หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2442

จารชนผ้าคลุมม่วงหกคนล้อมรอบเฉินผิง

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาถามจารชนผ้าคลุมม่วงทั้งหกว่า “พวกแกล้วนแต่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรของแปดมหาอาณาจักรลับทั้งนั้น ไม่คิดเหรอว่าที่ทำอยู่นี่มันน่าละอาย?”

อวี๋เชียนก้าวไปข้างหน้าและพูดกับเฉินผิงว่า “พอได้แล้ว เฉินผิง อยู่เฉยๆ ซะแล้วแกจะได้ไม่เจ็บตัว ที่เราต้องการคือการทำพิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณ เราไม่ได้อยากทำร้ายใคร แม้ว่าแปดมหาอาณาจักรลับจะอุดมไปด้วยพลังวิญญาณ แต่ก็ยังมีข้อจำกัดอยู่ นอกจากนี้ ยิ่งเวลาผ่านไปการล่มสลายของแปดมหาอาณาจักรลับยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แล้วคนอย่างพวกเราจะไปอยู่ที่ไหนเมื่อถึงวันนั้น?”

“ไม่มีใครหยุดฉันได้ถ้าฉันอยากจะไป เว้นแต่แกจะฆ่าฉันซะ” เฉินผิงขู่

“อย่าบีบให้เราต้องโจมตีแกเลย” อวี๋เชียนเตือน สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม

“ก็เอาเลยสิ ฉันต้องไปจากที่นี่แล้ว”

ทันทีที่คำพูดเหล่านั้นหลุดออกจากปากของเฉินผิง รัศมีภายในร่างกายของเขาก็เริ่มกระพริบเป็นจังหวะ

เมื่อเห็นเช่นนั้น อวี๋เชียนก็ใช้มือของเขาส่งสัญญาณและประกาศว่า “บุก! อย่าปล่อยให้เขาออกไปได้!”

เมื่อได้เห็นความสามารถของเฉินผิงก่อนหน้านี้ จารชนผ้าคลุมม่วงทั้งหกจึงตัดสินใจโจมตีพร้อมกัน

ลำแสงหลายสายพุ่งออกมาจากมือของจารชนผ้าคลุมม่วง เมื่อลำแสงรวมตัวกันในอากาศก็ก่อตัวเป็นลำแสงอันทรงพลังเส้นเดียวที่พุ่งเข้าหาเฉินผิง

เมื่อเผชิญกับลำแสงขนาดใหญ่นั้น เฉินผิงก็ไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย เพราะเขารู้ว่าจารชนผ้าคลุมม่วงไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเขา แต่ต้องการกักตัวเขาไว้เท่านั้น

เมื่อลำแสงส่องมาที่เขา มันก็กลายเป็นกำแพงโปร่งใสรอบตัวเฉินผิงทันที มันห่อหุ้มเขาไว้ข้างใน

“คิดว่าวงแหวนอาคมพรรค์นี้จะขังฉันไว้ได้เหรอ?” เฉินผิงเย้ยหยันด้วยความเหยียดหยาม พร้อมกำหมัดแน่น

ในขณะนั้น เฉินผิงกำลังใช้สุดยอดแห่งพลังในตัวเขาอย่างระมัดระวัง เขาดีใจเมื่อพบว่าถึงแม้ค่ายกลคุมขังเซียนจะสะกดพลังวิญญาณของเขาและพลังมังกร แต่สุดยอดแห่งพลังยังคงไม่ได้รับผลกระทบ

ดูเหมือนว่าค่ายกลคุมขังเซียนเอาไว้รับมือกับพลังวิญญาณที่พวกเซียนดึงเอาไปใช้ เช่นเดียวกับพลังมังกร อย่างไรก็ตาม สุดยอดแห่งพลังนั้นไม่ใช่พลังที่ผู้บำเพ็ญเพียรพลังวิญญาณจะดึงเอาใช้ได้

มันเป็นพลังของวิญญาณปีศาจ ดังนั้นค่ายกลจึงไม่อาจสะกดมันได้

เฉินผิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อตระหนักว่าสุดยอดแห่งพลังยังใช้ได้อยู่ อย่างไรก็ตาม เขาแสร้งทำเป็นโกรธจัด พร้อมกับตะคอกใส่อวี๋เชียน “พวกแกมันไม่คู่ควรกับชื่อของผู้บำเพ็ญเพียร ฉันไม่มีวันเชื่อฟังพวกแกหรอก!”

“คิดว่าแกยังมีทางเลือกอื่นอีกหรือไง?” อวี๋เชียนพ่นลมออกจมูกอย่างเหยียดหยามก่อนจะจากไปพร้อมกับจารชนผ้าคลุมม่วงคนอื่นๆ

พวกเขามั่นอกมั่นใจว่าเฉินผิงจะไม่สามารถหนีออกมาจากค่ายกลคุมขังเซียน