หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1969

หลังจากถูกอัสนีสวรรค์ละรอกแรกโจมตี เฉินผิงยังคงไม่เคลื่อนไหว โดยยังถือกระบี่พิฆาตมังกรไว้ในมือ

หลายคนตกตะลึงกับภาพที่เห็น พลังของอัสนีสวรรค์นั้นช่างน่าสะพรึงกลัว และคนส่วนใหญ่จะได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือไม่ก็ตายเมื่อถูกมันโจมตี

ถึงกระนั้น เฉินผิงที่ถูกโจมตีเข้าเต็มๆ ก็ยังไม่ได้รับอันตรายใดๆ เลย ร่างกายของเขาแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ!

ครืน!

ผ่านไปเพียงสิบวินาที อัสนีสวรรค์อีกสายก็ฟาดลงมา

คราวนี้พลังของอัสนีสวรรค์รุนแรงกว่าเดิมมาก ทำให้เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าอวัยวะภายในของเขาปั่นป่วน

“เฉินผิง แค่นั้นก็พอแล้ว รีบหนีออกมา!” หูหม่าซือตะโกนใส่เฉินผิง

เฉินผิงทนรับอัสนีสวรรค์ได้สองครั้งแล้ว และถ้าเขายังอยู่ตรงนั้นต่อไป เขาอาจได้รับบาดเจ็บเข้าจริงๆ

ทุกคนต่างก็รู้ว่าพลังของอัสนีสวรรค์จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงก็ไม่ขยับเขยื้อน เขาวางแผนที่จะต้านพลังของอัสนีสวรรค์อีกครั้งก่อนที่จะหาโอกาสหลบออกไป

ตูม!

อัสนีสวรรค์ครั้งที่สามผ่าใส่เขา

พลังของอัสนีสวรรค์ครั้งนี้มีพลังมากกว่าสองครั้งก่อนหน้ารวมกัน เฉินผิงรู้สึกว่าขาของเขาอ่อนเปลี้ย และเขาเกือบจะล้มลง

ในตอนที่เขารู้สึกว่าไม่สามารถทนต่อแรงกดดันได้แล้ว เขาก็สัมผัสได้ถึงรัศมีที่ผิดปกติแผ่ออกมาจากแท่นบูชาที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา

รัศมีแปลกประหลาดนั้นพุ่งขึ้นมาที่ขาของเขาและเข้าสู่ร่างกายอย่างช้าๆ ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายในทันที

เฉินผิงประหลาดใจ แต่พอมองลงไปที่แท่นบูชาข้างใต้เขา เขาไม่เห็นอะไรมากไปกว่าก้อนหินที่วางซ้อนกันเป็นกองๆ ไม่มีร่องรอยของวงแหวนอาคมหรืออะไรที่คล้ายกันบนกองหิน แล้วรัศมีประหลาดนี้มาจากไหน?

ในขณะนั้น หงเชียนจิ่วกับคนอื่นๆ ก็มารวมตัวกันรอบๆ ขณะที่สายฟ้าสีน้ำเงินยังคงสว่างวาบอยู่เหนือหัวของเขา จู้ห่าวตะโกน “เฉินผิง แกโกหก! แกไม่ได้ทำลายอาคมอัสนีสวรรค์ ทั้งที่แกทำให้ฉันคุกเข่าลงแล้ว!”

เฉินผิงดูราวกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องของจู้ห่าว หูหม่าซือจ้องมาที่เขาแล้วพูดว่า “หุบปากซะ! เฉินผิงหันเหอัสนีสวรรค์ไปรวมกันที่จุดเดียวแล้ว ดังนั้นมันจะไม่ผ่าลงมาจากที่อื่นอีก เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อทำแบบนั้นให้สำเร็จ แกยังจะมาบ่นอะไรอีก?” หูหม่าซือตะโกน ทำเอาจู้ห่าวพูดไม่ออก

ทุกคนเห็นว่าตอนนี้อัสนีสวรรค์ผ่าลงไปที่แท่นบูชาที่เดียว ทำให้พื้นที่อื่นๆ ปลอดภัย

“อาคมอัสนีสวรรค์ไม่ใช่ภัยคุกคามอีกต่อไป แต่เราจะออกจากที่นี่ได้ยังไง?” หงเชียนจิ่วเริ่มครุ่นคิดหาวิธีหนีหลังจากแน่ใจว่าอาคมอัสนีสวรรค์จะไม่สามารถทำร้ายพวกเขาได้อีก

หนิงจื้อและปราชญ์ยุทธ์อีกสี่คนเฝ้าอยู่ด้านนอก พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะฝ่าออกไปได้

"ผมเข้าใจแล้ว ผมเข้าใจแล้ว...” จู่ๆ เฉินผิงก็พึมพำ “จะต้องมีความลับอยู่ใต้แท่นบูชา มันจะต้องมี...”

จากนั้นเขาก็พุ่งตรงไปยังแท่นบูชาในระหว่างที่พูดอยู่