะหันไปมองเทพพยัคฆา

ความเคารพในสายตาของตู้หนานในตอนแรกถูกแทนที่ด้วยความโกรธแค้น

“ไม่เห็นต้องมองข้าแบบนั้นเลย ทุกคนบนเกาะเผิงไหลเป็นเพียงภาชนะบรรจุพลังวิญญาณที่ข้าสร้างขึ้น ข้าจะเอาคืนมาเมื่อไหร่ก็ได้ทั้งนั้น ถ้าไม่มีข้า ครอบครัวของเจ้าจะเสวยสุขมาได้จนถึงทุกวันนี้ได้หรือ ถือเป็นเกียรติของเจ้าด้วยซ้ำที่ได้เสียสละตัวเองเพื่อข้า ตอนนี้พ่อของเจ้าก็ตายแล้ว เจ้าคือคนต่อไป!”

เทพพยัคฆายกมือขึ้น จากนั้นลำแสงก็เข้าห่อหุ้มตู้หนานเหมือนพ่อของเขา

เวลานั้นเอง เฉินผิงปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าตู้หนานในทันที และโบกมือบังคับให้เทพพยัคฆาต้องล่าถอย

“แกมันก็แค่เสืออสูร กล้าดียังไงมาเรียกตัวเองว่าเทพแล้วแย่งชิงเอาทุกอย่างไปจากมนุษย์ แกคิดว่าตัวเองสูงส่งเกินไปแล้ว!” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชาก่อนที่จะชกเทพพยัคฆาด้วยกำปั้นของเขา

หมัดทำให้เกิดลมกระโชกแรงรุนแรงกว่าครั้งก่อน เมื่อเห็นดังนั้นเทพพยัคฆาเลือกที่จะไม่เผชิญหน้ากับเฉินผิงแบบตัวต่อตัว

แต่เขาถอยกลับอย่างรวดเร็วและยิงพลังวิญญาณใส่เฉินผิง เพื่อลดพลังหมัดของคนหลัง

ตูม!