หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3752

“ถึงจะสามารถช่วยชีวิตผมได้เพียงครั้งเดียว มันก็คุ้มค่า!” เฉินผิงไม่สนใจว่าพัดนี้จะสามารถใช้ได้นานสักแค่ไหน!

เฉินผิงเดินตามเสินจี้จื่อออกไป พื้นใต้เท้าของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน ทิวทัศน์โดยรอบเปลี่ยนไปในทันที!

พวกเขาออกมาจากตลาดนั้นแล้ว!

เดิมทีเสินจี้จื่อกลัวว่ามู่เย่าจะรอเฉินผิงอยู่ข้างนอก แต่เมื่อพวกเขาออกมากลับไม่เห็นวี่แววของมู่เย่า!

โชคดีที่หมอนั่นแค่พูดขู่! เสินจี้จื่อลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก!

เฉินผิงออกคำสั่งเสินจี้จื่อ! “ไปกันเถอะ พาผมไปที่หุบเขาเสี่ยวชี ผมจ่ายเงินให้คุณแล้วนะ”

เสินจี้จื่อพยักหน้าและพูดว่า “ไม่มีปัญหา เมื่อคุณออกจากเมืองหนานจิงให้มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก คุณจะพบหุบเขาเสี่ยวชีตรงเชิงเขาเทียนโหมว”

เฉินผิงและเสินจี้จื่อออกเดินทาง มุ่งหน้าไปยังหุบเขาเสี่ยวชี!

พอพวกเขาออกจากเมืองหนานจิงได้ไม่นาน เฉินผิงก็ขมวดคิ้ว!

“มีอะไรหรือเปล่า?” เสินจี้จื่อถาม

“มีคนตามเรามา!” เฉินผิงตอบ!

“อะไรนะ? ใครตามเรามา? เป็นคนจากตระกูลมู่หรือเปล่า?” เสินจี้จื่อร้อนรน!

“ยังไม่รู้ ไปกันต่อ ไม่ต้องสนใจ!” เฉินผิงแค่รู้สึกได้ว่าถูกจับตามอง โดยที่ไม่รู้ตัวตนของอีกฝ่าย!

“เรากลับกันเถอะ ถ้าเราอยู่ในเมืองหนานจิง ฉันพนันได้เลยว่าตระกูลมู่จะไม่กล้าแตะต้องเรา” เสินจี้จื่อกลัวและอยากกลับไป!

“จะกลับไปเพื่ออะไร?” เฉินผิงจับไหล่เสินจี้จื่อเอาไว้แน่น จากนั้นจึงใช้ท่าเท้าประกายไฟ

ทันใดนั้นร่างของพวกเขาก็หายไป และปรากฏขึ้นอีกครั้งที่อีกจุดซึ่งอยู่ห่างไกล!

ความเร็วของทั้งสองเพิ่มขึ้นอย่างมาก ราวกับว่าพวกเขากระโดดผ่านห้วงมิติ!

เมื่อมู่เย่าได้เห็นความเร็วของเฉินผิงและเสินจี้จื่อ เขาก็ตกตะลึงเป็นที่สุด!

“ให้ตายเถอะ เขาเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสาม ทำไมถึงได้เร็วขนาดนี้?” มู่เย่ากลั้นลมหายใจ ตั้งสมาธิขณะที่เขาเริ่มไล่ตามอย่างสุดกำลัง!

ในขณะนั้น ใบหน้าของเสินจี้จื่อซีดขาวราวกับกระดาษ เขาไม่คิดว่าเฉินผิงจะเคลื่อนที่ได้เร็วขนาดนี้ แค่พริบตาเดียวก็ไปไกลหลายกิโลเมตร!

เมื่อเห็นเฉินผิง ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสามจงใจโจมตีผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยาก ระดับเก้า เสินจี้จื่อก็ตกใจมาก!

เมื่อเฉินผิงจู่โจมอย่างรวดเร็ว มู่เย่าก็ตอบสนองทันที ร่างของเขาระเบิดเปลวไฟออกมา!

เฉินผิงไม่สะทกสะท้านกับเปลวไฟ มือของเขาฟาดเข้าที่ไหล่ของมู่เย่าหนึ่งที!

ร่างของมู่เย่าทรุดลงกับพื้น ดวงตาของเขาเผยแววเหลือเชื่อ!

“แกไม่กลัวเปลวไฟของฉันงั้นเหรอ?” มู่เย่าแทบไม่อยากจะเชื่อ ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสามจะไม่เกรงกลัวเปลวไฟของฉันได้ยังไง?

น่าเหลือเชื่อที่เฉินผิงพุ่งผ่านเปลวไฟของมู่เย่าไปได้โดยไม่บาดเจ็บเลย!

“ประกายไฟเล็กจ้อยแบบนั้น ผมว่าใช้ย่างไก่ให้สุกยังไม่ได้ด้วยซ้ำ!” เฉินผิงพูดพร้อมกับฉีกยิ้ม!

“ไอ้หนู ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!” มู่เย่ากระโดดขึ้นอย่างว่องไว ร่างกายของเขาทะยานไปในอากาศในพริบตา

หลังจากนั้น คลื่นฝ่ามืออันรวดเร็วก็พัดเปลวไฟนับร้อยให้พลุ่งพล่านไปข้างหน้า เพลิงลุกโหมและมุ่งตรงไปหาเฉินผิง!

เมื่อเห็นอย่างนั้นเฉินผิงก็รีบถอยกลับ อย่างไรก็ตาม เปลวไฟหลายร้อยดวงก่อตัวเป็นวงกลมรอบตัวเขาในทันที ระดมโจมตีเขาราวกับกระสุนปืนใหญ่!