หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3904

ยังมีตระกูลและสำนักที่เขาเรียกมาด้วยอีก หากเขาพ่ายแพ้ คนเหล่านั้นย่อมต้องเผชิญกับแรงแค้นของตระกูลมู่อย่างเลี่ยงไม่ได้

ดังนั้นเฉินผิงจะแพ้ไม่ได้

ไม่ว่ามู่ชิงจะแข็งแกร่งเพียงใด ยังไงเขาก็แพ้ไม่ได้เด็ดขาด

หมัดเซิ่งกวงถูกปลดปล่อยออกมา

ภายในตัวเฉินผิง จุติทุกชนิดโคจรอย่างรุนแรง โดยเฉพาะจุติเวลาที่เฉินผิงผลักดันจนถึงขีดสุด

รัศมีจุติจำนวนมหาศาลจากทั่วฟ้าดินไหลพล่านอย่างดุเดือดภายในร่างของเฉินผิง

พลังมังกร พลังจุติ และแม้แต่พลังสามเผ่าพันธุ์ที่แผ่ออกมาจากตัวเฉินผิงเปล่งลำแสงหลายพันดวงรอบตัวเขา ราวกับว่าเฉินผิงเป็นเทพที่เสด็จลงมายังโลก

หมัดเซิ่งกวงถูกปลดปล่อยออกมา ดูไม่ต่างจากหมัดทั่วไป

อย่างไรก็ตาม ในหมัดนั้นรวมพลังทุกอย่างในตัวเฉินผิงเอาไว้ มีกระทั่งเสี้ยวพลังแห่งจักรวาล

อีกทั้งยังเกิดช่องว่างมิติรอบตัวเฉินผิง

“วิชามารเหรอ?” แววตาเหลือเชื่อปรากฏขึ้นในดวงตาของมู่ชิง เขาไม่นึกว่าเฉินผิงจะสามารถใช้วิชามารได้

ท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่เคยสัมผัสได้ถึงรัศมีมารจากตัวเฉินผิงเลยแม้แต่น้อย ดังนั้น ตามหลักเหตุผลแล้วเฉินผิงไม่น่าจะใช้วิชามารได้

ขณะที่มู่ชิงยังอึ้งอยู่ หมัดเซิ่งกวงก็มาถึงตรงหน้าเขาแล้ว

ม่านตาของมู่ชิงสะท้อนภาพของกำปั้นที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

การโจมตีของเฉินผิงรวดเร็วมากจนมู่ชิงไม่มีโอกาสตอบโต้

โทสะพวยพุ่งภายในใจมู่ชิง เขานึกว่าเฉินผิงจะไม่ใช้พลังขั้นสูงสุดเหมือนกับเขา

ในสายตาของมู่ชิง เฉินผิงเป็นแค่มดปลวกในคราบผู้ทุกข์ยากระดับสี่

อย่างไรก็ตาม มดปลวกตัวนั้นที่เขาเคยดูถูกกลับแสดงวิชามารออกมา และดูเหมือนจะไม่ด้อยไปกว่าวิชาของเขาเสียด้วย

วิชามารแบบนั้นยากที่จะฝึกสำเร็จได้ มีเพียงราชันมารปีศาจเท่านั้นที่สามารถใช้พลังในระดับนี้

ถึงกระนั้นเฉินผิงซึ่งเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากพเนจรระดับสี่กลับมีวิชามารในครอบครอง

มู่ชิงไม่สบอารมณ์ เพราะเฉินผิงทำให้ความอุตสาหะของเขาที่ลำบากฝึกวิชามารบรรพกาลระหว่างออกจากตระกูลไปหลายปีดูไร้ค่า

มู่ชิงส่งเสียงคำรามด้วยความไม่พอใจ

ตูม!

เมื่อรัศมีขั้นมหายานระดับหนึ่งปะทุ พลังของหมัดเซิ่งกวงก็หายไปทันที กลับกลายเป็นความว่างเปล่าไปโดยพลัน

หมอกดำหนาทึบก่อตัวเป็นกำแพงกั้นหมัดเซิ่งกวง ส่งผลให้รัศมีของหมัดแตกสลายทันทีอย่างไร้ร่องรอย

โลกกลับมาเป็นปกติ

เฉินผิงรวบรวมพลังทั้งหมดของเขาไว้ในหมัดเดียว แต่มันกลับหายวับไปกับตา

ทุกคนมองดูมู่ชิงด้วยความหวาดกลัว รัศมีของผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานของเขานั้นไม่มีทางที่ผู้ทุกข์ยากจะเทียบได้

การก้าวข้ามระดับพลังนั้นคล้ายกับการข้ามหุบเหวอันใหญ่

พลังของมู่ชิงที่เพิ่มขึ้นพุ่งสูงกว่าเดิมเป็นทวีคูณ

ในขณะนั้น ทุกสายตาที่จ้องมองมู่ชิงเต็มไปด้วยความสับสนระคนหวาดกลัว

เมื่อได้เห็นพลังของขั้นมหายานระดับหนึ่งที่มู่ชิงปลดปล่อยออกมา เฉินผิงกลับหัวเราะดังลั่น

หัวหน้าพ่อบ้านขมวดคิ้ว เขาส่ายหัวเบาๆ ขณะที่พูดว่า “คุณมู่ชิงใจร้อนเกินไป ทำไมถึงได้เผยพลังที่แท้จริงเร็วแบบนี้?”