หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 348

ซูอวี่ฉีก็หันไปมองที่กู่หลิงเอ๋อร์เหมือนกัน ที่กู่หลิงเอ๋อร์มาที่นี่เพื่อจับตาดูเฉินผิง ป้องกันไม่ให้เขาหนีหรือไปหลบซ่อนตัว

กู่หลิงเอ๋อร์สัมผัสได้ถึงสายตาของซูอวี่ฉี สีหน้าเริ่มกระอักกระอ่วน ในมือถือแก้วกาแฟที่เฉินผิงชงมาให้ กัดริมฝีปากแล้วพูดขึ้น “ ฉัน...ฉันเป็นคนหลับลึก กลางคืนเวลามีอะไรเคลื่อนไหวจะไม่ค่อยตื่น!”

ความหมายของกู่หลิงเอ๋อร์ก็ชัดเจนอยู่แล้ว เธอบอกเป็นนัยให้เฉินผิงและซูอวี่ฉี ฉวยโอกาสหนีไปในตอนที่เธอหลับ!

เมื่อเห็นกู่หลิงเอ๋อร์เป็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ยิ้มออกมาทันที “คุณหนูกู่กำลังบอกผมว่า ตกกลางดึกผมสามารถหนีไปได้ใช่ไหมครับ?”

“ฉัน...ฉันไม่ได้พูดอย่างนั้นซะหน่อย!” กู่หลิงเอ๋อร์จ้องเฉินผิงตาเขม็ง แววตาเต็มไปด้วยการตำหนิ ตำหนิที่เฉินผิงสามารถพูดออกมาได้โดยตรง

“เฉินผิง คุณอย่าพูดจาเหลวไหลสิ หลิงเอ๋อร์ไม่ได้บอกแบบนั้นสักหน่อย!”

ซูอวี่ฉีรู้ดีว่ากู่หลิงเอ๋อร์กำลังช่วยพวกเขา เธอจ้องไปที่เฉินผิงแล้วพูด

“ฮ่าฮ่าฮ่า...” จู่ๆ เฉินผิงก็หัวเราะขึ้นมา “พวกคุณไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี ไปรำลึกความหลังกันเถอะ ส่วนเรื่องของผมไม่ต้องกังวลแล้ว ผมยังไม่ได้แต่งลูกสะใภ้คนสวยคนนี้เข้าบ้านเลย แล้วจะตายได้อย่างไรกัน!”

เฉินผิงใช้มือหนึ่งบีบที่คางของซูอวี่ฉี จากนั้นก็จุ๊บลงไปที่ใบหน้าของซูอวี่ฉีทันที!

ซูอวี่ฉีหน้าแดงขึ้นมาทันที แต่กู่หลิงเอ๋อร์ก็อยู่ตรงนั้นด้วย เฉินผิงยังกล้าจุ๊บเธออีก

“เฉินผิง ไอ้คนบ้า...”

เฉินผิงยิ้มอ่อน พร้อมตบไปที่ไหล่ของหลินเทียนหู่ “คุณกลับไปเถอะ ผมไปเดินเที่ยวที่เสิ่งเฉิงประเดี๋ยวเดียวก็กลับ คนในเมืองนี้มีคนคิดถึงผมอยู่!”

หลินเทียนหู่มองไปที่ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ แล้วลากเฉินผิงออกมาด้านข้าง “ท่านประมุข ถ้าหากคุณยืนยันว่าจะไปที่เสิ่งเฉิง ลองไปดูพวกแก๊งอื่นๆในเมืองเอก ไม่แน่ว่าที่เสิ่งเฉิงอาจจะมีทางเข้าตำหนักมังกรฟ้าอยู่ก็ได้นะครับ!”

ปากทางเข้าห้องโถงทั้งสิบสามห้องของตำหนักมังกรฟ้านั้นไม่ได้เชื่อมต่อกัน ดังนั้นหลินเทียนหู่จึงไม่รู้ว่าปากทางเข้าโถงห้องอื่นนั้นอยู่ที่ไหน และก็ไม่รู้จักคนเฝ้าปากทางห้องโถงด้วย ทว่าเจ้าตำหนักประจำทางเข้าแต่ละตำหนักจะต้องรู้จักแหวนประกาศิตมังกรฟ้าที่อยู่บนมือของเฉินผิงแน่นอน ขอเพียงแค่ที่เสิ่งเฉิงมีทางเข้าตำหนักมังกรฟ้า เมื่อเฉินผิงไปถึงเมืองเสิ่งเฉิง เรื่องทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น

“ได้ เมื่อถึงตอนนั้นผมจะลองไปเดินดู!” เฉินผิงพยักหน้า “คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ แม้ว่าอาการบาดเจ็บจะไม่ได้รุนแรงมากนัก แต่ก็ควรพักผ่อนให้มากๆ รอผมกลับมาจากเสิ่งเฉิง ผมจะกลั่นเม็ดยาให้คุณหนึ่งเม็ด เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับคุณ!”

“ขอบคุณท่านประมุข!” หลินเทียนหู่สีหน้ามีความสุข “ถ้าหากมีเรื่องอะไร สามารถบอกผมได้ตลอดเวลา ผมจะพาพวกพ้องไปบุกฆ่าที่เสิ่งเฉิงทันที!”