หนึ่งชั่วโมงกว่าหลังจากนั้น เฉินผิงที่เหงื่อท่วมตัวก็เปิดประตู
เขาต้องประหลาดใจเมื่อพบเฉิงปู้ฉียืนอยู่ที่ประตูพร้อมฉีกยิ้มกว้างถึงหู
“คุณคงจะเหนื่อยนะ คุณเฉิน บอกมาได้เลยถ้าคุณต้องการอะไร”
หลังจากพูดจบ เฉิงปู้ฉีก็อดไม่ได้ที่จะมองเข้าไปในห้อง
เมื่อพบว่าเฉิงเจียฮุ่ยนอนอยู่บนเตียงและดูเหมือนจะลุกขึ้นไม่ได้ หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความยินดี
“คุณเฉิง ผมมีเรื่องจะขอร้องคุณ”
เฉินผิงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตำหนักก่วงหานให้เฉิงปู้ฉีฟัง
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง เฉิงปู้ฉีก็ตอบโดยไม่ลังเล “ไม่มีปัญหา ฉันจะส่งคนตระกูลเฉิงไปที่เมืองหนานจิงทันที แม้ว่าความแข็งแกร่งของตระกูลเฉิงจะไม่ได้มากมายอะไร แต่พวกเราก็พอจะช่วยได้ด้วยการวาดวงแหวนอาคมและเครื่องราง ซึ่งก็น่าจะมีประโยชน์”
“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณมาก คุณเฉิง” เฉินผิงพูดพร้อมแสดงความขอบคุณจากใจ
“ฉันต่างหากที่ควรขอบคุณ คุณเฉิน” เฉิงปู้ฉีพูดด้วยรอยยิ้ม
เฉินผิงเข้าใจความหมายของเฉิงปู้ฉี เขาจึงได้แต่ยิ้มเคอะเขิน
“พ่อคะ หนูก็จะไปด้วย...”
ในขณะนั้น เฉิงเจียฮุ่ยที่นอนอยู่บนเตียงก็พูดขึ้น
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ลูกต้องพักอยู่บ้านระหว่างตั้งครรภ์” เฉิงปู้ฉีตอบทันที
หลังจากได้ยินแบบนั้น เฉินผิงก็พูดไม่ออกไปชั่วขณะ เกิดอะไรขึ้น? ตั้งครรภ์อะไรกัน?
“แล้วพ่อมั่นใจได้ยังไงว่าครั้งนี้หนูจะท้อง?” เฉิงเจียฮุ่ยถาม
ในขณะนั้นเฉิงปู้ฉีชะงักไป เขาไม่แน่ใจว่าครั้งนี้จะได้ผลหรือเปล่า
เมื่อเห็นเฉิงปู้ฉียังคงเงียบ เฉิงเจียฮุ่ยจึงใช้โอกาสนั้นพูดต่อว่า “ถ้าหนูไปกับพ่อ หนูจะได้ใช้เวลากับเฉินผิงมากขึ้น โอกาสตั้งท้องก็จะสูงขึ้นด้วย”
“ก็ฟังดูสมเหตุสมผล อย่างนั้นลูกก็ควรไปกับเขา” เฉิงปู้ฉีตอบพร้อมกับพยักหน้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...