“หึ! มันก็แค่ถูกทัณฑ์อสนีที่ทรงพลังผ่าฟาดใส่เพราะมันกินผลสื่อวิญญาณเข้าไปน่ะสิ อย่าลืมว่าเดิมทีผลไม้เป็นของพวกเรานะ” ถงโหย่วไฉยิ้มเยาะพลางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
เหลิ่งหยุนหน้าตาบูดบึ้ง บางทีหากฉันกินผลสื่อวิญญาณสักลูกหนึ่ง การเลื่อนระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของตัวเองก็อาจจะวิเศษไม่แพ้กันเลยเชียวล่ะ!
ตอนที่เฉินผิงร่อนลงมา หรุ่ยเอ๋อร์ก็ถอดเสื้อผ้าของคนอื่นมามอบให้เขา
อย่างไรเสียเธอก็ไม่อาจปล่อยให้เขาเปลือยกายต่อสู้ได้
ยิ่งไปกว่านั้น ก็เป็นเพราะถ้าหากเธอเห็นเขาในชุดวันเกิด เธอก็คงอายจนหน้าตาแดงก่ำเป็นแน่
หรุ่ยเอ๋อร์มอบเสื้อผ้าให้เขาพร้อมแก้มแดงก่ำ “คุณเฉิน นี่เสื้อผ้า...”
ตอนนั้นเองที่เฉินผิงตระหนักได้ว่าเสื้อผ้าของตัวเองขาดรุ่งริ่งมากเสียจนเกือบจะเปิดเผยส่วนสงวนของเขาเสียแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...