หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2632

เมื่อเฉินผิงกับผู้อาวุโสสามกลับมา พวกเขาก็เห็นภาพที่บ้านเรือนตกอยู่ท่ามกลางความโกลาหลถึงขีดสุด บ้านเรือนหลายหลังพังถล่มและฟางซูกำลังนำคนไปทำความสะอาด เหลือเพียงพวกเขาสองคนที่ตกตะลึงกับภาพที่เห็น

“คุณเฉิน อาจารย์ พวกคุณกลับมาสักที!”

ทันทีที่ฟางซูเห็นว่าบุรุษทั้งสองคนกลับมาแล้ว เขาก็รีบปรี่เข้าไปหาพวกเขา

ผู้อาวุโสสามสังเกตเห็นว่าใบหน้าของฟางซูเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เห็นได้ชัดว่าฝ่ายหลังโดนอัดมาจึงถามด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดว่า “ฟางซู เกิดอะไรขึ้นที่นี่น่ะ? เจ้าเป็นถึงศิษย์พี่ใหญ่ ดังนั้นข้าจึงไว้วางใจให้เจ้าคอยดูแลเรือนเอาไว้ แต่พอผ่านไปแค่ไม่กี่วันทุกอย่างกลับพังราบเป็นหน้ากลองได้ยังไงกัน?”

เมื่อฟางซูได้ยินเช่นนั้น เขาก็หลั่งน้ำตาแห่งความคับข้องใจ “นี่เป็นฝีมือของควางเปียว มันมาหาคุณเฉินแล้วบอกว่ามันอยากจะกู้หน้าของตัวเองกลับคืนมา พอพวกคุณออกไปแล้ว มันก็มาทำลายบ้านแล้วอัดพวกเรา! พลังของมันแกร่งกล้าเกินไปจึงทำให้พวกเราไม่ใช่คู่ประมือของมัน ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความผิดของผมที่ไม่สามารถปกป้องบ้านเอาไว้ได้ อาจารย์ โปรดลงโทษผมตามที่ท่านเห็นสมควรด้วยเถอะครับ”

ขณะที่กล่าวเช่นนั้น เขาก็คุกเข่าลงตรงหน้าอาจารย์ของเขา

เมื่อผู้อาวุโสสามได้ยินทุกอย่างก็โมโหเสียจนหน้าตาแดงก่ำแล้วก็ตัวสั่น

“ควางเปียวทำเกินกว่าเหตุแล้ว นี่เท่ากับไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาเลย! ถ้าหากข้าไม่สั่งสอนมันสักหน่อยต่อไปก็คงไม่มีที่ให้ข้ายืนในสำนักอวี้ติ้งแล้ว!”

เขาโกรธจัดและบอกว่าจะไปคิดบัญชีกับควางเปียว

แต่เฉินผิงกลับห้ามเขาไว้แล้วบอกว่า “เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะผม งั้นผมก็จะจัดการมันเอง”

หลังจากเขาพูดจบก็เบนสายตาไปมองฟางซูแล้วถามว่า “ก่อนที่ควางเปียวจะกลับไปได้พูดอะไรหรือเปล่า?”

“มันบอกว่าพอคุณกลับมาเมื่อไหร่ก็ให้ไปหามันที่ประตูชั้นใน เพราะอยากจะประลองกับคุณที่สนามประลอง มันยังพูด... มันยังพูดอีกว่า...”

“มันพูดว่าอะไรอีกงั้นเหรอ?” เฉินผิงกดดัน

“มันยังบอกอีกว่าถ้าพี่ไม่กล้าไป มันจะมาอัดพวกเราวันละครั้งจนกว่าคุณจะยอมไป” ฟางซูพึมพำ

หลังจากคนผู้นั้นพูดจบ เฉินผิงก็หรี่ตาเล็กน้อยแล้วโทสะระลอกหนึ่งที่มองไม่เห็นก็แผ่ออกมาจากตัวเขา ควางเปียวถึงขนาดลงไม้ลงมือกับเหล่าศิษย์ของเขาเพื่อบีบบังคับให้ฉันปรากฎตัว ช่างน่ารังเกียจเป็นที่สุด!

นับตั้งแต่เฉินผิงกลายเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสสาม เขาก็สนิทสนมกับศิษย์คนอื่นๆ ของผู้อาวุโสสามไปด้วย

“คุณเฉิน คุณจะไปไหนน่ะ?” เนี่ยเหิงไต่ถามหลังจากมองเห็นเฉินผิง

“คุณเฉินจะไปหาควางเปียว” ฟางซูพูดแทรกขึ้นมา

“คุณเฉิน ควางเปียวฝ่าทะลวงขึ้นสู่ระดับกึ่งเซียนแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ลุงใหญ่รองจะต้องสั่งให้มันทำเช่นนี้แน่ๆ ผมคิดว่าตอนนี้คุณอดทนไว้เป็นดีที่สุด ถ้าหากเรื่องราวใหญ่โตขึ้นมาอาจจะส่งผลต่อการเปิดออกของชลาธารโอสถเอาได้นะ”

เนี่ยเหิงแนะนำให้เฉินผิงอดทนไว้ เพราะรู้ว่าฝ่ายหลังมาที่สำนักอวี้ติ้งเพราะชลาธารโอสถ

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ผมรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ต่อให้ควางเปียวฝ่าทะลวงขึ้นสู่ระดับกึ่งเซียนแล้วยังไงเล่า?” เฉินผิงยิ้มเยาะ

ฉันไม่กลัวควางเปียวหรอกในเมื่อมันเพิ่งจะเลื่อนขึ้นสู่ระดับกึ่งเซียน ต่อให้เป็นระดับกึ่งเซียนขั้นสามฉันก็ยังไม่กลัวเสียด้วยซ้ำไป นับประสาอะไรกับพวกที่เพิ่งจะเลื่อนระดับขั้นขึ้นมาด้วยเล่า!