หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1795

เฉินผิงเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นว่า “เป็นยังไงบ้าง หูหม่าซือ?”

“ซากปรักหักพังโบราณนี้ค่อนข้างกว้างใหญ่ อย่างไรก็ตาม ทางเข้าอาจถูกใครบางคนทำลาย...” หูหม่าซือตอบ

"คุณหมายความว่ายังไง?" เฉินผิงขมวดคิ้ว “คุณกำลังบอกว่าเคยมีใครบางคนเข้าไปในซากปรักหักพังโบราณก่อนแล้วอย่างนั้นเหรอ?”

หูหม่าซือพยักหน้าเป็นคำตอบ

“ถ้ามีคนอื่นเคยไปที่นั่นมาก่อนจริง นั่นไม่แปลว่าการเดินทางของเราครั้งนี้ต้องสูญเปล่าหรอกเหรอ?” ฟ่านเจียงพูดหลังจากถอนหายใจ

“มันก็พูดยากนะ แม้ว่าคนเหล่านี้จะเข้าไปในซากปรักหักพังโบราณได้ แต่ก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าพวกเขาจะได้สิ่งของข้างใน มันคล้ายกับซากปรักหักพังโบราณของสำนักผนึกสวรรค์ที่เราเคยเข้าไปในวันนั้น แม้ว่าเราจะเข้าไปในโบราณสถานหลายครั้ง แต่เราก็แทบไม่ได้อะไรจากพวกมันเลย การสำรวจซากปรักหักพังโบราณไม่เหมือนกับการสำรวจสุสานโบราณ เมื่อสุสานโบราณถูกเปิดออก ตามหลักแล้วมันจะถูกทำลายจนหมดสิ้น แต่กับซากปรักหักพังโบราณนั้น มันได้รับการปกป้องไว้โดยวงแหวนอาคม ดังนั้นไม่ว่าใครก็ไม่สามารถแตะต้องสิ่งของที่อยู่ภายในซากปรักหักพังโบราณได้” หูหม่าซืออธิบาย

"หูหม่าซือ บอกเราหน่อยได้ไหมว่าทางเข้าของซากปรักหักพังโบราณอยู่ที่ไหน? เราจะรู้เมื่อเราเข้าไปแล้ว ใช่มั้ย?” เฉินผิงถามด้วยความรู้สึกกังวลใจ

อย่างไรก็ตาม หูหม่าซือส่ายศีรษะ “ผมหาทางเข้าไม่เจอ มีคนลบร่องรอยที่ทางเข้าและสร้างวงแหวนอาคมขึ้นมาใหม่ ตอนนี้เราจึงทำได้เพียงค่อยๆ ค้นหามันไปเรื่อยๆ เท่านั้น”

“เป็นไปได้ไหมว่าคนที่บุกเข้าไปในซากปรักหักพังโบราณยังคงอยู่ข้างใน” แอนนาถาม

“เป็นไปได้...” หูหม่าซือพยักหน้าเห็นด้วย

“ถ้าเช่นนั้น พวกเขาอาจเป็นคนที่ปล่อยข่าวลือเกี่ยวกับปีศาจเสือและทำให้คนหายสาบสูญไป? บางทีพวกเขาอาจทำสิ่งเหล่านี้โดยเจตนาเพื่อทำให้ผู้คนที่กำลังค้นหาซากปรักหักพังโบราณหวาดกลัว” เก๋อหยู่หานกล่าวหลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง

“ใช่ เป็นไปได้เช่นกัน แต่ไม่ว่าสถานการณ์ในตอนนี้จะเป็นอย่างไร เรายังคงต้องหาทางเข้าให้ได้ก่อน...” เฉินผิงกระตือรือร้นที่จะค้นหาซากปรักหักพังโบราณโดยเร็วที่สุด

เมื่อเฉินผิงกำลังจะนำคนอื่นๆ เดินทางต่อไปยังภูเขาหิมะ พวกเขาสัมผัสได้ถึงคลื่นรัศมีที่มาจากด้านหลังพวกเขา

ไม่นาน คนจำนวนสิบกว่าคนก็พุ่งเข้ามาหาเฉินผิงและคนอื่นๆ ในบรรดาคนเหล่านั้น เห็นได้ชัดว่ามีชายร่างสูงผมบลอนด์และดวงตาสีฟ้าเป็นผู้นำ

ในขณะเดียวกัน ชายสูงอายุร่างผอมก็ตามมาข้างๆ ชายร่างสูงคนนั้น ผู้สูงอายุดูเหมือนเป็นคนตาบอดขณะที่เขาถือไม้เท้าอยู่ในมือ

ทันทีที่คนกลุ่มนั้นเห็นเฉินผิงและคนอื่นๆ ก็หยุดลง ชายผมบลอนด์ชำเลืองมองเฉินผิงและคนอื่นๆ และไม่พูดอะไร จากนั้นชายผมบลอนด์ก็หันไปหาผู้สูงอายุและถามว่า “โจเอล คุณบอกว่ามีคนใช้พลังค้นหาสุสานเพื่อค้นหาซากปรักหักพังโบราณ มันมาจากแถวๆ นี้งั้นเหรอ?”

ผู้เฒ่าชื่อโจเอลไม่พูดอะไร เขาเพียงแค่หยิบกระดิ่งทองเหลืองออกมาแล้วเขย่าเบาๆ เสียงดังกังวานที่ชัดเจนก็เปล่งออกมาจากกระดิ่งและเริ่มกระจายไปทั่วบริเวณอย่างรวดเร็ว

คลื่นเสียงนั้นดูเหมือนมีพลังเวทมนตร์บางอย่าง พงกมันเข้าทำลายจิตใจของเฉินผิงและคนอื่นๆ อย่างต่อเนื่อง

เพียงชั่วพริบตา ลำแสงสีทองพุ่งผ่านจิตใจของเฉินผิง มันบังคับคลื่นเสียงออกไปโดยตรง