หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2996

อย่างไรก็ตาม ที่เฉินผิงยังไม่ไปเพราะเขายังไม่ได้ยาวิญญาณน้ำแข็ง

ชายชรานึกสงสัย "ฉันอยากรู้ว่าพี่ชายของฉันไปเจอแกอย่างลับๆ โดยไม่ทำให้ฉันเอะใจได้ยังไง?”

ก่อนหน้านี้เฉินผิงไม่รู้อะไรเลย แต่ตอนนี้มันชัดเจนแล้วว่ากุญแจสมบัติที่แท้จริงนั้นมีความสำคัญยังไง

เฉพาะผู้ครอบครองกุญแจนี้เท่านั้นที่จะได้รับสิทธิในการพบผู้อาวุโสของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาล ถึงว่าเฉินผิงเป็นคนเดียวที่ได้พบเขา ขณะที่คนอื่นๆ ไม่เห็นอะไรเลย

ตอนนี้มันสมเหตุสมผลแล้ว

นอกจากนี้ มีเพียงผู้อาวุโสของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลเท่านั้นที่รู้ว่ามีกุญแจสมบัติ น้องชายของเขาไม่รู้ว่ามันมีอยู่จริง

“ถึงบอกไปก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยน” เฉินผิงยิ้มเยาะ

ชายชราตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถ้าแกไม่อยากจะพูด ฉันก็จะไม่บังคับ ที่นี้ก็เตรียมตัวตายได้แล้ว”

คำพูดของเขาทำให้เกิดคลื่นแห่งความกลัวปกคลุมผู้บำเพ็ญเพียรหลายคน บางคนหลั่งน้ำตา ในขณะที่คนอื่นๆ กรีดร้องด้วยความกลัว และอีกหยิบมือหนึ่งตอบโต้ด้วยการก่นด่าเขาอย่างโกรธเคือง

“ท่านผู้เฒ่า โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วย เราเป็นคนของสมาพันธ์ผนึกมาร เราเป็นพันธมิตรกับมาร เราอยู่ฝ่ายท่าน!” จินซารีบชี้แจง

ชายชราโต้กลับอย่างรุนแรง “เหลวไหล คิดว่าฉันโง่หรือไง? ชื่อสมาพันธ์ผนึกมารก็ชัดเจนในตัวอยู่แล้ว แบบนั้นมันเป็นพันธมิตรกับมารยังไง?”

“ท่านครับ ผมสาบานว่าผมพูดจริง เราไม่เคยทำร้ายมารเลย ถึงพวกเราจะใช้ชื่อสมาพันธ์ผนึกมารและอ้างว่าเราตามล่ามาร แต่ในความเป็นจริงแล้วเรากำลังช่วยคุณอย่างลับๆ มารทั้งหมดที่เราจับมาได้ปลอดภัยดี! เป้าหมายของเราคือการรวบรวมมารทั้งหมดเพื่อให้คุณสามารถสร้างชื่อเสียงในอาณาจักรนิรันดร์ได้” จินซาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง

ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ตกตะลึงเมื่อเขาเปิดเผย พวกเขาไม่รู้ว่าสมาพันธ์ขนาดใหญ่อย่าง สมาพันธ์ผนึกมารแท้จริงแล้วกำลังช่วยให้พวกมารกลับมาตั้งตัวได้ แทนที่จะตามล่าผู้ใช้วิชามาร

“ช่างไร้ยางอายเสียจริง! ตอนนี้ฉันได้เห็นสันดานที่แท้จริงของสมาพันธ์ผนึกมารแล้ว”

“พวกมันน่ารังเกียจ! พวกมันนำความอัปยศมาสู่ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคน”

เมื่อได้รับอิสรภาพกลับคืนมา จินซาและคนอื่น ๆ ก็เข้าไปหาชายชราอย่างรวดเร็ว

จากนั้นพวกเขาก็เหลือบมองคนที่เหลือที่ยังถูกจับตัวอยู่อย่างสะใจ

จินซาเยาะเย้ย “พวกคุณอยากจะสู้นักไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงเปลี่ยนใจกะทันหัน?”

ไม่มีใครสนใจจินซา แต่ยิ่งทำให้เขาเย่อหยิ่งมากกว่าเดิม

ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ มองไปที่เฉินผิง หวังว่าเขาจะสามารถช่วยพวกเขาได้ เหมือนกับที่เขาเข้าเผชิญหน้าอย่างคาดไม่ถึงก่อนหน้านี้

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงที่ถูกจ้องมองรู้สึกถึงความสิ้นหวัง พวกเขาทุกคนตกเป็นเหยื่อของพลังประหลาดของเสี้ยววิญญาณน้ำแข็ง พวกเขาเชื่อว่าตัวเองกำลังเก็บเกี่ยวโชคลาภ แต่ในที่สุดความโลภก็นำพวกเขามาสู่สถานการณ์เลวร้ายนี้

ในที่สุดพวกเขาก็ตาสว่าง แต่ราคาสำหรับความเขลาของพวกเขาถูกกำหนดไว้แล้ว และพวกเขาต้องชดใช้