หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4028

ในขณะนั้นสีหน้าของเฉินผิงก็เปลี่ยนไป เขารีบขยับมือออกจากกำแพงหินแล้วมองลงไปที่ผู้อาวุโสถูด้านล่าง

เฉินผิงเหงื่อทะลัก ผู้อาวุโสถูพยายามเข้าถึงตัวเขาจากด้านล่างโดยที่เขาไม่ทันได้สังเกต

โชคดีที่เฉินผิงเพิ่งจะฝึกฝนกายาธรรมะเจินหัว ซึ่งห่อหุ้มร่างกายของเขาด้วยรัศมีที่ลุกเป็นไฟ ช่วยป้องกันเขาจากการโจมตีของผู้อาวุโสถู

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงรู้สึกหวาดกลัวอยู่ไม่น้อย

เฉินผิงลอยขึ้นไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกลั้นลมหายใจและซ่อนตัวตนของเขาให้เหลือน้อยที่สุด หากไม่ใช้ปราณสัมผัสสำรวจสภาพแวดล้อมและพึ่งพาการมองเห็นเพียงอย่างเดียว พวกเขาจะไม่สามารถมองผ่านธารลาวาได้เลย

เมื่อเห็นว่าการโจมตีครั้งแรกของเขาพลาดเป้าและเฉินผิงกำลังหนี ผู้อาวุโสถูจึงเร่งความเร็วและไล่ตามเขาไป

เพื่อป้องกันไม่ให้เฉินผิงหลบหนี ผู้อาวุโสถูจึงพยายามสร้างความปั่นป่วนในธารลาวาด้วยมือสองข้าง

คลื่นปราณอัคคีพุ่งขึ้นไปอย่างดุเดือด ทำให้เกิดความสับสนวุ่นวายในธารลาวา

ด้วยวิธีนี้ เขาจะสามารถชะลอการหลบหนีของเฉินผิงได้

ในขณะเดียวกัน หน้ากากวิญญาณร้ายปกคลุมผู้อาวุโสถูทั่วตัว ไม่มีอะไรหยุดยั้งเขาได้เลย

เฉินผิงสัมผัสได้ว่าคลื่นลาวากำลังปั่นป่วน ทำเอาคิ้วของเขาขมวด

ผู้อาวุโสถูบ้าไปแล้วหรือไง? ถ้ายังทำแบบนั้นต่อไป ไม่นานพลังวิญญาณของเขาจะหมดลง ซึ่งจะเป็นผลร้ายต่อผู้อาวุโสถูเช่นกัน มันจะทำให้เขาช้าลง แบบนั้นก็มีค่าเท่าเดิมไม่ใช่หรือ?

ขณะที่เฉินผิงกำลังไตร่ตรองว่าผู้อาวุโสถูเสียสติไปหรือเปล่า จู่ๆ ร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามาขวางทาง

เฉินผิงเพ่งสายตามอง แล้วก็เห็นว่านั่นคือผู้อาวุโสถู

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นผู้อาวุโสถูน่าสะพรึงกลัวยิ่ง ร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยหน้ากากวิญญาณร้าย และใบหน้าของเขาถูกผ่าตรงกลาง มีเลือดไหลออกมาจากหน้าผากของเขาอย่างต่อเนื่อง

ยิ่งไปกว่านั้น เลือดที่พุ่งออกมายังถูกหน้ากากวิญญาณร้ายบนตัวเขากลืนกินทันที

เมื่อเห็นภาพอันน่าสะพรึงกลัว เฉินผิงก็ตกตะลึง

อย่างไรก็ตาม ขณะที่แสงนั้นบีบเข้ามา พื้นที่ที่เฉินผิงสามารถเคลื่อนไหวได้ก็เริ่มน้อยลง

“ให้ตายเถอะ หมอนี่ตอแยไม่เลิก...” เฉินผิงสบถ

“เจ้าหนู ให้ข้าควบคุมร่างของเจ้าเดี๋ยวนี้เลย ข้าจะช่วยเจ้าจัดการเขาเอง” จ้าวมารสีชาดกล่าว

เฉินผิงไม่สนใจเขา เขารู้ดีว่าถ้ายอมให้จ้าวมารควบคุมร่างกาย เขาอาจมีโอกาสที่จะเอาชนะผู้อาวุโสถูได้ อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าการทำแบบนั้นย่อมทำลายร่างกายของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังคงเงียบ จ้าวมารสีชาดก็พูดต่อ “ถ้าไม่ยอมให้ข้าสิงก็ไม่เป็นไร แต่เจ้าไม่น่าจะรอดไปจากที่นี่ได้ ลองใช้วังวนเพลิงอีกครั้งสิ…”

เมื่อได้ยินคำแนะนำ เฉินผิงก็รีบหันไปดู และพบว่าวังวนเพลิงไม่อยู่ตรงนั้นอีกแล้ว

ในตอนแรกเฉินผิงหวาดกลัววังวนเพลิง แต่ตอนนี้เขากลับอยากให้มันปรากฎขึ้นอีกครั้ง

“วังวนเพลิงหายไปแล้ว...” เฉินผิงอุทานอย่างร้อนรน