หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2331

“ออกไปเดี๋ยวนี้ ถ้านายต้องการให้ฉันไว้ชีวิตพวกนาย” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชาขณะจ้องมองพวกเขา

คนทั้งสองหยุดชั่วครู่ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“นายบ้าไปแล้วหรือไง? นายคิดว่าเราต้องการให้นายไว้ชีวิตเรา ในเมื่อนายมีสภาพที่ดูไม่ได้แบบนี้เนี่ยนะเหรอ? ฉันแทบจะฆ่านายได้ในดาบเดียวเลยด้วยซ้ำ!” อ้ายเก๋อร์หนานจื่อกล่าวพร้อมชูดาบขึ้นและชี้ไปทางเฉินผิง

เมื่อตระหนักว่าเฉินผิงไม่ได้แสดงท่าทีคุกคามใดๆ เขาจึงเริ่มมั่นใจมากเกินไป ในสายตาของเขา เฉินผิงเป็นเพียงเหยื่อที่ไม่มีทางสู้และพร้อมที่จะถูกพิชิต

เฉินผิงตอบโต้ด้วยการประสานมือเข้าหากันและตวัดมืออย่างรวดเร็ว ปรากฏเป็นลำแสงสีทองพร่างพรายพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ตามด้วยกระบี่พิฆาตมังกรที่โผล่ออกมา คมดาบที่แวววาวของมันคล้ายกับน้ำตกสีเงินที่ลดหลั่นเป็นชั้นๆ มันผ่าแหวกอากาศมาด้วยพลังที่ไร้เทียมทาน

อ้ายเก๋อร์หนานจื่อชะงักไปครู่หนึ่ง เขารู้สึกถึงอันตรายจากเบื้องบน กระบี่สร้างความน่าสะพรึงให้กับเขาอย่างท่วมท้น หายนะที่กำลังจะมาถึงทำให้เขาสั่นสะท้านไปถึงสันหลัง

ขณะที่มองขึ้นไปบนฟ้าเขาก็เห็นลำแสงพุ่งโจมตีลงมาจากท้องฟ้า เหตุการณ์ที่พลิกผันนี้ทำให้สีหน้าของเขาซีดลง ความตื่นตระหนกจับขั้วหัวใจของเขาทันที

เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเฉินผิงที่ดูเหมือนจะไม่มีอันตราย จะสามารถแผ่รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวของความตายได้เช่นนี้

ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าเฉินผิงห่างไกลจากความอ่อนแอที่เขาเคยคิดไว้

“รับไปซะ!” เฉินผิงเหวี่ยงฝ่ามือของเขา หันกระบี่พิฆาตมังกรไปที่หัวของอ้ายเก๋อร์หนานจื่อ!

เฉินผิงรู้ดีว่าเขาต้องใช้ประโยชน์จากความเลินเล่อของชายผู้นี้และยุติการต่อสู้อย่างรวดเร็วด้วยการสังหารเขาให้ได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว

มิฉะนั้น แม้จะใช้กระบี่พิฆาตมังกรเขาก็จะไม่มีโอกาสที่จะเอาชนะชายสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขาได้

เมื่ออ้ายเก๋อร์หนานจื่อเห็นคลื่นแสงที่ถาโถมเข้ามา เขากวัดแกว่งดาบยาวในมืออย่างรวดเร็วเพื่อพยายามป้องกันตัวเองจากพลังโจมตีที่กระบี่พิฆาตมังกรปล่อยออกมา

ฟิ่ว!

แสงสีทองทะลุผ่านร่างของอ้ายเก๋อร์หนานจื่อ ทำให้เกิดเสียงร้องด้วยความตกใจ

ทั้งสองค่อยๆ เริ่มถอยหนีด้วยความหวาดกลัวจากท่าทางอันสงบของเฉินผิงและการแสดงทักษะดาบอันน่าสะพรึงกลัวของเขา

“ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเท่านั้น ยังไงเราก็ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกันอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องต่อสู้ถึงตายหรอก ลาก่อน” เกาเก๋อร์หนานจื่อกล่าวพร้อมกับพยุงอ้ายเก๋อร์หนานจื่อ ก่อนที่พวกเขาจะหันหลังและจากไป

ขณะที่เฉินผิงมองดูพวกเขาจากไป ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะหันหลังและเดินจากไปเช่นกัน

เม็ดเหงื่อปกคลุมหน้าผากของเขา หากคนทั้งสองไม่ยอมถอยและโจมตีพร้อมกัน แม้จะใช้กระบี่พิฆาตมังกร เฉินผิงก็อาจจะต้องพบกับจุดจบอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อชายทั้งสองล่าถอยไปแล้ว เฉินผิงจำเป็นต้องออกจากสถานที่นี้โดยเร็ว เพราะเขาอาจพบเข้ากับคนอื่นอีก

เฉินผิงเร่งฝีเท้าวิ่งอย่างต่อเนื่อง ในขณะเดียวกัน เกาเก๋อร์หนานจื่อและอ้ายเก๋อร์หนานจื่อดูเหมือนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างหลังจากหันหลังกลับ

"รอเดี๋ยวนะ รัศมีพลังนั่นดูเหมือนจะมาจากกระบี่ของเขา ไม่ใช่จากร่างของเฉินผิง หรือเป็นไปได้ว่าเฉินผิงได้รับบาดเจ็บจริงๆ ส่งผลให้พละกำลังของเขาลดลงอย่างมาก กระบี่เล่มนั้นต้องเป็นดาบวิญญาณที่มีความสามารถในการต่อสู้ได้อย่างอิสระแน่นอน” อ้ายเก๋อร์หนานจื่อวิเคราะห์