“เป็นสถานที่ที่ดีจริงๆ ผมไม่อยากไปเลย...”
เฉินผิงรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อยเมื่อเขามองไปยังพื้นที่ซึ่งเขาสังหารภูตผีไปแล้วนับไม่ถ้วน
ในขณะนั้น เฉินผิงมีพลังขั้นสูงสุดอยู่สามอัน และอีกไม่นานก็จะมีถึงสี่!
อย่างไรก็ตาม เขาตระหนักว่าการเพิ่มพลังขั้นสูงสุดของเขาในอนาคตจะมีแต่ยากขึ้น ตอนที่เขาฆ่าหัวหน้าของภูตผีเมื่อครู่นี้ เขาพบว่าพลังขั้นสูงสุดของเขาไม่ได้เพิ่มขึ้นมากนัก เห็นได้ชัดว่าเขาจะต้องฆ่าภูตผีในระดับที่สูงกว่านี้เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของพลังนี้ในอนาคต
“ภูตผีในพื้นที่นี้ถูกกำจัดหมดแล้ว ฉันจะต้องหาสถานที่ใหม่...”
เฉินผิงออกตามหาภูตผีตนอื่นเพื่อสังหาร
แต่ไม่นานหลังจากที่เขาไป คนกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นโดยไม่คาดคิด
“เหยาชิง เราหามาเกือบครึ่งวันแล้วนะ แต่ทำไมดูเหมือนจะไม่มีภูตผีอยู่แถวนี้เลย?” เป้ายู่คุนถามเหยาชิง
“ภูตผีของที่นี่เพิ่งถูกสังหาร เฉินผิงและกลุ่มของเขาคงไปจากที่นี่เมื่อไม่นานมานี้” เหยาชิงตอบขณะที่เขากวาดตามองรอบๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...