“จูหลิง? เธอเป็นลูกสาวของอดีตเจ้าสำนักงั้นเหรอ?” เฉินผิงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ใช่แล้ว! เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของอดีตเจ้าสำนักและสืบทอดคำสอนมาจากเขา สำนักและตระกูลระดับสูงมากมายจากแคว้นจงอวี้เดินทางมาเพื่อขอเธอแต่งงาน แต่จูหลิงกลับปฏิเสธพวกเขาหมด มีข่าวลือว่าเธอไม่ได้ชอบผู้ชาย ซึ่งเธออาจชอบผู้หญิงมากกว่า...” เว่ยชิงอธิบายเสียงเบาอย่างลับๆล่อๆ
เฉินผิงหัวเราะเบาๆ
ดูเหมือนว่าพฤติกรรมเก็บตัวของเธอจะทำให้เกิดข่าวลือแบบนั้น
ไร้สาระจริงๆ!
“เว่ยชิง ผมรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ตอนนี้ผมอยากพักผ่อน ช่วยพาผมไปที่ห้องได้ไหม” เฉินผิงพูดโดยไม่สนใจเรื่องซุบซิบของเว่ยชิง
เฉินผิงไม่ได้สนใจว่าจูหลิงจะชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย เพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย
“ได้สิ ผมจะพาคุณไปที่บ้านของผม คุณไปพักที่ห้องของผมก็ได้” เว่ยชิงเห็นด้วยและพยักหน้า
เว่ยชิงพาเฉินผิงไปที่บ้านหลังเล็กของเขา เว่ยชิงเป็นศิษย์ชั้นเอก จึงมีที่พักดีกว่าเมื่อเทียบกับศิษย์วงในทั่วไป
แม้บ้านจะมีขนาดปานกลาง แต่ก็ได้รับการออกแบบอย่างพิถีพิถันและเต็มไปด้วยพืชวิญญาณหลายชนิด ทำให้อุดมไปด้วยพลังวิญญาณ
นอกจากนี้ยังมีอักขระอาคมอยู่รอบบ้าน แสดงให้เห็นว่าเว่ยชิงที่เป็นศิษย์ชั้นเอกได้รับสิทธิพิเศษมากกว่าศิษย์ทั่วไป
“บ้านของผมอาจไม่หรูหราเท่าของหลิวซื่อทง แต่ก็ถือว่าดีในหมู่ศิษย์ชั้นเอกคนอื่นๆ ของสำนักจื่อเหยียน คุณควรจะพักที่นี่ ผมจะไปอยู่กับศิษย์น้องคนอื่นๆ” เว่ยชิงกล่าว
“เว่ยชิง ที่นี่มีตั้งหลายห้อง มากเกินพอสำหรับเราทั้งคู่ ทำไมต้องไปพักที่อื่นด้วยล่ะ? เราอยู่ด้วยกันก็ได้” เฉินผิงตอบ
“แม้จะมีห้องเพียงพอ แต่การอยู่ร่วมกันอาจทำให้ผมรบกวนการบำเพ็ญเพียรของคุณ ให้ผมไปพักกับศิษย์คนอื่นๆ ก็ได้” เว่ยชิงพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะจากไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...