หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1735

“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้แน่นอน ผมเกือบถูกสัตว์อสูรแมงมุมกิน นี่คุณจะบอกว่าแม้แต่สัตว์อสูรที่ทรงพลังเทียบเท่าขุนพลยุทธ์ขั้นต้นผมก็ยังเอาชนะไม่ได้งั้นเหรอ?” เฉินผิงไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะพ่ายแพ้ต่อสัตว์อสูรในระดับนั้น เมื่อความแข็งแกร่งของเขาเท่ากับขุนพลยุทธ์ขั้นสาม

เก๋อหยู่หานยิ้ม “สัตว์อสูรทุกตัวมีจุดแข็งและจุดอ่อนของตัวมันเอง สัตว์อสูรแมงมุมตัวนี้มีการป้องกันที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ แต่คุณกลับเลือกที่จะสู้กับมันแบบตัวต่อตัว ถ้าคุณโจมตีหางของมันในขณะที่มันพ่นเส้นใย คุณก็คงฆ่ามันได้อย่างง่ายดาย”

เรื่องที่เธอเผยให้เห็นทำเอาเฉินผิงหมดคำจะพูด จริงๆ แล้วฉันก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะเรียนรู้เรื่องสัตว์อสูรเลย เดาว่าฉันคงต้องศึกษาไว้บ้างในอนาคต

เมื่อมองไปยังถ้ำที่พังทลาย จู่ๆ เขาก็นึกถึงผู้คนที่กลายเป็นดักแด้มนุษย์

โทสะและเจตจำนงสังหารพลุ่งพล่านในใจของเขา ในขณะที่เขากัดฟันพูดว่า “ฉันจะให้ไอ้พวกเลวทรามนั่นต้องชดใช้! ฉันจะไม่ลืมแกแน่ สำนักสุขาวดี”

แววตาอันเย็นชาผุดขึ้นในดวงตาของเขา

"ไปกันเถอะ!" หูหม่าซือเรียกเฉินผิง

เฉินผิงพยักหน้าตอบรับ ก่อนที่ทั้งสามคนจะเตรียมตัวเดินทาง

ในขณะนั้น มีรถยนต์คันหนึ่งกำลังแล่นอยู่บนเส้นทางในป่า

คาซูโอะและชายวัยกลางคนมีหนวดนั่งอยู่ในรถ

“ผมวางใจในตัวคุณนะ คุณซากาตะ” คาซูโอะพูดอย่างสุภาพ

ชายวัยกลางคนคือปรมาจารย์แสวงวิญญาณที่คาซูโอะเชิญมาจากต่าวกั๋ว มาซามูระ ซากาตะ แม้ว่ามาซามูระจะไม่ได้แข็งแกร่งมากเป็นพิเศษ แต่วิชาแสวงวิญญาณของเขาก็ได้นับว่าเชี่ยวชาญ

“ไม่จำเป็นต้องยกยอผมขนาดนั้น คุณคาวากุจิ ผมก็อยากเห็นเหมือนกันว่าวิญญาณเมื่อหลายพันปีก่อนหน้าตาเป็นยังไง” มาซามูระตอบด้วยรอยยิ้ม

หลังจากที่คาซูโอะจอดรถ พวกเขาก็เริ่มเดินเข้าไปในป่า

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่คาซูโอะก้าวเข้ามาในป่า สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป