หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4172

“ดีมาก ตอนนี้พวกเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว” ซู่เทียนซั่วประกาศ “ถึงเวลามอบคำสาบานด้วยเลือด” เขาหยดเลือดหนึ่งหยดลงในแก้วเหล้าตรงหน้าเขา

คนอื่นๆ ทำตาม แต่ละคนหยดเลือดของตัวเองลงในแก้วก่อนจะดื่มหมดในอึกเดียว มอบคำสาบานต่อกันและกัน

ขณะเดียวกัน โอวหยางซิงจากตระกูลโอวหยาง ผู้ซึ่งเป็นเจ้าเกาะเทพโอสถไม่อาจข่มตาหลับลงได้

เขายืนอยู่ที่หน้าต่าง มองออกไปยังพระจันทร์เต็มดวงและคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งไม่หยุด จมอยู่ในห้วงภวังค์

ที่เท้าของโอวหยางซิงมีแมลงปีกแข็งสีทองจำนวนมากเคลื่อนไหวไปมา แสงสลัวของพวกมันส่องประกายละเอียดอ่อน

ด้วงพวกนี้เป็นสายพันธุ์พิเศษที่อาศัยอยู่บนเกาะเทพโอสถ ซึ่งเป็นผลงานจากการบำเพ็ญเพียรของโอวหยางซิง

เดิมทีเปลือกของด้วงมีสีดำ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เปลือกของมันกลับกลายเป็นสีทอง การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดจากการที่พวกมันสัมผัสกับหมอกที่เกิดจากการปรุงยาของเทพโอสถบนเกาะแห่งนี้

การกัดเพียงครั้งเดียวของด้วงสีทองนั้นร้ายแรง และพลังของพวกมันเมื่ออยู่รวมกันเป็นฝูงก็นับว่าร้ายกาจ

“พ่อ นี่มันดึกแล้ว พ่อควรพักผ่อนบ้าง” หวู่เฟิงพูดเบาๆ ขณะเดินเข้าไปในห้องของพ่อ โดยสังเกตเห็นแสงที่ส่องเข้ามา

เขาค่อยๆ เดินข้ามด้วงสีทองที่คลานไปบนพื้น ซึ่งดูเหมือนพวกมันจะเปิดทางให้ทุกครั้งที่เขาก้าว

โอวหยางซิงยังคงมองนอกหน้าต่างไปยังคลื่นสะท้อนแสงจันทร์ที่ซัดเข้าหาฝั่ง และพูดด้วยน้ำเสียงกังวลเล็กน้อย “หวู่เฟิง ลูกคิดว่าเราจะผ่านพ้นอุปสรรคครั้งนี้ไปได้หรือไม่?”

“พ่อ นักกลั่นยาหลายร้อยคนมาถึงที่นี่แล้ว พวกเขาเป็นตัวแทนของตระกูลนักกลั่นยาระดับสูง แม้แต่ประธานสมาคมนักกลั่นยาระดับแคว้นทั้งสี่จากห้าคนก็อยู่ที่นี่ด้วย ผมไม่เชื่อว่าสำนักจ่านเทียนจะกล้าก่อเรื่อง” หวู่เฟิงพูดปลอบใจ “ที่พวกเขาข่มขู่พวกเราเป็นแค่การคุยโวเท่านั้น ด้วยทักษะการกลั่นยาที่แสนธรรมดาของพวกเขา ต่อให้เรายอมยกเกาะเทพโอสถให้ พวกเขาก็ยังไม่อาจเข้าถึงมรดกของเทพโอสถได้”

“พ่อ ผมไม่รู้เลยว่าพ่อคิดแบบนี้” หวู่เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงกังวล “แต่เราพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความเสี่ยงแล้วหรือ?”

“ต่อให้เสี่ยงแล้วมันยังไง” โอวหยางซิงขัดขึ้น “ถ้าพ่อได้มีส่วนช่วยนักกลั่นยาในอาณาจักรนิรันดร์แม้เพียงเล็กน้อย พ่อก็คงรู้สึกว่าชีวิตของพ่อไม่ได้สูญเปล่าแล้ว เราจะปล่อยให้สำนักจ่านเทียนซึ่งมีเจตนาไม่บริสุทธิ์ครอบครองมรดกของเทพโอสถไม่ได้ หากพวกเขาได้มรดกนั้นไป พวกเขาจะนำหายนะครั้งใหญ่มาสู่มวลมนุษย์อย่างไม่ต้องสงสัย”

หวู่เฟิงเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “พ่อ ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว ผมจะช่วยพ่อสุดความสามารถ”

โอวหยางซิงวางมือลงบนไหล่ของหวู่เฟิง “หวู่เฟิง ในงานนักกลั่นยาครั้งนี้มีหลายฝ่ายเก็บงำเจตนาแอบแฝง เราต้องระมัดระวัง แต่เราต้องไม่ลืมเป้าหมายของเรา”

หวู่เฟิงพยักหน้าหนักแน่น “พ่อ ผมสัญญาว่าจะปกป้องเกาะเทพโอสถและจัดการให้งานนักกลั่นยาดำเนินไปอย่างราบรื่น”

แสงจันทร์สาดแสงอ่อนๆ ส่องลงมายังร่างของพวกเขา ทว่าใต้พื้นผิวอันเงียบสงบของเกาะเทพโอสถ กระแสน้ำอันมืดมิดน่ากลัวกำลังปั่นป่วน เป็นสัญญาณของวิกฤตที่กำลังจะเกิดขึ้น