หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2204

“ไม่ใช่ เขาคือคุณเฉินผิง นักสู้ผู้มาจากนอกอาณาจักรลี้ลับ” หรุ่ยเอ๋อร์แนะนำ

“ผู้ฝึกยุทธ์จากนอกอาณาจักรลี้ลับงั้นรึ?” เหลิ่งหยุนดูประหลาดใจ “ฉันไม่คาดคิดเลยว่าจะมีผู้ฝึกยุทธ์จากนอกอาณาจักรลี้ลับจะกล้ามายังสถานที่เช่นนี้ สวัสดีพ่อรูปหล่อ ฉันชื่อเหลิ่งหยุนนะ ดีใจที่ได้พบคุณ!”

เขายื่นมือให้เฉินผิงอย่างสุภาพ

เดิมทีเฉินผิงไม่ต้องการจับมือกับกระเทยอย่างเขา แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเหลิ่งหยุนสุภาพมาก เฉินผิงจึงไม่สามารถแสดงท่าทีหยาบคายตอบกลับไปได้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจับมือกับชายคนนั้น

แต่เมื่อเหลิ่งหยุนคว้ามือของเฉินผิงได้ เขาก็เริ่มใช้มืออีกข้างลูบมัน

ความรู้สึกขยะแขยงท่วมท้นเฉินผิงจนแทบอยากจะอ้วก เขาสะบัดมือของเหลิ่งหยุนออกอย่างรวดเร็ว

“คุณค่อนข้างแข็งแกร่งทีเดียว เฉินผิง!” เหลิ่งหยุนหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดว่า “หรุ่ยเอ๋อร์ เนื่องจากเราต่างคนต่างบังเอิญมาเจอกัน เราสามารถเดินทางไปด้วยกันได้นะ เราจะได้ช่วยดูแลกันและกัน ข้างในนั้นมีสัตว์ป่าอยู่มากมาย อย่าให้เฉินผิงที่รักของเราได้รับบาดเจ็บ”

หรุ่ยเอ๋อร์ไม่รู้จะตอบกลับคำแนะนำของเหลิ่งหยุนอย่างไร เธอจึงมองไปยังเฉินผิงที่กำลังพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่อาเจียนออกมาด้วยความขยะแขยง

เมื่อไม่มีใครพูดอะไร เหลิ่งหยุนก็หยิบเข็มทิศธรณีขึ้นมาและพูดว่า “ถ้าคุณตามฉันมา คุณจะพบซากปรักหักพังโบราณได้เร็วขึ้น แต่ในทางกลับกัน ถ้าคุณยังค้นหาไปอย่างไร้จุดหมายแบบนี้ คุณคงจะต้องใช้เวลาถึงสองสามวัน”

เมื่อได้ยินสิ่งที่เหลิ่งหยุนพูด เฉินผิงก็พยักหน้า "ตกลง"

"ยอดเยี่ยม! ไปกันเถอะ” เหลิ่งหยุนตอบกลับอย่างมีความสุข

ทันใดนั้นชายชราที่สวมผ้าคลุมศีรษะสีขาวก็เดินเข้ามาพูดกับเหลิ่งหยุน “กรุณาขึ้นรถม้าด้วยครับ คุณเหลิ่ง”

“ฉันจะไม่เดินทางด้วยรถม้าอีกแล้ว มันน่าเบื่อเกินไป ฉันอยากขอลงเดินสักพัก มุ่งหน้าต่อไปและเปิดเส้นทางให้เราด้วย” เหลิ่งหยุนพูดพร้อมกับโบกมือ

ชายชราสองคนเดินไปด้านหน้าเพื่อเปิดเส้นทางตามคำสั่งของเหลิ่งหยุน พวกเขาสับต้นไม้ราวกับว่ามันเป็นแค่ฟาง

“มีวงแหวนอาคมอยู่หน้าพระราชวังสุ่ยเซียน เราจะต้องปิดการทำงานของมันก่อนที่จะเข้าไป” เหลาหลิ่วพูดขึ้น

“วงแหวนอาคม?” เหลิ่งหยุนเย้ยหยันอย่างเย็นชา “วงแหวนอาคมแบบไหนที่จะแข็งแกร่งพอที่จะหยุดฉันได้?”

หลังจากหยุดชั่วครู่ เขาพูดกับเฉินผิงว่า “ตามฉันมาสิเฉินผิง ฉันรับประกันความปลอดภัยของคุณได้เลย ไม่มีวงแหวนอาคมใดที่จะสามารถทำร้ายคุณได้”

เฉินผิงไม่ได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมน่ารังเกียจของเหลิ่งหยุน เขาเดินตรงไปยังซากปรักหักพังโบราณของพระราชวังสุ่ยเซียน

เฉินผิงเองก็รู้ว่ามีวงแหวนอาคมเช่นกัน สิ่งที่ต้องทำคือปิดการทำงานของมันเสีย

ขณะที่เขาและคนอื่นๆ เข้าใกล้ซากปรักหักพังของพระราชวัง พื้นที่รอบๆ พวกเขาก็เกิดแรงสั่นสะท้าน และพวกเขาก็ถูกพาไปยังอีกมิติหนึ่ง

ในขณะนั้น ถงโหย่วไฉที่ยังคงติดอยู่ในวงแหวนอาคม รู้สึกได้ว่าอากาศรอบตัวเขาแปรปรวน หลังจากนั้นก็มีบุคคลกลุ่มหนึ่งปรากฏขึ้น