หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 348

ซูอวี่ฉีก็หันไปมองที่กู่หลิงเอ๋อร์เหมือนกัน ที่กู่หลิงเอ๋อร์มาที่นี่เพื่อจับตาดูเฉินผิง ป้องกันไม่ให้เขาหนีหรือไปหลบซ่อนตัว

กู่หลิงเอ๋อร์สัมผัสได้ถึงสายตาของซูอวี่ฉี สีหน้าเริ่มกระอักกระอ่วน ในมือถือแก้วกาแฟที่เฉินผิงชงมาให้ กัดริมฝีปากแล้วพูดขึ้น “ ฉัน...ฉันเป็นคนหลับลึก กลางคืนเวลามีอะไรเคลื่อนไหวจะไม่ค่อยตื่น!”

ความหมายของกู่หลิงเอ๋อร์ก็ชัดเจนอยู่แล้ว เธอบอกเป็นนัยให้เฉินผิงและซูอวี่ฉี ฉวยโอกาสหนีไปในตอนที่เธอหลับ!

เมื่อเห็นกู่หลิงเอ๋อร์เป็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ยิ้มออกมาทันที “คุณหนูกู่กำลังบอกผมว่า ตกกลางดึกผมสามารถหนีไปได้ใช่ไหมครับ?”

“ฉัน...ฉันไม่ได้พูดอย่างนั้นซะหน่อย!” กู่หลิงเอ๋อร์จ้องเฉินผิงตาเขม็ง แววตาเต็มไปด้วยการตำหนิ ตำหนิที่เฉินผิงสามารถพูดออกมาได้โดยตรง

“เฉินผิง คุณอย่าพูดจาเหลวไหลสิ หลิงเอ๋อร์ไม่ได้บอกแบบนั้นสักหน่อย!”

ซูอวี่ฉีรู้ดีว่ากู่หลิงเอ๋อร์กำลังช่วยพวกเขา เธอจ้องไปที่เฉินผิงแล้วพูด

“ฮ่าฮ่าฮ่า...” จู่ๆ เฉินผิงก็หัวเราะขึ้นมา “พวกคุณไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี ไปรำลึกความหลังกันเถอะ ส่วนเรื่องของผมไม่ต้องกังวลแล้ว ผมยังไม่ได้แต่งลูกสะใภ้คนสวยคนนี้เข้าบ้านเลย แล้วจะตายได้อย่างไรกัน!”

เฉินผิงใช้มือหนึ่งบีบที่คางของซูอวี่ฉี จากนั้นก็จุ๊บลงไปที่ใบหน้าของซูอวี่ฉีทันที!

ซูอวี่ฉีหน้าแดงขึ้นมาทันที แต่กู่หลิงเอ๋อร์ก็อยู่ตรงนั้นด้วย เฉินผิงยังกล้าจุ๊บเธออีก

“เฉินผิง ไอ้คนบ้า...”