หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2807

“ไม่ต้องห่วง ต่อให้พญาเหยี่ยวอัสนีรู้เรื่องนี้ เขาก็จะไม่กล้ากระทำการใดในเจียหลิง ตราบใดที่เราอยู่ในเขตเมือง เราก็จะปลอดภัย” เฉินผิงยิ้มจางๆ “ผมจะหาวิธีฟื้นฟูพลังของคุณและรักษาพิษในร่างของคุณที่นี่”

“ถ้าพลังของผมสามารถฟื้นกลับมาได้ ผมก็มั่นใจว่าเราจะมีโอกาสรับมือพญาเหยี่ยวอัสนี” ยี่เหอกล่าว

“เอาล่ะ เรามาพักกันเถอะ สิ่งต่างๆ จะคลี่คลายด้วยตัวมันเอง ดังนั้นอย่าไปคิดมาก” เฉินผิงให้กำลังใจคนทั้งกลุ่ม และเชื้อเชิญให้พวกเขาไปพักผ่อน

เฉินผิงและคนอื่นๆ อยู่ในบ้านตลอดทั้งวัน และในที่สุดฝูงชนที่มารวมตัวกันข้างนอกก็พากันแยกย้าย

พอตกกลางคืน หลิ่วหรูเยี่ยนก็เข้ามาหาเฉินผิงอีกครั้ง

เมื่อรับรู้ถึงความปรารถนาของเธอ เฉินผิงจึงหันกลับมาและกดร่างเธอลง

ขณะที่พวกเขาพัวพันกันบนเตียง โดยหลิ่วหรูเยี่ยนกำลังเปี่ยมสุข เฉินผิงก็หยุดกะทันหัน

“มีอะไรเหรอ?” หลิ่วหรูเยี่ยนถาม

“มีคนอยู่ข้างนอก” เฉินผิงพูด ด้วยประสาทสัมผัสที่เฉียบคมทำให้เขาสังเกตเห็นบางสิ่งที่ซุ่มซ่อนอยู่ในลานบ้าน

ใบหน้าของหลิ่วหรูเยี่ยนมีเลือดฝาดจนเป็นสีแดงเข้ม เธอรู้สึกอับอายเมื่อคิดว่ามีคนอยู่ข้างนอก พวกเขาก็อาจจะได้ยินเสียง

เฉินผิงลุกขึ้น สวมเสื้อผ้าแล้วตรงไปที่ประตู

หลิ่วหรูเยี่ยนอยากตามไปด้วย แต่เฉินผิงห้ามเธอไว้ เนื่องจากเขาไม่รู้ว่าใครอยู่ข้างนอก เขาจึงไม่อยากให้เธอพุ่งพรวดออกไปและทำให้พวกเขาตกอยู่ในตำแหน่งที่เสียเปรียบ

หลังออกจากห้อง เฉินผิงก็รีบมองไปรอบๆ ลานบ้านก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ตรอกใกล้ๆ

“ออกมาซะ การแอบเข้าไปในบ้านคนอื่นในเวลานี้ไม่ใช่พฤติกรรมของสุภาพบุรุษ” เฉินผิงพูดขณะก้าวเข้าไปในตรอก และหันหน้าไปยังพื้นที่ว่างเปล่าอย่างรวดเร็ว

เฉินผิงแทบไม่สนใจคำขู่ของชายคนนั้นเลย แต่กลับมองเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ “คุณเป็นนักกลั่นยาใช่ไหม?”

คำถามของเฉินผิงทำให้ชายคนนั้นไม่ทันตั้งตัวอย่างเห็นได้ชัด และเขาตอบด้วยสีหน้างุนงง “คุณรู้จักฉันงั้นหรือ?”

“ไม่รู้จักหรอก ผมแค่เดาเอา งั้นคุณก็เป็นนักกลั่นยาจริงๆ สินะ” เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจกับปฏิกิริยาที่ไม่คาดคิดของชายคนนั้นที่มีต่อคำพูดเดาสุ่มของเขา

ใบหน้าของชายคนนั้นบิดเบี้ยวจนกลายเป็นสีหน้าบูดบึ้ง เมื่อเขารู้ว่าตัวเองเสียรู้เฉินผิง “หยุดเล่นลิ้นได้แล้ว เจ้าหนุ่ม ส่งผลอัสนีสวรรค์มาเดี๋ยวนี้!”

“แล้วถ้าผมไม่ให้ล่ะ? คุณกล้าทำอะไรผมหรือเปล่า? จำเอาไว้ซะด้วยว่าเราอยู่ในเมืองเจียหลิง ที่ซึ่งการเผชิญหน้าโดยใช้กำลังในเมืองเป็นสิ่งต้องห้าม คุณคงไม่กล้าเสี่ยงที่จะฝ่าฝืนกฎของเมืองใช่ไหม?” เฉินผิงพูดโดยไม่แสดงท่าทีหวาดกลัว

“ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว เจ้าหนุ่ม คุณคิดว่ากฎระเบียบของเจียหลิงสามารถปกป้องคุณได้และจะไม่มีใครกล้าทำร้ายคุณงั้นหรือ? ฉันสามารถจบชีวิตของคุณลงตรงนี้ และทำลายร่างกายของคุณเพื่อลบหลักฐานทั้งหมดที่อาจสาวถึงตัวฉันได้ จะไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น” ชายคนนั้นยิ้มเยาะ