หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3758

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสินจี้จื่อก็รีบเก็บเหรียญวิญญาณและตอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีปัญหา ฉันรู้จักแถวนี้ดีเหมือนบ้านตัวเอง เอาไว้ฉันจะนำทางให้เอง รับรองว่าไม่มีหลง!”

หลังจากกล่าวอำลาเสินจี้จื่อ เฉินผิงก็กลับมาที่ตำหนักก่วงหาน!

ตอนนั้นเป็นเวลากลางคืน ตอนแรกเฉินผิงวางแผนที่จะไปพักผ่อนที่ห้องของเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่นึกว่าเจ้าตำหนักก่วงหานจะรอเขาอยู่!

เจ้าตำหนักหันมาหาเฉินผิงแล้วถามว่า “คุณเฉิน คุณกลับมาเสียดึกดื่น มีเรื่องเกิดขึ้นหรือเปล่า? ถ้าคุณต้องการอะไร ฉันบอกไปแล้วว่าคุณสามารถเลือกศิษย์คนใดก็ได้ของตำหนักก่วงหาน ไม่จำเป็นต้องเขินอาย!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงจึงรีบอธิบายว่า “คุณเข้าใจผิดแล้ว เจ้าตำหนัก ผมแค่ไปซื้อของที่เมืองหนานจิง ในเมื่อการสำรวจแดนขั้วโลกเต็มไปด้วยอันตราย จึงจำเป็นที่จะต้องเตรียมการล่วงหน้าให้ถี่ถ้วน”

“แล้วคุณได้สิ่งที่ต้องการหรือเปล่า?” เจ้าตำหนักถาม

“ก็ไม่เลว ของที่ผมซื้อน่าจะมีประโยชน์กับการเดินทาง”

“ฉันจะไม่รบกวนการพักผ่อนของคุณอีก แต่จำไว้ว่าเมื่อเกิดอันตรายขึ้น คุณต้องเอาตัวรอดก่อนและจงหนีไป ไม่ต้องห่วงธิดาเทพเหล่านั้น ฉันจะพยายามให้พวกเธอร่วมมือกับคุณให้มากที่สุด เหล่าธิดาเทพอาจจะเย่อหยิ่งในบางครั้ง ดังนั้นสิ่งที่พวกเธอพูดอาจฟังดูไม่เข้าหู คุณเฉิน ฉันหวังว่าคุณจะไม่ใส่ใจ”

“ผมเข้าใจ ผมไม่ว่าอะไรหรอก!” เฉินผิงยิ้ม

“เยี่ยมเลย!” เจ้าตำหนักขอตัว!

เฉินผิงกลับไปที่ห้องของเขา เขาหยิบกระดองเต่าดำออกมา แล้วสลักอักขระลงไปอย่างบรรจง!

การสลักอักขระในพื้นที่เล็กๆ นั้นเป็นงานที่เหนื่อยเป็นที่สุด เหนื่อยทั้งร่างกายและจิตใจ!

หลังจากหนึ่งคืนเต็มๆ ในที่สุดเฉินผิงก็สลักกระดองเต่าดำหลายสิบอันเสร็จเรียบร้อย

ด้วยอักขระที่เฉินผิงสลักลงบนกระดองเต่าดำ กระดองจะสามารถป้องกันการโจมตีจากผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับแปดหรือสูงกว่านั้นได้!

ธิดาเทพเหล่านั้นล้วนเป็นผู้ทุกข์ยากระดับหก เท่านี้นับว่ามากพอที่จะใช้ปกป้องตัวเอง!

หลังจากเก็บกระดองเต่าดำไว้แล้ว เฉินผิงก็ถอนหายใจยาวๆ จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นแล้วตามหาเจ้าตำหนัก!

ในขณะนั้นเฉินผิงไม่รู้จะทำยังไงดี! ฉันไปหรือฉันควรอยู่ต่อ?