หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1965

ตูม! ตูม! ตูม!

เฉียวจื้อยงต่อยออกไปอีกสองสามหมัด ทำให้ฝุ่นผงและเศษหินเศษดินฟุ้งกระจายมากขึ้น ถึงกระนั้น ก้อนหินยังคงไม่ขยับเขยื้อน

เขาหอบหายใจหนัก ในขณะที่หน้าผากของเขามีเม็ดเหงื่อเย็นๆ

“ทำอะไรของนาย เฉียวจื้อยง? กล้าดียังไงถึงได้ปิดบังความสามารถที่แท้จริงของนายจากเรา? นายวางแผนที่จะหักหลังเราอย่างนั้นเหรอ?” จู้ห่าวถามอย่างโกรธเคือง

ดูเหมือนว่าชายผู้นี้ตั้งใจจะโจมตีเฉียวจื้อยงเช่นกัน

เพราะพวกเขาได้ร่วมกันก่อตั้งพันธมิตร การที่เฉียวจื้อยงซ่อนความสามารถที่แท้จริงของตนจากพวกเขาย่อมหมายความว่าเขาแอบวางแผนอะไรบางอย่าง

หงเชียนจิ่วห้ามจู้ห่าวพร้อมตำหนิ "พอได้แล้ว! ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะทะเลาะกันเอง มาร่วมมือทำลายก้อนหินกันเถอะ”

หงเชียนจิ่วก็ไม่พอใจเฉียวจื้อยงเช่นกัน อย่างไรก็ตาม การทำลายก้อนหินที่ขวางทางพวกเขานั้นสำคัญมากกว่า

ในตอนที่หงเชียนจิ่วพยายามกล่อมให้พวกเขาร่วมมือกันทำลายก้อนหิน เฉินผิงก็พูดขึ้น

“อย่าเปลืองแรงเลยครับ พวกคุณไม่สามารถทำลายก้อนหินได้ ต่อให้พวกคุณจะร่วมมือกันก็ตาม”

หงเชียนจิ่วและคนอื่นๆ หันมามองเฉินผิงพลางขมวดคิ้ว “เฉินผิง คุณหมายความว่ายังไง? จะบอกว่าคุณสามารถทำลายหินก้อนนี้ได้งั้นเหรอ?”

“หินก้อนนี้ถูกผนึกไว้ในวงแหวนอาคม ดังนั้นก้อนหินนี้จะไม่แตกตราบใดที่วงแหวนอาคมยังไม่บุบสลาย” เฉินผิงพูดเรียบๆ

“พูดพล่ามไร้สาระ ถ้าก้อนหินอยู่ในวงแหวนอาคมจริงๆ ทำไมผมถึงไม่รู้สึกอะไรเลยตอนที่ผมโจมตีมันหลายครั้งก่อนหน้านี้?” เฉียวจื้อยงโต้กลับเสียงดัง

เขาไม่รู้สึกว่ามีวงแหวนอาคมอยู่เลย

“ฉันก็คิดว่าเขากำลังพูดเหลวไหล อย่าไปสนใจเขาก็พอ เราทำลายหินก้อนนี้ได้แน่นอนถ้าเราร่วมแรงกัน” จู้ห่าวกล่าวเย้ยหยัน

เขากลอกตาใส่เฉินผิง เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อในสิ่งที่ชายผู้นี้พูด

หงเชียนจิ่วพยักหน้า พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลองดู ทั้งสามคนพร้อมด้วยคนอื่นๆ จากตระกูลทรงอิทธิพลร่วมมือกันโจมตีก้อนหิน

รัศมีของขุนพลยุทธ์ผสานกันและจู่โจมก้อนหินอย่างรุนแรง