หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3758

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสินจี้จื่อก็รีบเก็บเหรียญวิญญาณและตอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีปัญหา ฉันรู้จักแถวนี้ดีเหมือนบ้านตัวเอง เอาไว้ฉันจะนำทางให้เอง รับรองว่าไม่มีหลง!”

หลังจากกล่าวอำลาเสินจี้จื่อ เฉินผิงก็กลับมาที่ตำหนักก่วงหาน!

ตอนนั้นเป็นเวลากลางคืน ตอนแรกเฉินผิงวางแผนที่จะไปพักผ่อนที่ห้องของเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่นึกว่าเจ้าตำหนักก่วงหานจะรอเขาอยู่!

เจ้าตำหนักหันมาหาเฉินผิงแล้วถามว่า “คุณเฉิน คุณกลับมาเสียดึกดื่น มีเรื่องเกิดขึ้นหรือเปล่า? ถ้าคุณต้องการอะไร ฉันบอกไปแล้วว่าคุณสามารถเลือกศิษย์คนใดก็ได้ของตำหนักก่วงหาน ไม่จำเป็นต้องเขินอาย!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงจึงรีบอธิบายว่า “คุณเข้าใจผิดแล้ว เจ้าตำหนัก ผมแค่ไปซื้อของที่เมืองหนานจิง ในเมื่อการสำรวจแดนขั้วโลกเต็มไปด้วยอันตราย จึงจำเป็นที่จะต้องเตรียมการล่วงหน้าให้ถี่ถ้วน”

“แล้วคุณได้สิ่งที่ต้องการหรือเปล่า?” เจ้าตำหนักถาม

“ก็ไม่เลว ของที่ผมซื้อน่าจะมีประโยชน์กับการเดินทาง”

“ฉันจะไม่รบกวนการพักผ่อนของคุณอีก แต่จำไว้ว่าเมื่อเกิดอันตรายขึ้น คุณต้องเอาตัวรอดก่อนและจงหนีไป ไม่ต้องห่วงธิดาเทพเหล่านั้น ฉันจะพยายามให้พวกเธอร่วมมือกับคุณให้มากที่สุด เหล่าธิดาเทพอาจจะเย่อหยิ่งในบางครั้ง ดังนั้นสิ่งที่พวกเธอพูดอาจฟังดูไม่เข้าหู คุณเฉิน ฉันหวังว่าคุณจะไม่ใส่ใจ”

“ผมเข้าใจ ผมไม่ว่าอะไรหรอก!” เฉินผิงยิ้ม

“เยี่ยมเลย!” เจ้าตำหนักขอตัว!

เฉินผิงกลับไปที่ห้องของเขา เขาหยิบกระดองเต่าดำออกมา แล้วสลักอักขระลงไปอย่างบรรจง!

การสลักอักขระในพื้นที่เล็กๆ นั้นเป็นงานที่เหนื่อยเป็นที่สุด เหนื่อยทั้งร่างกายและจิตใจ!

หลังจากหนึ่งคืนเต็มๆ ในที่สุดเฉินผิงก็สลักกระดองเต่าดำหลายสิบอันเสร็จเรียบร้อย

ด้วยอักขระที่เฉินผิงสลักลงบนกระดองเต่าดำ กระดองจะสามารถป้องกันการโจมตีจากผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับแปดหรือสูงกว่านั้นได้!

ธิดาเทพเหล่านั้นล้วนเป็นผู้ทุกข์ยากระดับหก เท่านี้นับว่ามากพอที่จะใช้ปกป้องตัวเอง!

หลังจากเก็บกระดองเต่าดำไว้แล้ว เฉินผิงก็ถอนหายใจยาวๆ จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นแล้วตามหาเจ้าตำหนัก!

ในขณะนั้นเฉินผิงไม่รู้จะทำยังไงดี! ฉันไปหรือฉันควรอยู่ต่อ?

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็หลบอย่างรวดเร็ว รอดจากการถูกโจมตีอย่างหวุดหวิด!

“คุณเฉิน...” เมื่อเห็นเฉินผิง เจ้าตำหนักก็อ้ำอึ้ง!

ใบหน้าของเฉินผิงแดงก่ำด้วยความเขินอาย เขาไม่อาจมองตรงไปที่เจ้าตำหนัก เขาพูดอย่างรีบร้อนว่า “ผมว่าจะให้คุณพาผมไปยังที่ฝึกวิชาของเหล่าธิดาเทพ”

“ได้สิ!” เจ้าตำหนักพยักหน้าแล้วกลับไปที่ห้องของเธอเพื่อเปลี่ยนชุด!

หลังจากที่เจ้าตำหนักเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว เธอสังเกตเห็นว่าใบหน้าของเฉินผิงแดงก่ำราวกับคนเป็นไข้!

เมื่อเห็นท่าทางของเฉินผิง เจ้าตำหนักก็อดไม่ได้ที่จะปิดปากของเธออย่างซุกซน แน่นอนว่าเธอเข้าใจว่าทำไมเฉินผิงถึงเป็นแบบนี้!

“คุณเฉิน คุณช่วยชีวิตฉันไว้ และจริงๆ แล้วฉันควรจะสนองทุกคำขอของคุณ น่าเสียดายที่ขณะนี้ฉันได้รับมอบหมายให้ทำภารกิจของตำหนักก่วงหาน และไม่สามารถบำเพ็ญเพียรร่วมกับคุณได้ เมื่อฉันส่งต่อตำแหน่งของฉันให้กับธิดาเทพคนต่อไป ฉันจะรับใช้คุณเอง” เจ้าตำหนักพูดเสียงเบากับเฉินผิง

“คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น เรารีบไปกันเถอะ” เฉินผิงหน้าแดง รีบเดินไปที่เนินเขาด้านหลังตำหนักก่วงหาน!