หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1975

พอเห็นแวบเดียวเฉินผิงก็จำได้ว่าคนเหล่านี้คือสิบแปดอรหันต์ที่หงเชียนจิ่วพามา!

ชายคนนั้นใช้สิบแปดอรหันต์เป็นทางเลือกสุดท้าย แต่เขามักจะซ่อนพวกเขาไว้เป็นแผนลับสำหรับตัวเขาเอง

เขาต้องการกองกำลังที่แข็งแกร่งเอาไว้เก็บกวาดหลังการต่อสู้

เมื่อเดินมาถึงทางตัน ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจว่าถึงเวลาแล้วที่จะปลดปล่อยสิบแปดอรหันต์ และเข้ายึดแท่นบูชาศักดิ์สิทธิ์

ในเมื่อนักสู้เหล่านี้ภักดีต่อตระกูลหง พวกเขาจะทำตามคำสั่งของเขา แม้ว่าจะต้องเผชิญกับศัตรูที่น่าหวาดหวั่นก็ตาม

แม้เผชิญกับการโจมตีฉับพลันจากสิบแปดอรหันต์ ทูตมารยังคงมีสีหน้าสงบ รัศมีอันทรงพลังจากร่างของเขาบ่งบอกชัดเจนว่าเขาไม่ได้มองว่าคนเหล่านี้เป็นภัยคุกคาม

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงรู้สึกงุนงงกับการกระทำของหงเชียนจิ่ว เพราะมันเท่ากับว่าเขายอมเสียสิบแปดอรหันต์ที่ทรงพลังเพื่อใช้สู้กับมารที่แข็งแกร่ง

ไม่ช้าเฉินผิงก็มองเห็นเจตนาที่แท้จริงของชายผู้นี้ ขณะที่นักสู้เหล่านั้นพุ่งไปข้างหน้าด้วยความมุ่งมั่นอันแรงกล้า เลือดของพวกเขาสูบฉีด ทำให้ชุดของพวกเขาฉีกขาดและเผยให้เห็นร่างกายที่บึกบึนของพวกเขา

พวกเขาเตรียมที่จะทำลายตัวเองเพื่อกำจัดทูตมาร

ทุกคนตกตะลึง เนื่องจากพวกเขาไม่ใช่นักสู้ระดับธรรมดา แต่เป็นขุนพลยุทธ์ขั้นกลางพร้อมด้วยบางคนที่ไปถึงขั้นสูง

การทำลายตัวเองของพวกเขาคงจะไม่ต่างกับแรงระเบิดปะทุ

นอกจากนี้ การที่คนจำนวนมากจะทำลายตัวเองไปพร้อมๆ กัน พลังของสิ่งนั้นคงเกินกว่าจะจินตนาการได้!

"ถอยกลับมา!" ทุกคนเริ่มถอยตามคำสั่งของหงเชียนจิ่ว

ภูเขาทั้งลูกอาจราบเป็นหน้ากลองเพราะพลังของการทำลายตัวเอง

“พวกคุณรีบถอยไปเร็วเข้า...” เฉินผิงตะโกนใส่หูหม่าซือและคนอื่นๆ

พอเห็นดังนั้น หูหม่าซือกับเก๋อฝูไห่จึงรีบถอนตัว

“ท่านทูตมาร?” หนิงจื้อมองดูชายคนนั้นด้วยความตกตะลึง

พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ถอยออกไปเองโดยปราศจากคำสั่ง

ทูตมารโบกมือแล้วพูดว่า “แกก็ควรออกไปด้วย...”

กระฉูด!