หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4121

ทุกคนต่างจ้องมองเผิงหวู่ซึ่งกำลังหัวเราะอย่างสำราญใจด้วยสายตาว่างเปล่า ใบหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความสับสน

“เจ้าสำนักเป็นอะไรไป เขาเสียสติไปแล้วหรือ?”

“วงแหวนอาคมยังไม่ถูกทำลายด้วยซ้ำ ทำไมเขาถึงหัวเราะและอ้างว่าเขาชนะแล้ว?”

“เขาถูกปั่นหัวหรือเปล่า?”

ทุกคนมองไปที่เผิงหวู่ด้วยความมึนงงและเริ่มถกเถียงกันดังเซ็งแซ่

ผู้อาวุโสกู้ก็รู้สึกสับสนเช่นกัน เพราะเขาไม่รู้ว่าเผิงหวู่กำลังทำอะไรอยู่

ไป๋ฉู่เพียงแค่ยิ้มน้อยๆ เขาหันไปหาเฉินผิงแล้วพูดว่า “เฉินผิง วงแหวนลวงตาของคุณไม่ธรรมดาจริงๆ...”

“ก็ไม่ขนาดนั้น คุณมองออกทันทีเลยเหรอ?” เฉินผิงตอบอย่างถ่อมตัวพร้อมยิ้ม

ปรากฏว่าเผิงหวู่ไม่ได้ทำลายวงแหวนอาคมแต่อย่างใด ทันทีที่เขาเหยียบลงบนสนามประลอง เขาก็ติดอยู่ในวงแหวนลวงตาของเฉินผิง เขาเป็นคนเดียวที่ไม่รู้ตัว

ภายในวงแหวนลวงตา เขารู้สึกเหมือนว่าตัวเองทำลายวงแหวนอาคมและชนะการประลอง

เขาถึงได้หัวเราะอย่างบ้าคลั่งและประกาศว่าเขาชนะแล้ว

ในสายตาของทุกคนที่อยู่ด้านล่าง เผิงหวู่เพียงแค่ก้าวลงบนสนามประลองและทำท่าทางต่างๆนาๆ แต่ทั้งที่วงแหวนอาคมยังทำงานอยู่ เขากลับหัวเราะออกมาดังลั่น

ในขณะนั้น เผิงหวู่กลายเป็นตัวตลกที่ถูกทุกคนหัวเราะเหยียดหยาม

ผู้อาวุโสคนหนึ่งไม่อาจทนดูได้อีกต่อไป เขาจึงรีบก้าวไปข้างหน้าแล้วกล่าวเตือนเผิงหวู่ “เจ้าสำนักเผิง ดูเหมือนว่าคุณจะติดอยู่ในวงแหวนลวงตา คุณหัวเราะอะไรของคุณ?”

“อะไรนะ ฉันติดอยู่ในวงแหวนลวงตางั้นเหรอ?”

เผิงหวู่ขมวดคิ้วแล้วส่ายหัวอย่างรวดเร็วและหันกลับไป เขารู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่าวงแหวนอาคมที่ด้านหลังยังคงอยู่ดี

ในขณะนั้นเผิงหวู่งงไปหมด

เขาเพิ่งทำลายวงแหวนอาคมไปไม่ใช่หรือ ทำไมมันถึงปรากฏขึ้นมาอีก?

ขณะที่เผิงหวู่เตรียมจะทำลายวงแหวนอาคม ผู้อาวุโสกู้ก็ตะโกนขึ้นมาทันใดว่า “ครบสามสิบนาทีแล้ว...”

ท่ามกลางเสียงตะโกนของผู้อาวุโสกู้ วงแหวนอาคมที่เฉินผิงวางไว้ก็ค่อยๆ หายไป

ฝูงชนต่างพากันกล่าวชื่นชมกลวิธีของเฉินผิง

ทุกคนรู้ดีว่าการวางวงแหวนอาคมเป็นทักษะพื้นฐานของปรมาจารย์อาคม อย่างไรก็ตาม การรักษาวงแหวนอาคมให้อยู่ในระยะเวลาที่แม่นยำในหลักวินาที ไม่ใช่สิ่งที่ใครๆ ก็ทำได้!

โดยเฉพาะเมื่อคนเหล่านี้ได้เห็นความสามารถของเขาถ้วนหน้า

หลังจากที่เฉินผิงได้ขึ้นเป็นเจ้าสำนักเหลี่ยงอี๋ เขาก็แต่งตั้งให้ผู้อาวุโสกู้เป็นรองเจ้าสำนัก

หลังจากมอบหยกโลหิตสองเม็ดจากสำนักเหลี่ยงอี๋ให้กับไป๋ฉู่เพื่อส่งต่อให้เหว่ยฉีและเจิ้นมัว เฉินผิงก็เก็บหยกโลหิตที่เหลือไว้ในกระเป๋า

หลังจากแก้กฎและฟื้นฟูระเบียบให้กับสำนักเหลี่ยงอี๋ เฉินผิงจึงวางแผนที่จะไปจากสำนัก

และด้วยเหตุนี้ อำนาจในการจัดการสำนักเหลี่ยงอี๋จึงถูกส่งมอบให้กับผู้อาวุโสกู้

นี่อาจถือได้ว่าความปรารถนาของผู้อาวุโสกู้ถูกเติมเต็มในที่สุด

หลังจากจัดเตรียมสิ่งจำเป็นทั้งหมดแล้ว เฉินผิงก็ฝากไป๋ฉู่บอกลาเหว่ยฉีและเจิ้นมัว จากนั้นเขาก็กลับไปยังสำนักจื่อเหยียน

เพราะจากกันหลายวันจึงทำให้จูหลิงโหยหาเฉินผิงอย่างมาก เธอจึงใช้เวลาคลุกคลีกับเขาพักใหญ่

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงต้องไปที่อี้ไป๋เพื่อพบกับหัวเฟิ่งและคนอื่นๆ ดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลาอยู่ข้างกายจูหลิงนานนัก

หลังจากมอบเหรียญตราให้จูหลิง เฉินผิงก็ออกเดินทางสู่อี้ไป๋

เหรียญตรานี้มีไว้ให้จูหลิงขอความช่วยเหลือจากสำนักเหลี่ยงอี๋ถ้าหากว่าสำนักจื่อเหยียนประสบภัย อันที่จริงมันคือตราของเจ้าสำนักเหลี่ยงอี๋