เฉินเอ้อร์ก่าเสียใจกับคำถามเมื่อครู่ของตน ใบหน้าเต็มไปด้วยคำขออภัยเมื่อมองดูเฉินผิง แต่ใบหน้าของเฉินผิงไม่มีการเปลี่ยนแปลงสักนิด!
เอี๊ยด…
ขณะนี้ ประตูห้องวีไอพีถูกผลักเข้ามา เกิ่งซานซานสวมเสื้อผ้าหรูหรางดงาม เหยียบย่างด้วยรองเท้าส้นสูงเข้ามา ประดับประดาไปด้วยเครื่องเพชร!
“ซานซานมาแล้วเหรอ ยิ่งมายิ่งสวยจริงๆเลย!”
“ซานซานเสื้อผ้าชุดนี้แพงมากใช่ไหม ยังมีสร้อยคอนี่อีก ต่างหูด้วย!”
“สมกับเป็นนายหญิงน้อยของตระกูลเศรษฐี ขนาดเสื้อผ้ายังใส่ไม่เหมือนพวกเราๆนี่เลย!”
พอเห็นเกิ่งซานซานมาถึง เพื่อนนักเรียนทุกคนก็ลุกขึ้นยืนพูดประจบสอพลอ ซึ่งเกิ่งซานซานรู้สึกมีความสุขมาก!
ความจริงแล้วทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอมีแต่ของซังกะบ๊วยห่วยแตก เครื่องประดับก็มีแต่ของปลอม เซียวเหลยเตะเธอออกมาแล้ว ริบของที่เคยมอบให้เธอกลับไปหมดด้วย รวมถึงเรือนหอที่ผานหลงวาน ไม่อย่างนั้นคืนที่ดึกสงัดคืนนั้นเธอคงไม่ต้องเปียกปอนไปขอให้เฉินผิงกลับมาคบกันใหม่!
ครั้งนี้ที่มาร่วมในงานเลี้ยงรุ่น เกิ่งซานซานได้เตรียมของปลอมไว้ชุดหนึ่งเป็นพิเศษ เธอรู้ว่าเพื่อนนักเรียนเหล่านี้ยังงมโข่งอยู่ ไม่รู้ว่าเธอโดนเซียวเหลยเตะออกมาแล้ว!
เพื่อนนักเรียนพอเห็นเกิ่งซานซานทุกคนล้วนลุกขึ้นยืน มีแต่เฉินผิงที่ยังนั่งอยู่ และค่อยๆยกชาขึ้นจิบ!
“เฉินผิง?”
ในตอนนั้นเองเกิ่งซานซานถึงได้พบว่าเฉินผิงนั่งอยู่ ในตอนนั้นเธอรู้สึกประหลาดใจ!
ไม่มีใครบอกเธอ ว่าเฉินผิงมาร่วมในงานเลี้ยงรุ่นนี้ด้วย!
“ซานซาน พอดีหยวนหวาเจอเฉินผิงพอดี เลยเรียกมาด้วยกัน เธออย่าถือสาเลยนะ!” พอเห็นปฏิกิริยาของเกิ่งซานซานที่ดูประหลาดใจ เจี่ยงเหวินจิ้งรีบไปดึงเกิ่งซานซาน จากนั้นกระซิบที่ข้างหู “ ไอ้หมอนี่มาได้จังหวะเหมาะ จะได้ทำให้มันอับอายขายขี้หน้าต่อหน้าเพื่อนๆ ระบายแค้นแทนเธอ!”
“เจี่ยงเหวินจิ้ง อย่าทำอะไรโดยพลการนะ!” เกิ่งซานซานถลึงตาใส่เจี่ยงเหวินจิ้ง และพูดตักเตือนเธอ!
ตอนนี้เฉินผิงมีสถานะอะไร แม้ว่าเกิ่งซานซานจะไม่รู้ แต่เธอรู้จักคนรอบข้างตัวของเฉินผิงทุกคนดีว่าล้วนแล้วแต่เป็นบุคคลสำคัญ ขนาดที่ตระกูลเซียวยังเทียบไม่ติด!
เจี่ยงเหวินจิ้งตกตะลึง มองเกิ่งซานซานอย่างคิดไม่ถึง ไม่เข้าใจความหมายของเกิ่งซานซาน!
ในตอนนี้เกิ่งซานซานได้เดินมาอยู่ข้างๆเฉินผิงแล้ว จากนั้นผลักเฉินเอ้อร์ก่าที่นั่งข้างๆเฉินผิงออกไปทีหนึ่งและพูดว่า “นายออกไป ฉันจะนั่งข้างเฉินผิง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...