หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3755

ตูม!

หินนั้นแตกทันที กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ที่ตรงนั้น!

ขณะที่หินพังทลายลง หมอกดำทะมึนก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ภายในหมอกมืดมนเหล่านั้นมีจุดแสงจำนวนนับไม่ถ้วนที่กะพริบและส่องแสงระยิบระยับ!

เงาดำเหล่านั้นมาบรรจบกันเป็นร่างมนุษย์ แผ่รัศมีที่แตกต่างกันนับร้อยนับพัน!

“นี่มันอะไรกัน? โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้” เฉินผิงสะดุ้งและรีบถอยห่าง!

เมื่อเห็นอย่างนั้น เสินจี้จื่อก็ประหลาดใจยิ่ง พวกเขาไม่นึกมาก่อนว่าใต้ดินจะมีอะไรแบบนี้!

“นี่คือกู่ฉือเหนา คงมีกะโหลกฝังอยู่ที่นี่ ไม่อย่างนั้นคงไม่มีกู่อยู่แถวนี้เป็นจำนวนมาก” จ้าวมารสีชาดบอกเฉินผิง!

“กู่ฉือเหนา?” เฉินผิงรู้สึกมึนงง เขาไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน นอกจากนี้ ดูจากจำนวนผู้บำเพ็ญเพียรที่เสียชีวิตในอาณาจักรนิรันดร์ซึ่งอาจมากถึงหลักล้าน เขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ในกะโหลกของคนตายมาก่อนเลย!

เมื่อตระหนักว่าเฉินผิงสับสน จ้าวมารสีชาดจึงอธิบายว่า “กู่ฉือเหนาเติบโตในจุดที่มีขุมพลังแบบเดียวกับของข้าเท่านั้น ดูเหมือนว่าสิ่งที่ฝังอยู่ที่นี่ต้องเป็นกะโหลกของข้าแน่นอน”

“ถ้าอย่างนั้น ผมจะใช้เพลิงปีศาจเผากู่ฉือเหนาให้ตายก่อน แล้วค่อยเอากะโหลกของคุณออกมา!” เฉินผิงพูด ทันใดนั้นก็เกิดลูกไฟลุกไหม้บนฝ่ามือของเขา!

“เจ้าจะต้องฆ่ากู่ฉือเหนาให้หมดในคราวเดียว หากปล่อยทิ้งไว้ มันจะแทรกซึมเข้าไปในสมองของเจ้าโดยไม่รู้ตัว ซึ่งทำให้ตายทันที” จ้าวมารสีชาดให้คำแนะนำเฉินผิง!

เมื่อได้ยินแบบนั้น เฉินผิงก็เริ่มตื่นตระหนก เขาไม่กล้าจุดเพลิงปีศาจไว้บนมืออีกต่อไป!

ขณะมองดูแสงไฟระยิบระยับนับไม่ถ้วนตรงหน้า เฉินผิงไม่มั่นใจว่าเขาจะกำจัดกู่ฉือเหนาเหล่านั้นได้หมดในทีเดียว!

“โจมตีให้แรงที่สุด ไม่อย่างนั้นจะไม่มีเราคนไหนรอดไปได้!” จ้าวมารสีชาดกล่าว

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เฉินผิงก็เรียกธนูศักดิ์สิทธิ์ให้ปรากฏขึ้นในมือของเขา ตอนนี้มีแต่เสินจี้จื่อที่อยู่กับเขา แม้ว่าเฉินผิงจะใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์ แต่เสินจี้จื่อก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร!

ต้องใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์ควบคู่กับจุติเพลิงภายในร่างกายของเขาเท่านั้น เฉินผิงจึงจะสามารถใช้ท่าโจมตีที่แรงที่สุดได้!

ถ้ายังไม่สามารถฆ่ากู่ฉือเหนาเหล่านั้นได้ เขาก็คงได้แต่โทษโชคชะตา!

ทันทีที่ธนูศักดิ์สิทธิ์ปรากฏขึ้น มันก็ลุกเป็นไฟทันที!

เขาอยากรู้จริงๆ ว่าเฉินผิงเป็นใคร เขาเป็นทายาทตระกูลไหนกัน เหตุใดจึงรวยล้นฟ้าขนาดนั้นและมีอาวุธอัศจรรย์มากมาย?

ฟุ่บ!

เมื่อเฉินผิงปล่อยมือ ลูกศรเพลิงก็พุ่งตรงไปยังกู่ฉือเหนาเหล่านั้น!

อากาศบิดเบี้ยวชั่วขณะ และหลุมดำก็ปรากฏขึ้นอย่างน่าฉงน!

ลูกศรนั้นฉีกกระชากผ่านห้วงมิติเวลา!

ตูม!

ลูกศรระเบิดต่อหน้ากู่ฉือเหนาจำนวนนับไม่ถ้วน และเปลวไฟอันน่าสะพรึงกลัวก็ลุกท่วมกู่เหล่านั้นทันที!

ทันใดนั้น กู่ฉือเหนาจำนวนมากก็กลายเป็นขี้เถ้าภายใต้ความร้อนรุนแรง!

ภายใต้แรงปะทะของการระเบิด รอยแยกของมิติเวลาก็ค่อยๆ ปิดลง!

“น่าสะพรึงกลัวมาก…” เสินจี้จื่อกลืนน้ำลายอย่างเครียดๆ รู้สึกได้ว่ารัศมีของเขาผันผวนอย่างรุนแรง!