หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4030

ปราณอัคคีที่อยู่รอบตัวเขาไม่ทำให้เฉินผิงรู้สึกแสบร้อนอีกต่อไป แต่เป็นความรู้สึกผ่อนคลายอย่างที่สุด!

ในขณะนั้นเฉินผิงเปล่งแสงเรืองรองออกมา ตัวเขาล้อมรอบด้วยวงแหวนเปลวไฟสีแดงเข้ม ราวกับเซียนที่ลงมาบนโลก

เท่ากับว่าเฉินผิงเข้าถึงแก่นของกายาธรรมะเจินหัวอย่างแท้จริง

พูดง่ายๆ ก็คือกายาธรรมะเจินหัวนั้นเป็นกายาธรรมะที่สร้างขึ้นจากปราณอัคคี ซึ่งมีภูมิคุ้มกันอย่างสมบูรณ์ต่อไฟทุกประเภท

ดังนั้นเมื่อเฉินผิงหลอมรวมเข้ากับกายาธรรมะของเขา การโจมตีด้วยปราณอัคคีของผู้อาวุโสถูจึงเบาอย่างกับมดกัด

“ยังไม่แน่ใจว่ากายาธรรมะเจินหัวจะมีจุดอ่อนหรือเปล่า ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากมันยังไม่พัฒนาเต็มที่จึงไม่รู้ว่ามันจะต้านปราณอัคคีได้มากขนาดไหน เพราะฉะนั้นถ้าหากสำนักจื่อเหยียนครอบครองกายาธรรมะเจินหัว หมายความว่าสำนักผู้บำเพ็ญเพียรอื่นๆ ก็มีวิชากายาธรรมะเป็นของตัวเองด้วยงั้นหรือ?” เฉินผิงพูดออกมาด้วยความสงสัยขณะที่ยังตกใจไม่หาย

ความเข้าใจในกายาธรรมะเจินหัวของเขายังไม่มากพอ

“อะไรกัน... นี่มันวิชาอะไร?”

ผู้อาวุโสถูเห็นเฉินผิงในร่างใหม่ และตระหนักว่าอีกฝ่ายไม่เกรงกลัวการโจมตีด้วยปราณอัคคีของเขาอีกแล้ว

มันทำให้ผู้อาวุโสถูงงงันไปหมด จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความสับสน

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงที่เป็นผู้ทุกข์ยากระดับสี่ถึงงัดเอาวิชาลับออกมาให้เห็นได้เรื่อยๆ

เขาไม่เคยเห็นวิชาเหล่านี้มาก่อนเลย ส่วนความเข้าใจคงไม่ต้องพูดถึง

ในตอนแรก เขานึกว่าเฉินผิงเป็นหนูติดกับที่ได้แต่รอความตายสถานเดียว แต่ตอนนี้ สถานการณ์กลับแปรเปลี่ยน

เปลวไฟสีแดงที่ห่อหุ้มเฉินผิงดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าปราณอัคคีของเขามาก

“ฉันเป็นผู้ทุกข์ยากขั้นมหายาน ฉันจะกลัวผู้ทุกข์ยากระดับสี่อย่างแกได้ยังไง? ไม่ว่าแกจะมีพลังวิเศษวิโสมาจากไหนก็ตาม มันก็ไร้ประโยชน์เมื่อเผชิญกับความต่างชั้นในระดับพลังของเราสองคน ฉันไม่เชื่อว่าแกจะเอาชนะฉันได้”

ผู้อาวุโสถูไม่ยอมเชื่อว่าเฉินผิงจะมีโอกาสชนะ

“ผมอยู่ตรงนี้...”

จู่ๆ เสียงของเฉินผิงก็ดังขึ้นที่ด้านหลังผู้อาวุโสถู

ฝ่ายหลังตัวสั่นเมื่อพบว่าเฉินผิงปรากฏตัวที่ข้างหลังเขาอย่างน่าตกใจ

เมื่ออยู่ภายในวังวนเพลิง แม้แต่การเคลื่อนไหวแบบง่ายก็ยังทำได้ยาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเคลื่อนที่ไปรอบๆ ด้วยความเร็วระดับเฉินผิง

เป็นไปไม่ได้วังวนเพลิงถึงขั้นบิดเบือนมิติและแรงเหวี่ยงอันมหาศาลของมันสะกดทุกการเคลื่อนไหวทำไมถึงไม่ส่งผลต่อเฉินผิงเลย?

“ยังไง... แกทำแบบนั้นได้ยังไง?” ผู้อาวุโสถูถามด้วยสายตาเหลือเชื่อ

“พลังของผมยิ่งใหญ่กว่าทุกสิ่งที่คุณเคยเห็น คิดเหรอว่าจะเอาบรรณาการร้อยปีจากสมาพันธ์ผนึกมารไปได้ง่ายๆ? ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนในอาณาจักรนิรันดร์จ้องจะเล่นงานผม แต่ไม่มีใครทำสำเร็จ คิดว่าเป็นเพราะผมโชคดีงั้นเหรอ? ทุกคนที่อยากให้ผมตายสุดท้ายล้วนกลายเป็นขี้เถ้ากันไปหมดแล้ว ไม่เว้นแม้แต่คุณ!”

เฉินผิงจ้องไปที่ผู้อาวุโสถูอย่างเย็นชาแล้วค่อยๆ ยกมือขึ้น ดวงไฟสีแดงกระพริบวูบวาบบนฝ่ามือของเขา