หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2750

การสนทนาระหว่างเฉินผิงและผู้อาวุโสสามต้องถูกขัดจังหวะโดยศิษย์สำนักอวี้ติ้งคนหนึ่งที่วิ่งเข้ามา

“หยุดอยู่ตรงนั้นก่อน! คุณจะรีบร้อนไปไหน?” ผู้อาวุโสสามตะโกนเรียก

“มีบุคคลภายนอกมาขอเข้าพบคุณหลิ่วครับ ผมจะรีบไปรายงานเธอครับ ท่านผู้อาวุโสสาม!” ศิษย์คนนั้นตอบกลับไป

"เขาผู้นั้นเป็นใครกัน? ทำไมคุณถึงได้แตกตื่นขนาดนี้?” ผู้อาวุโสสามถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“เขาแนะนำตัวเองว่าเป็นราชายี่เหอแห่งนครแห่งจักรวรรดิอสูรครับ และเขายังบอกอีกว่าเขามาที่นี่เพื่อขอพบคุณเฉินด้วยครับ!” ลูกศิษย์กล่าว

“ราชายี่เหอ?” เฉินผิงแปลกใจที่ได้ยินชื่อนั้น

ทำไมยี่เหอต้องถึงมาที่สำนักอวี้ติ้งเพียงเพราะแค่อยากพบกับฉันด้วยล่ะ?มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับนครแห่งจักรวรรดิอสูรงั้นหรือ?

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เฉินผิงจึงถามอย่างร้อนใจว่า “ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?”

“เขาอยู่ที่ประตูหน้าครับ แต่ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ผมเลยมาแจ้งเรื่องนี้ให้คุณหลิ่วทราบครับ”

ศิษย์คนนั้นวิ่งเข้ามาด้วยความร้อนรนเพราะแม้ว่าตัวเขาเองไม่รู้จักยี่เหอเลยเป็นการส่วนตัว แต่เกือบทุกคนในพื้นที่นี้ต่างเคยได้ยินชื่อของราชาผู้นี้ทั้งสิ้น

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงไม่กล้าให้ยี่เหอต้องรอนาน หากเขาเป็นคนที่เขากล่าวอ้างจริงๆ

หลังจากได้ยินคำพูดของศิษย์คนนั้น เฉินผิงก็รีบไปที่ประตูหน้าทันที พร้อมด้วยผู้อาวุโสสามที่ตามไปติดๆ

ทันทีที่ทั้งสองมาถึงประตูหน้า เฉินผิงก็เห็นยี่เหอกำลังเดินไปมาที่ด้านนอกอย่างกระวนกระวายใจ มีเพียงแค่หลางเฟิงที่อยู่ข้างกายของเขา

หลางเฟิงเป็นผู้ซึ่งปกครองเหล่าหมาป่าอสูรอยู่นอกนครแห่งจักรวรรดิอสูร มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะเข้าไปในเมืองเว้นแต่จะถูกเรียกตัว

เฉินผิงรู้สึกไม่ค่อยดีนักเมื่อเห็นหลางเฟิงยืนอยู่ข้างยี่เหอ

ทันทีที่ยี่เหอเห็นเฉินผิง ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยความดีใจในทันที เขากำลังจะรีบวิ่งผ่านประตูเข้าไป แต่ก็ถูกลูกศิษย์ของสำนักที่ยืนเฝ้าอยู่ขวางเอาไว้

“ปล่อยให้เขาเข้ามา!” เฉินผิงรีบตะโกนบอกพวกเขา

เหล่าลูกศิษย์รีบหลีกทางให้ทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นเฉินผิงอนุญาต แม้ว่าเฉินผิงจะไม่ได้มีตำแหน่งที่สูงในสำนักอวี้ติ้ง แต่ลูกศิษย์ทุกคนก็เคารพเขามากพอที่จะเชื่อฟังคำสั่งของเขา

หากไม่ใช่เพราะได้เฉินผิงช่วยเอาไว้ พวกเขาต่างรู้ดีว่าตนเองคงตายไปนานแล้ว และสำนักอวี้ก็คงถูกทำลายไปด้วยเช่นกัน

“ในเมื่อตอนนี้พระองค์ได้มาถึงที่หมายแล้ว ราชายี่เหอ ข้าจะขอมุ่งหน้ากลับไปสืบข่าวขององค์หญิงยี่ชาก่อนขอรับ” หลางเฟิงกล่าว

“เอาสิ ข้าขอให้เจ้าปลอดภัย!" ยี่เหอกล่าวอวยพร

หลางเฟิงพยักหน้าตอบ ก่อนจะหันไปบอกลาเฉินผิงและจากไป

จากนั้นเฉินผิงก็พายี่เหอตรงไปยังบ้านพักของเขา

หลิ่วหรูเยี่ยนที่เพิ่งก้าวออกจากห้องโถงใหญ่ ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นเฉินผิงพาคนแปลกหน้าเข้ามา

ยี่เหอเองก็หยุดชะงักลงเมื่อเขาเห็นหลิ่วหรูเยี่ยนเช่นกัน

“คุณหลิ่ว นี่คือราชายี่เหอแห่งนครแห่งจักรวรรดิอสูร ราชายี่เหอนี่คือคุณหลิ่วหรูเยี่ยน เจ้าสำนักอวี้ติ้ง” เฉินผิงกล่าวแนะนำทั้งสอง

หลิ่วหรูเยี่ยนก้าวเท้าออกมาอย่างรวดเร็วและทักทายเขาอย่างสุภาพ “ยินดีต้อนรับสู่สำนักอวี้ติ้ง ราชายี่เหอ!”

ยี่เหอได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น