ด้วยสถานะของหลินเทียนหู่ หลังจากที่ป่าวประกาศออกไป เหล่าเจ้าพ่อมากมายก็พากันเข้ามา อย่างไรก็ตามมีบางคนที่ใช้โอกาสนี้เพื่อที่จะทำความรู้จักกับหลินเทียนหู่
เมื่อถึงตอนบ่าย ห้องโถงก็เต็มไปด้วยผู้คนสิบกว่าคน แต่ละคนต่างมีสินทรัพย์มากกว่าห้าสิบล้านขึ้นไป ทั้งหมดต่างพากันพูดคุยเรื่องเสี่ยวหวนตันของหลินเทียนหู่
“มนุษย์สังคมอย่างท่านหู่ ทำไมจู่ๆ ถึงมาขายยาได้ล่ะ”
“ได้ยินว่ายาเม็ดนี้สามารถทำให้ร่างกายแข็งแรง ยืดอายุ ที่สำคัญคือสามารถทำให้นกเขาขันได้ อย่างกับยาวิเศษแน่ะ!”
“อีกประเดี๋ยวก็รอดูแล้วกัน แต่ฉันไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ ร่างกายแข็งแรง ยืดอายุยาวนี่ใครก็จะเห็น ใช้จริงหรือไม่ก็ไม่มีใครรู้”
“แต่ฉันว่านะ ท่านหู่น่าจะหมดตัวแล้ว ถึงได้อาศัยการขายยา มาทำให้ทุกคนควักเงินจ่าย!”
ผู้คนต่างพากันกระซิบกระซาบ แต่กลับไม่มีใครสักคนที่เชื่อ
เดิมทีหลินเทียนหู่ก็ไม่ได้ปรุงยาอยู่แล้ว ทำไมจู่ๆ ถึงได้มียาวิเศษได้ล่ะ? หลายๆ คนจึงคิดว่าครั้งนี้หลินเทียนหู่ก็แค่อ้างชื่อมาหาเงินเท่านั้นแหละ
อย่างไรเสียก็ไม่สามารถถือมีดไปจี้เอาเงินคนอื่นได้ นั่นมันถือว่าเป็นการโจรกรรม ตอนนี้มียาวิเศษอยู่ในมือ แล้วขายให้กับพวกมีเงินในราคาแพงหูฉี่ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องผิดกฎหมาย อีกทั้งยังสามารถทำเงินได้มากมาย ส่วนเรื่องที่ว่ายาเม็ดนั้นจะเป็นอะไร ใครล่ะจะสน ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นแค่ลูกอมธรรมดาๆ ก็ได้
ขณะที่ผู้คนกำลังซุบซิบกัน เฉินผิงก็เดินออกมา เขาได้ยินเสียงพูดคุยของผู้คนเหล่านี้ตั้งแต่แรก ตอนนี้สัมผัสทางตาและหูของเฉินผิงต่างจากคนทั่วไป
“คุณเฉิน…”
เมื่อเหล่าพ่อค้าเห็นเฉินผิงก็ต่างพากันเอ่ยทักทาย
ในวันที่กู่เวิ่นเทียนจัดงานเลี้ยง ผู้คนต่างก็พอเห็นถึงความสามารถของเฉินผิง เขาเป็นคนที่แม้แต่เฝิงซื่อไห่ยังต้องพ่ายแพ้ อีกทั้งกู่เวิ่นเทียนและหลินเทียนหู่ยังเคารพเขามาก
เฉินผิงผงกหัวเล็กน้อยเป็นการทักทาย เขาเดินวนรอบผู้คนหนึ่งรอบ ในใจเฉินผิงก็เกิดความคิด พ่อค้าพวกนี้ล้วนแต่มีโรคทั้งนั้น อีกทั้งโรคเฉพาะเพศก็มีกันหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...