“ไม่ต้องห่วง ต่อให้พญาเหยี่ยวอัสนีรู้เรื่องนี้ เขาก็จะไม่กล้ากระทำการใดในเจียหลิง ตราบใดที่เราอยู่ในเขตเมือง เราก็จะปลอดภัย” เฉินผิงยิ้มจางๆ “ผมจะหาวิธีฟื้นฟูพลังของคุณและรักษาพิษในร่างของคุณที่นี่”
“ถ้าพลังของผมสามารถฟื้นกลับมาได้ ผมก็มั่นใจว่าเราจะมีโอกาสรับมือพญาเหยี่ยวอัสนี” ยี่เหอกล่าว
“เอาล่ะ เรามาพักกันเถอะ สิ่งต่างๆ จะคลี่คลายด้วยตัวมันเอง ดังนั้นอย่าไปคิดมาก” เฉินผิงให้กำลังใจคนทั้งกลุ่ม และเชื้อเชิญให้พวกเขาไปพักผ่อน
เฉินผิงและคนอื่นๆ อยู่ในบ้านตลอดทั้งวัน และในที่สุดฝูงชนที่มารวมตัวกันข้างนอกก็พากันแยกย้าย
พอตกกลางคืน หลิ่วหรูเยี่ยนก็เข้ามาหาเฉินผิงอีกครั้ง
เมื่อรับรู้ถึงความปรารถนาของเธอ เฉินผิงจึงหันกลับมาและกดร่างเธอลง
ขณะที่พวกเขาพัวพันกันบนเตียง โดยหลิ่วหรูเยี่ยนกำลังเปี่ยมสุข เฉินผิงก็หยุดกะทันหัน
“มีอะไรเหรอ?” หลิ่วหรูเยี่ยนถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...