หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3958

หลิวซื่อทงไม่สามารถเอาชนะเฉินผิง ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม และในที่สุดก็เข้าใจได้ว่าเขาไม่มีทางเทียบได้กับเฉินผิง และเฉินผิงก็ไม่เคยมองว่าเขาเป็นคู่ต่อสู้

เสียงกรีดร้องของเฉินผิงท่ามกลางจุติเพลิงเป็นเพียงการตบตา

ในเวลานั้น หลิวซื่อทงยังคงไม่รู้ว่าเฉินผิงดูดกลืนอัคคีปรมัตถ์ไปแล้ว

“คิดว่าผมมีคุณสมบัติมากพอที่จะเป็นศิษย์วงในไหม?” เฉินผิงถาม

“ใช่! มีแน่นอน! ฉันแพ้แล้ว ตอนนี้คุณได้เป็นศิษย์วงในแล้ว!” หลิวซื่อทงพยักหน้าระรัว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัว

“ในเมื่อผมชนะ ก็ได้เวลาพูดถึงเดิมพันของเราแล้ว” เฉินผิงถาม

“ดะ-เดิมพัน? เดิมพันอะไร?” หลิวซื่อทงแสร้งทำเป็นจำไม่ได้ เขาไม่อยากเรียกเฉินผิงว่าลูกพี่ต่อหน้าคนมากมาย การทำเช่นนั้นคงทำเขาอับอาย ศิษย์คนอื่นๆ จะมองเขายังไงหลังจากนั้น?

เฉินผิงขมวดคิ้ว เขาไม่พูดอะไรสักคำ แต่กลับคว้าคอของหลิวซื่อทงพร้อมออกแรงเล็กน้อย ทันใดนั้นหลิวซื่อทงก็รู้สึกราวกับว่าชีวิตของเขาถูกแขวนไว้บนเส้นด้าย

“เข้าใจแล้ว! ฉันจำได้แล้ว! ได้โปรดอย่าฆ่าฉัน! ได้โปรด!” หลิวซื่อทงรีบร้องขอชีวิต ด้วยความกลัวว่าเฉินผิงจะฆ่าเขาจริงๆ

เฉินผิงปล่อยตัวหลิวซื่อทง รอยยิ้มน้อยๆ ปรากฏบนใบหน้าขณะที่เขาพูดว่า “พูดสิ”

“ลูกพี่...” หลิวซื่อทงพูดเบาๆ

“ไม่ได้ยินเลย เสียงเบาเกินไป” เฉินผิงส่ายหัว

“ลูกพี่!” หลิวซื่อทงขึ้นเสียง แต่มีเพียงเฉินผิงเท่านั้นที่ได้ยินเขา

เฉินผิงขมวดคิ้วอีกครั้ง สายตาของเขาเฉียบคม

ร่างกายของหลิวซื่อทงสั่นเทา และเขาก็ร้องออกมาทันที “ลูกพี่! ลูกพี่! ลูกพี่!”

เสียงของหลิวซื่อทงดังมากจนคนทั้งสำนักจื่อเหยียนได้ยิน

เว่ยชิงและคนอื่นๆ ระเบิดเสียงหัวเราะเมื่อได้ยินหลิวซื่อทงเรียกเฉินผิงว่าลูกพี่ รู้สึกเหมือนว่าพวกเขาได้เอาคืนหลิวซื่อทงเสียที

เมื่อการต่อสู้ระหว่างเฉินผิงและหลิวซื่อทงสิ้นสุดลง ผู้อาวุโสเกือบทุกคนก็มารวมตัวกันในห้องประชุมผู้อาวุโสของสำนักจื่อเหยียน เจ้าสำนักฮั่วผู้เพิ่งขึ้นสู่ตำแหน่งนั่งที่หัวโต๊ะ

การประชุมผู้อาวุโสจัดขึ้นโดยมีสาเหตุหลักมาจากประเด็นที่เกี่ยวข้องกับผู้อาวุโสหู อาจารย์ของเฉียนซิ่ว ผู้อาวุโสหูมักจะขัดแย้งกับเจ้าสำนักฮั่วมาโดยตลอด

หลังจากที่เจ้าสำนักฮั่วเข้ารับตำแหน่งเจ้าสำนัก ผู้อาวุโสหูไม่เคยทำตามคำสั่งของเขาเลย ส่งผลให้เจ้าสำนักฮั่วลงโทษเขาตามกฎของสำนัก

เจ้าสำนักฮั่วเรียกผู้อาวุโสมาประชุมเพื่อป้องกันไม่ให้การขัดคำสั่งและการละเมิดกฎเกิดขึ้นอีก

ประเด็นสำคัญที่สุดของการประชุมคือเจ้าสำนักฮั่วตั้งใจที่จะแก้ไขการรับศิษย์เข้าสำนักของสำนักจื่อเหยียน

ที่จริงแล้ว เจ้าสำนักฮั่วเพียงแค่ต้องการให้ศิษย์ทุกคนที่เข้าเป็นศิษย์วงในเข้าพวกกับฝ่ายเขาและค่อยๆ บ่อนทำลายอิทธิพลของอดีตเจ้าสำนัก เมื่อเวลามาถึง เขาจะเป็นคนเดียวที่ได้ครอบครองสำนักจื่อเหยียน

“เจ้าสำนักฮั่ว ผู้อาวุโสหูทำเกินหน้าที่จริง แต่การกระทำของเขาก็ไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น การลงโทษเป็นเวลาไม่กี่ปีก็เพียงพอแล้ว ไม่รุนแรงไปหน่อยหรือที่จะกักเขาในบ้านเป็นเวลาสามสิบปี?” ผู้อาวุโสที่มีหนวดเคราสีขาวยืนขึ้นและหันไปพูดกับเจ้าสำนักฮั่ว

“นั่นสิ ฉันยอมรับว่ามันรุนแรงเกินไปที่จะกักบริเวณผู้อาวุโสหูนานถึงสามสิบปี” ผู้อาวุโสอวี๋ยืนขึ้น แสดงความไม่พอใจแทนผู้อาวุโสหู