เฉิงเถียนไท่และเฉินผิงกำลังรออยู่ในห้องรับแขกของเย่เหลียนเฉิง
“เมื่อคุณพบกับเย่เหลียนเฉิงต่อจากนี้ จงสงบสติอารมณ์และอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเก้า เป็นคนที่คุณไม่สามารถรับมือได้” เฉิงเถียนไท่แนะนำเฉินผิง
ในเวลานั้น เฉินผิงเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่ง การจัดการกับผู้บำเพ็ญเพียรระดับเก้าในขั้นเดียวกันเป็นไปไม่ได้เลย
“อย่ากังวล ผมรู้ขีดจำกัดของตัวเองดี!” เฉินผิงพยักหน้า
ไม่นานเย่เหลียนเฉิงก็มาถึง
“คุณเฉิงเถียนไท่ เป็นเกียรติมากที่คุณมาเยือน ขออภัยด้วยหากฉันขาดตกบกพร่อง”
เย่เหลียนเฉิงหัวเราะอย่างเบิกบาน เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและตบไหล่เฉิงเถียนไท่
ดูจากท่าทางแล้ว ชัดเจนว่าเย่เหลียนเฉิงทำตามมารยาทและไม่ได้ให้เกียรติเฉิงเถียนไท่มากนัก
เมื่อเห็นเย่เหลียนเฉิง เฉิงเถียนไท่ก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย เขาโค้งคำนับและพูดว่า “คุณเย่ ฉันขอโทษด้วยที่มารบกวน ในอนาคตเมื่อตระกูลของเราเข้าร่วมสมาพันธ์ผนึกมาร คงต้องขอคำแนะนำจากคุณและขอฝากตัวด้วย”
ตระกูลเฉิงเข้าร่วมกับสมาพันธ์ผนึกมารเมื่อนานมาแล้ว และกลายเป็นสำนักย่อยอาวุโส
“คุณเฉิงเถียนไท่ คุณสุภาพเกินไปแล้ว ตอนนี้เมื่อตระกูลของคุณได้เข้าร่วมกับสมาพันธ์ผนึกมาร เราก็นับว่าเป็นตระกูลเดียวกัน จะไม่มีใครในแถบเขาเทียนโหมวโค่นเราได้” เย่เหลียนเฉิงกล่าวยิ้มๆ
“คุณพูดถูก ตราบใดที่เราสามัคคีและร่วมมือกัน แม้แต่ทั่วทั้งเขตใต้ก็ไม่มีใครทำอะไรเราได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงในเขาเทียนโหมว” เฉิงเถียนไท่เห็นด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...