“เฉินผิง! นั่นเฉินผิง!” หลิ่วหรูเยี่ยนร้องอย่างตื่นเต้นเมื่อเธอเห็นร่างที่ลอยอยู่กลางอากาศ
“นั่นคุณเฉิน! เป็นเขาจริงๆ ด้วย ท่านอาจารย์!” ฟางซูก็โห่ร้องด้วยความยินดีเช่นกันเมื่อเห็นว่าเป็นเฉินผิง
น้ำตาปริ่มในดวงตาของผู้อาวุโสสาม และไหลลงอาบใบหน้าของเขา
เฉินผิงยังไม่ตาย! ไม่เพียงแต่เขายังมีชีวิตอยู่แต่เขายังผ่านขั้นผู้จำแลงแล้วด้วย! ถ้าเป็นแบบนี้พวกเราทุกคนก็ยังมีหวังที่จะรอดชีวิต!
ตรงกันข้าม สีหน้าของผู้อาวุโสรองและเจ่อเยี่ยนกลับกลายเป็นเคร่งเครียดด้วยความสะพรึงกลัว ทันทีที่พวกเขาตระหนักได้ว่าเฉินผิงเพิ่มระดับพลังได้แล้ว
“เร็วเข้า รีบลงมือก่อนที่เฉินผิงจะเพิ่มระดับสำเร็จ!” ผู้อาวุโสรองตะโกนอย่างเร่งรีบ
เจ่อเยี่ยนโบกมือทันที ผู้ใช้วิชามารหลายคนพุ่งเข้าใส่เฉินผิงด้วยอาวุธหลากชนิด พร้อมร่วมกันโจมตีเขา
เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสสามและหลิ่วหรูเยี่ยนก็กระโดดขึ้นไปในอากาศเช่นกัน
“ปกป้องคุณเฉิน!” ผู้อาวุโสสามคำราม
เขารู้ว่าตอนนี้พวกเขาต้องปกป้องเฉินผิงให้พ้นจากอันตราย เพราะเมื่อเขาเพิ่มระดับสำเร็จ ความหวังก็จะบังเกิด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...