หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1749

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงจึงต้องหยุดเคลื่อนไหว ทันใดนั้นเปลวไฟสีฟ้าอ่อนก็ลุกโชนขึ้นบนฝ่ามือของเขา มันถูกเสริมความรุนแรงด้วยพลังมังกรและลุกโชนยิ่งกว่าเดิม

เฉินผิงตัดสินใจใช้ไฟปะทะไฟ เขาผลักฝ่ามือเบา ๆ เปลวไฟสีฟ้าอ่อนก็แผ่กระจายไปทั่วพื้นทันที มันก่อตัวเป็นกำแพงไฟต่อหน้าเขา

“ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะรู้จักเวทย์ควบคุมเพลิงเช่นกัน โชคไม่ดีตรงที่สิ่งที่คุณกำลังทำเป็นเพียงลูกไม้ตื้นๆ เท่านั้น”

ชายคนนั้นอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเมื่อเขาเห็นกำแพงไฟตรงหน้าเฉินผิง

พรึบ! พรึบ!

ลูกไฟทะลุผ่านกำแพงไฟไปในพริบตาและโดนเข้าที่เฉินผิง

ทันใดนั้น ร่างของเฉินผิงก็ลุกเป็นไฟ และเขาก็ล้มลงกับพื้น

วินาทีต่อมา เขาก็เห็นชายคนนั้นกระโจนขึ้นไปด้านบน ไฟเริ่มไหม้กลางอากาศ ราวกับว่าทั่วทั้งห้องโถงถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง

เปลวไฟโหมกระหน่ำใส่เฉินผิงด้วยแรงกดดันอันน่าหวาดหวั่น ดูราวกับว่าจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆ

เฉินผิงกัดฟันขณะที่ข้อต่อของเขาลั่นจากพลังอันล้นหลาม

ดวงตาของเขาแดงก่ำและเริ่มมีเลือดไหลออกจากจมูกและปาก

แต่ในขณะที่เปลวไฟกำลังจะแผดเผาเฉินผิงกลางอากาศ เขาก็รู้สึกเย็นยะเยือกอย่างกะทันหัน จากนั้นก็เห็นสายหมอกพวยพุ่งใส่เปลวไฟจนมอดดับ

เฉินผิงงุนงงเพราะไม่รู้ว่าใครกำลังช่วยเขา พอหันกลับไปดูว่าเป็นใคร เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าเป็นผู้หญิงคนก่อนหน้านี้

"คุณกำลังทำอะไรน่ะ?"

โทสะแผ่ไปทั่วใบหน้าของชายคนนั้น ขณะที่เขาหันไปจ้องมองผู้หญิง

“คุณฆ่าเขาไม่ได้หรอก ให้ฉันฆ่าดีกว่า”

ด้วยสีหน้าเยือกเย็น ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้าไปหาเฉินผิง ดูเหมือนเธอยังคงเก็บความขุ่นเคืองใจที่มีต่อหมัดเมื่อครู่

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของผู้หญิงคนนั้น ฝ่ายชายก็ไม่พูดอะไรอีก เขาถอยหลังไปสองสามก้าว

ขณะที่หญิงสาวจ้องมองเฉินผิง พลังเยือกแข็งจากร่างกายของเธอก็ห่อหุ้มตัวเขาไว้

ผลึกน้ำแข็งสีน้ำเงินก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วบนร่างของเฉินผิง และจู่ๆ หยาดน้ำแข็งก็ผุดขึ้นมาจากพื้น ดูราวกับกรงที่จองจำเขาไว้ที่พื้น