หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4086

“แน่นอนว่าฉันไม่ได้ขอร้องคุณ ฉันแค่อยากทำข้อตกลงกับคุณ” ผู้อาวุโสกู้กล่าว

“ข้อตกลง? ข้อตกลงแบบไหน?” เฉินผิงรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที

แม้ว่าสภาพของผู้อาวุโสกู้จะดูแทบไม่ได้แถมเขายังกลัวจนแทบฉี่ราด แต่เฉินผิงก็เริ่มระแวงเขา

นั่นเป็นเพราะท่าทีของผู้อาวุโสกู้ในตอนนั้นห่างไกลจากคนขี้ขลาดมาก

แม้จะถูกจองจำ แต่เขาก็ยังกล้าเสนอทำข้อตกลง ซึ่งพิสูจน์ว่าเขาไม่ใช่คนโง่เขลา

เฉินผิงคิดว่าบางทีภาพที่พวกเขาเห็นก่อนหน้านี้อาจเป็นเพียงการเสแสร้งของผู้อาวุโสกู้

“ฉันอยากให้คุณช่วยให้ฉันได้เป็นเจ้าสำนักเหลี่ยงอี๋” ผู้อาวุโสกู้พูดขึ้น

เฉินผิงชะงัก ชายคนนี้คือผู้อาวุโสของสำนักเหลี่ยงอี๋ ตอนนี้เขาต้องการเป็นเจ้าสำนัก แต่ทำไมเขาถึงมาขอความช่วยเหลือจากฉันล่ะ?

“คุณรู้ได้ยังไงว่าผมจะช่วยคุณได้? แล้วแน่ใจได้ยังไงว่าผมมีความสามารถแบบนั้น?” เฉินผิงถามด้วยความอยากรู้

“อาคมของคุณน่าประทับใจที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็น และฉันรู้ว่าคุณจะช่วยฉันได้เพราะฉันมีสิ่งนี้” หลังจากพูดจบ ผู้อาวุโสกู้ก็โบกมือและนำผลึกสีแดงเข้มออกมาจากที่เก็บของ

เมื่อได้เห็น เฉินผิงก็ชะงักไปเพราะเขาไม่รู้จักผลึกแบบนี้

รัศมีที่ออกมาจากผลึกมีพลังมากกว่าศิลาวิญญาณแบบทวีคูณ

“หยกโลหิต? หมอนี่ไปหาหยกโลหิตมาจากไหน? หยกนี้มีอยู่แค่ในอาณาจักรแดนสรวงเท่านั้น” จ้าวมารสีชาดก็ตกตะลึงเช่นกันเมื่อเห็นผลึกสีแดงเข้ม

“จ้าวมาร หยกโลหิตคืออะไร? มันหาได้แค่ในอาณาจักรแดนสรวงเท่านั้นเหรอ?” เมื่อได้ยินว่าเป็นของจากอาณาจักรแดนสรวง เฉินผิงก็หูผึ่งทันที

ท้ายที่สุดแล้ว มีเพียงสำนักเหลี่ยงอี๋เท่านั้นที่ครอบครองของชิ้นนี้ เหตุผลที่อาคมของสำนักเหลี่ยงอี๋ทรงพลังขนาดนั้นก็เพราะหยกโลหิต

“ผมรู้มากกว่าที่คุณคิดไว้เยอะ แม้จะไม่ถือว่าเป็นหยกเซียนชั้นยอดในอาณาจักรแดนสรวง แต่หยกโลหิตก็ยังเป็นของล้ำค่าในอาณาจักรนิรันดร์ ยังไงก็ตาม คุณคาดหวังให้ผมช่วยให้คุณได้เป็นเจ้าสำนักเหลี่ยงอี๋แลกกับหยกโลหิตชิ้นเดียว คุณไม่ขอมากไปหน่อยเหรอ?” เฉินผิงยิ้มเยาะ

ที่จริงเฉินผิงยอมรับข้อเสนอในใจไปแล้ว ถ้าได้ครอบครองหยกโลหิต ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความสามารถในการสร้างอาคมของเขาจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงต้องยับยั้งความตื่นเต้นเอาไว้ เพราะตอนนี้ถึงเวลาเจรจาแล้ว

ตอนนั้นเฉินผิงต้องตีหน้านิ่งไว้ก่อน

คิ้วของผู้อาวุโสกู้ขมวดเล็กน้อย ตอนแรกเขาตั้งใจจะอ้างสรรพคุณของหยกโลหิตเพื่อให้เฉินผิงเชื่อว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่า จากนั้นจึงใช้มันแลกกับความช่วยเหลือจากเฉินผิง