เมื่อเจี่ยงเหวินเจี๋ยฟังจบ จึงกระซิบเสียงต่ำอยู่ข้างหูเจี่ยงเจิ้งจงอยู่สองประโยค ราวกับว่ากำลังพูดอะไรบางอย่างอยู่!
ดวงตาทั้งสองของเจี่ยงเจิ้งจงหรี่ลง “ผู้ใดริอาจจ้องตระกูลเว่ย จะถือว่าเป็นศัตรูกับตระกูลเว่ย ฉันจะรอดูว่าตระกูลไหนในเสิ่งเฉิงมันจะกล้ากัน!”
พูดจบ บนตัวของเจี่ยงเจิ้งจงก็แผ่ไอสังหารออกมา เสื้อผ้าบนตัวของเขาถูกพัดขึ้นทั้งๆ ที่ไม่มีลม ผู้คนที่อยู่รอบๆ ต่างตัวสั่นทั้งๆ ที่อากาศไม่ได้หนาว!
“ฉันให้เวลาคุณสามวัน ภายในสามวันคุณจะต้องจับตัวคนร้ายมาให้ฉันให้ได้ หากสามวันผ่านไปสำนักรักษากฎยังหาตัวคนร้ายไม่ได้ ฉันก็จะใช้วิธีของฉันจัดการเอง!”
เจี่ยงเจิ้งจงพูดกับหลี่โส่วอี้เสียงเย็น
“สามวัน?”บนใบหน้าของหลี่โส่วอี้เผยสีหน้าลำบากใจขึ้นมาในทันที!
“คุณเจ้าสำนักหลี่ ตอนนี้ฉันให้ตัวเลือกกับคุณ เรื่องนี้มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นฝีมือของเจ้าคนที่ชื่อเฉินผิง เขาเป็นคนในเมืองหงเฉิง ส่วนเรื่องอื่น คุณไปตรวจสอบเองก็แล้วกัน!”
ทันทีที่เจี่ยงเหวินเจี๋ยได้รับข่าวสารที่ตระกูลเว่ยเกิดเรื่อง เขาก็คิดถึงเฉินผิงในเวลาแรกทันที!
“เฉินผิง?”หลี่โส่วอี้กล่าวเสียงค่อย จากนั้นจึงพยักหน้าพร้อมกล่าว “ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของคุณชายเจี่ยง ผมจะไปสืบเดี๋ยวนี้แหละ!”
หลี่โส่วอี้พาคนไปแล้ว เรื่องที่เหลือของตระกูลเว่ยตระกูลเจี่ยงจะเป็นผู้จัดการเอง!
“หลิงเอ๋อร์ ท่านกู่อยู่เมืองหงเฉิงไม่ใช่หรือไง เธอลองถามท่านกู่ดู ว่าเฉินผิงเป็นคนยังไง สามารถล้างตระกูลเว่ยได้ ไม่มีทางเป็นคนธรรมดาแน่ๆ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเลยล่ะ?”
ระหว่างทาง หลี่โส่วอี้พูดกับกู่หลิงเอ๋อร์
“รู้แล้วค่ะ!”กู่หลิงเอ๋อร์ตอบส่งๆ บนใบหน้าของเธอเผยแววไม่พอใจอยู่!
การถูกคนในตระกูลเจี่ยงตำหนิต่อว่าเมื่อกี้ ทำให้ภายในใจของกู่หลิงเอ๋อร์รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...