หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 229

เฉินเอ้อร์ก่าเสียใจกับคำถามเมื่อครู่ของตน ใบหน้าเต็มไปด้วยคำขออภัยเมื่อมองดูเฉินผิง แต่ใบหน้าของเฉินผิงไม่มีการเปลี่ยนแปลงสักนิด!

เอี๊ยด…

ขณะนี้ ประตูห้องวีไอพีถูกผลักเข้ามา เกิ่งซานซานสวมเสื้อผ้าหรูหรางดงาม เหยียบย่างด้วยรองเท้าส้นสูงเข้ามา ประดับประดาไปด้วยเครื่องเพชร!

“ซานซานมาแล้วเหรอ ยิ่งมายิ่งสวยจริงๆเลย!”

“ซานซานเสื้อผ้าชุดนี้แพงมากใช่ไหม ยังมีสร้อยคอนี่อีก ต่างหูด้วย!”

“สมกับเป็นนายหญิงน้อยของตระกูลเศรษฐี ขนาดเสื้อผ้ายังใส่ไม่เหมือนพวกเราๆนี่เลย!”

พอเห็นเกิ่งซานซานมาถึง เพื่อนนักเรียนทุกคนก็ลุกขึ้นยืนพูดประจบสอพลอ ซึ่งเกิ่งซานซานรู้สึกมีความสุขมาก!

ความจริงแล้วทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอมีแต่ของซังกะบ๊วยห่วยแตก เครื่องประดับก็มีแต่ของปลอม เซียวเหลยเตะเธอออกมาแล้ว ริบของที่เคยมอบให้เธอกลับไปหมดด้วย รวมถึงเรือนหอที่ผานหลงวาน ไม่อย่างนั้นคืนที่ดึกสงัดคืนนั้นเธอคงไม่ต้องเปียกปอนไปขอให้เฉินผิงกลับมาคบกันใหม่!

ครั้งนี้ที่มาร่วมในงานเลี้ยงรุ่น เกิ่งซานซานได้เตรียมของปลอมไว้ชุดหนึ่งเป็นพิเศษ เธอรู้ว่าเพื่อนนักเรียนเหล่านี้ยังงมโข่งอยู่ ไม่รู้ว่าเธอโดนเซียวเหลยเตะออกมาแล้ว!

เพื่อนนักเรียนพอเห็นเกิ่งซานซานทุกคนล้วนลุกขึ้นยืน มีแต่เฉินผิงที่ยังนั่งอยู่ และค่อยๆยกชาขึ้นจิบ!

“เฉินผิง?”

ในตอนนั้นเองเกิ่งซานซานถึงได้พบว่าเฉินผิงนั่งอยู่ ในตอนนั้นเธอรู้สึกประหลาดใจ!

ไม่มีใครบอกเธอ ว่าเฉินผิงมาร่วมในงานเลี้ยงรุ่นนี้ด้วย!

“ซานซาน พอดีหยวนหวาเจอเฉินผิงพอดี เลยเรียกมาด้วยกัน เธออย่าถือสาเลยนะ!” พอเห็นปฏิกิริยาของเกิ่งซานซานที่ดูประหลาดใจ เจี่ยงเหวินจิ้งรีบไปดึงเกิ่งซานซาน จากนั้นกระซิบที่ข้างหู “ ไอ้หมอนี่มาได้จังหวะเหมาะ จะได้ทำให้มันอับอายขายขี้หน้าต่อหน้าเพื่อนๆ ระบายแค้นแทนเธอ!”

“เจี่ยงเหวินจิ้ง อย่าทำอะไรโดยพลการนะ!” เกิ่งซานซานถลึงตาใส่เจี่ยงเหวินจิ้ง และพูดตักเตือนเธอ!

ตอนนี้เฉินผิงมีสถานะอะไร แม้ว่าเกิ่งซานซานจะไม่รู้ แต่เธอรู้จักคนรอบข้างตัวของเฉินผิงทุกคนดีว่าล้วนแล้วแต่เป็นบุคคลสำคัญ ขนาดที่ตระกูลเซียวยังเทียบไม่ติด!

เจี่ยงเหวินจิ้งตกตะลึง มองเกิ่งซานซานอย่างคิดไม่ถึง ไม่เข้าใจความหมายของเกิ่งซานซาน!

ในตอนนี้เกิ่งซานซานได้เดินมาอยู่ข้างๆเฉินผิงแล้ว จากนั้นผลักเฉินเอ้อร์ก่าที่นั่งข้างๆเฉินผิงออกไปทีหนึ่งและพูดว่า “นายออกไป ฉันจะนั่งข้างเฉินผิง!”

เกิ่งซานซานตำหนิหยวนหวาเสร็จ ก็เผยรอยยิ้มที่ขมขื่นออกมา พูดกระซิบเบาๆกับเฉินผิง “งั้นฉันนั่งไกลๆหน่อย นั่งตรงข้ามนาย สามารถมองเห็นนายได้ตลอดเวลาก็พอแล้ว!”

เกิ่งซานซานพูดจบก็ไปนั่งตรงข้ามเฉินผิงจริงๆ ใบหน้ามีรอยยิ้มน้อยๆ ดูแล้วมีความสุขเอ่อล้น!

“ซานซาน เธอสบายดีนะ?”

เจี่ยงเหวินจิ้งถามที่ข้างหูเกิ่งซานซานอย่างตะลึงงัน

“เธอหุบปากไปเลย!” เกิ่งซานซานกลัวเจี่ยงเหวินจิ้งทำเสียเรื่อง จึงถลึงตาใส่อย่างทนไม่ไหว

อาหารขึ้นโต๊ะอย่างรวดเร็ว ทุกคนดื่มกินกัน แต่ละคนหันไปทางเกิ่งซานซาน ถ้าไม่ชนแก้วก็คีบกับให้เธอ แต่ไม่มีใครสนใจเฉินผิงและเฉินเอ้อร์ก่า!

มีเพียงเกิ่งซานซานเท่านั้นที่พยายามอย่างยิ่งยวด ที่จะเชื้อเชิญให้เฉินผิงกินอาหาร และเกลี่ยกล่อมให้เฉินผิงดื่มเหล้าให้น้อยลง จะได้ไม่ทำร้ายร่างกาย เสแสร้งแกล้งทำเป็นคนมีคุณธรรม!

เฉินผิงไม่ได้สนใจเธอ คนอย่างเกิ่งซานซาน เฉินผิงรู้นิสัยอย่างถ่องแท้มาตั้งนานแล้ว!