หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 216

“เฉินผิง คุณยังไม่ตาย คุณยังไม่ตาย...”

ซูอวี่ฉีพุ่งตัวเข้าไปกอดเฉินผิงไว้แน่นด้วยความดีใจ!

ขณะนั้น ซูอวี่ฉีไม่สนใจสายตาของคนรอบข้างและกอดเฉินผิงไว้แน่นไม่ยอมปล่อยมือ!

ร่างกายของเฉินผิงยังคงเหลือความเย็นอยู่เล็กน้อย แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น ซูอวี่ฉีก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออก!

“ปล่อยได้แล้ว ถ้าคุณยังไม่ปล่อยอีกผมคงจะตายเพราะถูกคุณรัดแทน!”

เฉินผิงกระแอมไอและพูดขึ้น!

ซูอวี่ฉีได้ยินแบบนั้นก็ปล่อยมือทันที แต่เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ได้เป็นอะไรและกำลังหัวเราะตัวเองอยู่ ซูอวี่ฉีก็กลอกตาและเตะเขาไปแรงๆ หนึ่งที!

หลังจากเห็นว่าเฉินผิงยังไม่ตาย ทุกคนก็แสดงท่าทางดีใจออกมา ถ้าเป็นแบบนี้ เลี่ยวเฟยก็ทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้แล้ว!

“ไอ้หนุ่ม นายเป็นใครกันแน่ ถึงได้ดูดซับพลังเย็นเข้าไปแล้วไม่ตาย”

เลี่ยวเฟยถามขึ้นด้วยความสงสัย

“พ่อนายมั้ง!” เฉินผิงโกรธจัด เมื่อสักครู่นี้ที่เลี่ยวเฟยฉวยโอกาสตอนที่เขาหลอมรวมพลังงานเย็นอยู่ ลงมือกับหลินเทียนหู่ ไหนจะพูดจาหยาบคายกับซูอวี่ฉีอีก เฉินผิงได้ยินมันทั้งหมด เพียงแค่ไม่สามารถทำอะไรได้ก็เท่านั้น!

“นายอยากตายใช่ไหม” เลี่ยวเฟยโดนด่า สีหน้าของเขาก็บูดเบี้ยวขึ้นมาทันที!

“ตอนนี้เอาถาดชีซิงมาให้ฉันได้แล้ว บางทีนั่นอาจจะทำให้นายแบบเจ็บน้อยลงอีกหน่อย!”

เฉินผิงกวักมือเรียกเฉินผิง เขาขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับคนประเภทนี้

“ที่แท้ นายอยากได้ถาดชีซิงของฉัน?”

สีหน้าของเลี่ยวเฟยเปลี่ยนไปทันที มันเคร่งขรึมจนน่ากลัว มือจับถาดชีซิงไว้แน่น ดูท่าแล้วคงจะไม่ยอมให้เฉินผิงง่ายๆ อย่างแน่นอน!

“ฉันให้โอกาสนายแล้ว แต่เป็นนายเองที่ไม่รับไว้!”

เฉินผิงมองไปที่เลี่ยวเฟยด้วยความเย็นชา สายตาเต็มไปด้วยไอสังหาร!

“ไอ้หนุ่ม ถึงแม้ว่านายจะไม่ตายจากการดูดซับพลังงานเย็น แต่อย่างไรก็สู้ถาดชีซิงของฉันไม่ได้หรอก พูดโม้ให้มันน้อยๆ หน่อย รับไปซะ...”

เลี่ยวเฟยระเบิดจิตสังหารที่รุนแรงออกมา เขาไม่กล้าดูถูกเฉินผิงมากเกินไป!