หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1737

ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น วิญญาณของเฉินผิงก็ปล่อยหมัดเข้าใส่เงาสีดำของมาซามูระ

“โง่เง่า คิดเหรอว่าจะควบคุมผมได้ด้วยวิชาต่ำช้าของคุณ?”

วิญญาณของเฉินผิงจับร่างเงาของมาซามูระและชกซ้ำๆ หลายครั้ง

แสงที่ส่องออกมาจากวิญญาณของเฉินผิงนั้นจ้ามากจนมาซามูระและคาซูโอะต้องหลบตา เพียงแค่มองแสงนั้นก็บอกได้เลยว่ามันทรงพลังเพียงใด

“ขะ-เขาแข็งแกร่งเกินไป” มาซามูระอ้าปากค้างด้วยความตกใจและกระอักเลือดสีดำออกมาคำโต

มันรู้สึกเหมือนวิญญาณของเขาถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่เขาไม่สามารถทำอะไรกับมันได้เลย

ตูม!

วิญญาณของเฉินผิงโจมตีอีกครั้ง เขาปล่อยเงาดำที่น่าสะพรึงกลัวออกไป มาซามูระระงับความเจ็บปวดพลางอ้าปากกว้าง เขากลืนกินเงาเพื่อเรียกมันกลับคืนสู่ร่างของเขา

ความกลัวเข้าครอบงำสายตาของเขาเมื่อเขาสบตากับเฉินผิง

คาซูโอะขมวดคิ้วตั้งสมาธิ แม้จะรู้ว่ากายหยาบของเฉินผิงนั้นแทบจะอยู่ยงคงกระพัน แต่เขาก็ต้องตะลึงกับพลังวิญญาณของเฉินผิง ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิชาแสวงวิญญาณของปรมาจารย์แสวงวิญญาณไม่อาจควบคุมเขาได้!

วิญญาณของเฉินผิงกลับเข้าร่างของเขาอีกครั้ง เขาพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ผมคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่คุณต้องกลับไปโตที่บ้าน บางทีคุณน่าจะดื่มนมให้มากกว่านี้!”

มาซามูระโกรธจัดจนกระอักเลือดออกมาอีกรอบ

ในขณะเดียวกัน คาซูโอะก็รู้สึกว่าเลือดของเขากำลังเดือดพล่าน รัศมีของเขาทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น

“ไอ้เด็กเวร วันนี้ฉันจะฆ่าแก!”

มือของคาซูโอะกำรอบดาบคาตานะที่ดูเก่าแก่ในทันใด รัศมีมืดมนของมันแผ่ความรู้สึกชวนหวาดกลัวออกมา

เขาสะบัดข้อมือ และดาบคาตานะก็เข้ามาหาเฉินผิงอย่างรวดเร็ว!

ใบมีดคมพุ่งเข้าหาเฉินผิงและปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาในพริบตา

เฉินผิงที่เห็นอย่างนั้นก็รีบถอยหนี

คาซูโอะตะคอกและไล่กวดเฉินผิงขณะที่คำพูดของเขาดังก้อง “แกหนีไม่พ้นหรอก!”

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงก็โยนขวดในมือของเขาออกไปทันทีและท่องคาถา

ตูม!

ตูม!