หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2834

ทีแรกสั่วซิงเยว่คิดว่าเฉินผิงไม่ทำอะไร เพราะไม่มีเตากลั่นยา

“ผู้อาวุโสสั่ว อย่าห่วงไปเลยครับ คุณเฉินยังไม่เริ่มเพราะเขามีความมั่นใจ” เมื่อผู้อาวุโสสามเห็นสั่วซิงเยว่กำลังจะเอาเตากลั่นยาให้เฉินผิง เขาก็รีบเข้าไปขวางเอาไว้

“โอ้ นี่เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญที่สุดของการแข่งขันแล้วนะ พวกเราไม่อาจประมาทได้! ถ้าหากคุณเฉินไม่ชนะเลิศ ผมคงรู้สึกแย่จริงๆ ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะผม...” สั่วซิงเยว่โทษตัวเอง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยการตำหนิตนเอง

ถ้าหากเขาไม่ถูกชักใยล่ะก็ เฉินผิงก็คงไม่ต้องลงเอยด้วยการแข่งขันเป็นรอบที่สี่เช่นนี้หรอก

ผู้อาวุโสสามตบไหล่สั่วซิงเยว่พลางบอกให้เขาใจเย็นลงหน่อย ดังนั้นสั่วซิงเยว่จึงไม่มีทางเลือกนอกจากกลับไปนั่งลง

ในขณะเดียวกัน ไฟแห่งวิญญาณก็ปะทุขึ้นภายในเตาหลอมหลิงติ้งของเมิ่งเหอ กลิ่นหอมของตัวยาพัดโชยอยู่ในอากาศพร้อมกับเปลวเพลิงที่เต้นระริกและส่ายไปมาไม่หยุดหย่อน

รัศมีพลังสายหนึ่งที่หมุนรอบเตาหลอมหลิงติ้งบ่งบอกว่าบังเกิดการกลั่นยาด้วยความว่องไวยิ่งอยู่ข้างใน

แต่เฉินผิงยังคงสงบนิ่งและเพียงแค่ตั้งใจเฝ้ามองดูเมิ่งเหอ

เมิ่งเหอรู้สึกขวัญเสียอยู่บ้างกับสายตาแน่วแน่ของเฉินผิงจึงเอ่ยขึ้นมาว่า “แกเอาแต่จ้องฉันทำไม? ถ้าแกไม่มีเตากลั่นยาก็กลั่นยาขั้นเจ็ดไม่ได้หรอกนะ แค่ยอมรับความพ่ายแพ้ก็ประหยัดเวลาของพวกเราแล้ว”

“ใครบอกแกว่าฉันกลั่นยาไม่ได้ล่ะ? ตอนนี้ฉันแค่ยังไม่มีอารมณ์ที่จะเริ่มต่างหากล่ะ ถ้าหากฉันกลั่นยาขั้นเจ็ดตั้งแต่เมื่อไม่กี่นาทีก่อน แกไม่เสียหน้าแย่เลยหรือไง?” เฉินผิงตอบพลางยิ้มเย็นชา

เมื่อเมิ่งเหอได้ยินคำพูดเปี่ยมความมั่นใจของเฉินผิง เขาก็โต้กลับไปว่า “ไอ้หนู เลิกคุยโวโอ้อวดได้แล้ว ฉันกลั่นยาขั้นเจ็ดเสร็จไปครึ่งทางแล้วนะ ต่อให้แกเริ่มตอนนี้ก็ไล่ตามฉันไม่ทันแล้ว! การกลั่นยาขั้นเจ็ดในเวลาเพียงไม่กี่นาทีเป็นแค่คำพูดเกะกะระรานเท่านั้นแหละ ถ้าแกสามารถกลั่นยาได้ไวขนาดนั้นจริงๆ ล่ะก็ ฉันไม่เพียงแต่จะคุกเข่าโขกศีรษะให้แก แต่ฉันยังจะยกเตาหลอมหลิงติ้งของตัวเองให้แกอีกด้วย ถ้าแกล้มเหลว แกก็ต้องคุกเข่าโขกศีรษะให้ฉันสามครั้ง ว่ายังไงเล่า?”

เฉินผิงดวงตาเป็นประกายเพราะข้อเสนอของเมิ่งเหอ “ตกลง แต่ฉันจะเชื่อคำพูดของแกได้ยังไงล่ะ?”

“คนจริงย่อมรักษาคำพูด อีกอย่างที่นี่ก็มีพยานรู้เห็นตั้งมากมายแล้วฉันจะไม่รักษาคำพูดได้ยังไงกัน?” เมิ่งเหอเอ่ยรับรอง

ขณะที่เฉินผิงกับเมิ่งเหอเริ่มวางเดิมพันบนเวทีอย่างคาดไม่ถึง คนอื่นๆ กลับยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่พวกเขาต่างเชื่อว่าเฉินผิงเพียงแค่คุยโวโอ้อวดไปอย่างนั้น อย่างไรเสียจะมีผู้ใดสามารถกลั่นยาขั้นเจ็ดได้ในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาทีกันเล่า?

“ปราณสัมผัสของเจ้าหนุ่มผู้นี้น่าประทับใจก็จริงอยู่ แต่เขาอายุน้อยเกินไปที่จะพูดเรื่องแบบนั้นและกล้าวางเดิมพันเช่นนั้นได้” ผู้ตัดสินอาวุโสแสดงความคิดเห็นพลางส่ายหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เมื่อเหล่าผู้ชมเห็นเตาหลอมเสินหนงก็อดที่จะหัวเราะเยาะไม่ได้

“บ้าเอ๊ย นั่นมันอะไรน่ะ? ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะไม่อยากเอามันออกมา ช่างน่าอับอายสิ้นดี!”

“เทียบไม่ได้กับเตากลั่นยาที่เมืองเจียหลิงเตรียมไว้ให้สำหรับการแข่งขันเสียด้วยซ้ำไป นั่นไม่ใช่หม้อเก่าสนิมเขรอะใบหนึ่งจริงๆ เหรอ?”

“เตากลั่นยาผุๆ พังๆ ขนาดนั้นแล้วเขายังไม่ขว้างทิ้งไปอีก ช่างน่าหัวเราะชะมัดเลย!”

ทุกคนหัวเราะเยาะพลางล้อเลียนเฉินผิง แม้แต่ยามที่สั่วซิงเยว่เห็นเฉินผิงเอาเตาหลอมเสินหนงออกมา เขาก็ต้องหน้านิ่วคิ้วขมวด

ในขณะเดียวกัน ผู้ตัดสินอาวุโสก็ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึงเมื่อเห็นเตาหลอมเสินหนง

เพียงมองแวบเดียว เขาก็รู้ว่าเตากลั่นยาของเฉินผิงห่างไกลจากความธรรมดาสามัญ

เพราะเฉินผิงจงใจทำให้ภายนอกดูหยาบกระด้างนั่นเอง