หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2687

“คุณคงเห็นแล้ว แก่นมังกรของผมแปดเปื้อนเพลิงปีศาจ แม้ว่าตอนนี้มันจะถูกวงแหวนอาคมสะกดไว้ แต่วงแหวนอาคมจะต้องพังทลายลงสักวันหนึ่ง! ผมไม่ต้องการให้แก่นมังกรของผมตกอยู่ในมือของคนชั่ว ผมจึงอยากจะมอบมันให้กับคุณ ถ้าคุณต้องการ แต่คุณต้องกำจัดเพลิงปีศาจออกก่อน จะลองดูไหม?” ชายคนนั้นถาม

ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกายขณะที่เขาจ้องมองแก่นมังกร ฉันไม่มีทางปล่อยของดีแบบนี้ไปแน่ แม้การกำจัดเพลิงปีศาจจะเสี่ยงพอตัว แต่มันก็คุ้มค่า มันเป็นแก่นมังกรที่แสนจะสมบูรณ์แบบ!

“ผมอยากจะลองดูครับ แต่ถ้าผมเอาแก่นมังกรของท่านไป แบบนั้นท่านจะไม่ตายเหรอครับ?”

ชายคนนั้นหัวเราะ “ผมตายไปตั้งนานแล้ว ดังนั้นมันไม่สำคัญต่อผมอีกต่อไป บางทีมันอาจเป็นโชคชะตาที่กำหนดให้ผมมอบแก่นมังกรให้กับคนที่คู่ควร”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ใช้ปราณสัมผัสและดำดิ่งไปที่แก่นมังกร

ในขณะเดียวกัน มีการชุมนุมสำนักที่ฐานของสำนักอวี้ติ้ง และศิษย์ทุกคนล้วนอยู่ในชุดตามพิธีการ

ในห้องโถงหลักของสำนัก หูอี้เซียวนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ และข้างๆ เขาคือผู้อาวุโสรองและผู้อาวุโสสาม

พวกที่ยืนเรียงเป็นแถวต่อหน้าพวกเขาคือศิษย์ของผู้อาวุโสแต่ละคน

ในขณะนั้น บรรยากาศในห้องโถงหลักของสำนักตึงเครียดอย่างยิ่ง เพราะทุกคนต่างไม่ไว้ใจกัน