หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2697

“นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง? เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้แน่ๆ เหตุใดเจ้าถึงมีอัคคีศักดิ์สิทธิ์?”

เจ่อเยี่ยนจ้องมองไปยังเพลิงปีศาจที่พวยพุ่งและตกตะลึง

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสับสน เขาคาดไม่ถึงว่าเฉินผิงจะครอบครองอัคคีศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นเพลิงปีศาจที่มาจากสายเลือดพวกเขา

อัคคีศักดิ์สิทธิ์นั้นแข็งแกร่งกว่าเพลิงปีศาจที่เขาครอบครองเป็นร้อยเท่า

“มีสิ่งที่เป็นไปไม่ได้มากมายในโลกนี้ และตอนนี้ผมจะให้คุณได้เห็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ยิ่งกว่า”

ขณะที่เฉินผิงพูด ดวงตาของเขาก็เป็นประกายเยือกเย็น และเปลวไฟก็เริ่มไหลเวียนรอบตัวเขา

เปลวไฟบนร่างของเฉินผิงรุนแรงกว่าของเจ่อเยี่ยนมาก แม้แต่ความร้อนที่แผดเผาจากเปลวไฟก็ยังอยู่คนละระดับ

ขณะนั้นเฉินผิงดูราวกับดวงอาทิตย์ บริเวณรอบๆ ตัวเขาร้อนแผดเผา หลายคนทนไม่ไหวจนรีบหนีไปให้ห่าง

เปลวไฟบนตัวเจ่อเยี่ยนดูแผ่วเบาเมื่อเทียบกับเพลิงปีศาจของเฉินผิง

“นี่คือเพลิงปีศาจของผู้อาวุโสมารอเวจี ทำไมเจ้าถึงได้ครอบครอง? เจ้าเป็นใคร? มีความสัมพันธ์ยังไงกับผู้อาวุโสมารอเวจี? บอกข้ามา!”

เจ่อเยี่ยนตัวสั่นเทา

มารอเวจีทุกตนต่างก็เป็นศิษย์ของผู้อาวุโสมารอเวจี ถึงกระนั้นเขาก็คาดไม่ถึงว่าเฉินผิงจะครอบครองเพลิงปีศาจของผู้อาวุโสมารอเวจี หากเฉินผิงมีความเกี่ยวข้องใดๆ กับผู้อาวุโสมารอเวจี สิ่งที่เจ่อเยี่ยนทำก็เท่ากับว่าเป็นการดูหมิ่นผู้อาวุโสของเขา

ไม่มีมารอเวจีตนใดกล้าทำให้ผู้อาวุโสมารอเวจีขุ่นเคือง และเพลิงปีศาจที่พวกมันครอบครองต่างก็ถูกถ่ายทอดมาจากผู้อาวุโสมารอเวจี

เปลวไฟรอบตัวเขาค่อยๆ ดับลง และเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีทองที่เปล่งประกาย

“หมัดเซิ่งกวง!” เฉินผิงตะโกน และแสงสีทองกะพริบอยู่เหนือกำปั้นของเขาไม่หยุด

เขาต่อยออกไป แสงสีทองสุกใสกลายเป็นลูกบอลแสงและพุ่งตรงไปยังเจ่อเยี่ยน

ลูกบอลเปี่ยมด้วยรัศมีมหาศาลขณะที่มันพุ่งผ่านความว่างเปล่า

เจ่อเยี่ยนเบิกตากว้างเมื่อเห็นอย่างนั้น และเขาก็ถอยหลังอย่างรวดเร็ว เขารู้ว่าเขาไม่อาจเผชิญกับการโจมตีของเฉินผิงได้โดยตรง

แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นหมัดเซิ่งกวงมาก่อน แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่แผ่ออกมาจากหมัดนี้