หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4044

เฉินผิงรีบปิดตาก่อนจะค่อยๆ มองไปข้างหน้า ในไม่ช้าก็ตระหนักว่าเขามาถึงจุดสิ้นสุดของถ้ำแล้ว

ที่สุดทางถ้ำมีประตูหินโดดเด่นประดับด้วยงานศิลปะที่แม้แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจ “มีคนอาศัยอยู่ที่นี่จริงๆ...”

เมื่อเห็นประตูหิน เฉินผิงก็แน่ใจว่ามีคนอยู่ที่นี่

เฉินผิงก้าวเข้ามาอย่างระมัดระวังและวางมือบนประตูหิน จากนั้นเขาก็ส่งพลังวิญญาณเข้าไปในนั้น

เฉินผิงต้องการตรวจสอบกับดักภายในประตูหิน คงเสี่ยงเกินไปหากเปิดประตูอย่างไม่รอบคอบ

หลังจากที่รู้ว่าไม่มีกับดักอยู่ด้านหลัง เฉินผิงก็ดันประตูให้เปิดออกอย่างแรง

ด้านในประตูหินมีห้องขนาดเล็กที่ทำจากหินเรียงรายอยู่ ซึ่งเต็มไปด้วยของวิเศษหลากหลาย ของเหล่านี้ส่องแสงระยิบระยับ เปล่งประกายเจิดจ้าไปทั่ว

ยิ่งไปกว่านั้น ของเหล่านั้นยังเปี่ยมด้วยรัศมีเพลิงอันร้อนแรง

เฉินผิงตาค้างเมื่อเห็นสมบัติเหล่านี้ เขาไม่แน่ใจว่าของพวกนี้เปล่งรัศมีอันร้อนระอุเพราะอยู่ที่นี่มานานหลายปี หรือเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่ต้น

ท่ามกลางกองสมบัติ เฉินผิงเห็นชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่บนแท่นหินสีเขียวทรงสี่เหลี่ยมที่กว้างด้านละเมตร

เขาสวมชุดสีเขียว แทบมองไม่เห็นร่างกายอันเปราะบางของเขา ผมสีเทาห้อยลงมาจนถึงไหล่ ร่างกายดูเลือนรางแต่ยังพอมองเห็น

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงตระหนักได้ทันทีว่าชายสูงอายุที่อยู่ตรงหน้าเขาซึ่งมีรัศมีจางๆ ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตแต่เป็นเสี้ยววิญญาณ

ภายใต้แสงเจิดจ้าของสมบัติเหล่านี้ ดูราวกับว่าคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นยังมีชีวิตและมีลมหายใจ

เฉินผิงหันไปหาชายชราแล้วถามว่า “คุณเป็นใคร?”

ชายชราค่อยๆ เงยหน้าขึ้น แม้ว่าเขาจะมีรูปร่างที่อ่อนแอและเปราะบาง แต่ดวงตาของเขาก็ส่องประกายคมกล้า

“ฉันควรจะเป็นคนถามคำถามนี้ คุณเป็นใคร? มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” ชายชราถามเฉินผิง

เฉินผิงตอบ “ผมชื่อเฉินผิง เป็นศิษย์ของสำนักจื่อเหยียน”

“สารเลว...” ชายชราคำรามด้วยความโกรธทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เขาตะโกนดังมากจนร่างกายอันเปราะบางของชายชราแทบแตกสลาย

เขาเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณที่ดูคล้ายกับคนที่ยังมีชีวิตเท่านั้น ทันทีที่เขาโมโห เสี้ยววิญญาณก็เกือบจะสลาย หากเป็นเช่นนั้นตัวตนของเขาก็คงสูญสิ้น

เมื่อสัมผัสได้ถึงความโกรธของเขา เฉินผิงก็รีบถามว่า “ท่านครับ ท่านเป็นใครกันแน่? แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?”

“ทำไมน่ะหรือ?” ชายสูงอายุหยุดครู่หนึ่งแล้วหัวเราะขมขื่น “ฉันชื่อหงซาน ผู้ก่อตั้งสำนักจื่อเหยียน”

“ผู้ก่อตั้งสำนักจื่อเหยียน?” เฉินผิงอุทานด้วยความประหลาดใจ

เขาไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้พบกับผู้ก่อตั้งสำนักจื่อเหยียนอยู่ที่นี่

เฉินผิงนึกถึงความเป็นไปได้ที่ชายชราคนนี้จะเป็นอดีตเจ้าสำนักจื่อเหยียน ถูกพัดพาเข้าไปในรอยแยกมิติโดยไม่ได้ตั้งใจและสุดท้ายก็มาอยู่ที่นี่ กลับกลายเป็นว่าเขาคือผู้ก่อตั้งสำนัก! ฉันไม่คุ้นชื่อของเขาสักเท่าไหร่ แต่ก็...