หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4175

ทันใดนั้นก็มีเสียงฮัมดังขึ้น

แสงเรืองรองแผ่กระจายไปทั่วเขาเย่าติง และทุกคนต่างก็รู้สึกตื่นเต้นในทันที

“เอาล่ะ ทุกคนสามารถเข้าไปในเขาเย่าติงได้แล้ว แต่จำไว้ว่าอีกสามวัน เขาลูกนี้จะปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาวอีกครั้ง หากไม่สามารถออกมาได้ภายในสามวัน คุณจะถูกหมอกสีขาวกลืนกินและจบชีวิตที่เขาเย่าติง” โอวหยางซิงเตือนทุกคน

อย่างไรก็ตาม หลายคนไม่ได้ฟังคำเตือนของโอวหยางซิงเลย พวกเขาพุ่งขึ้นไปในอากาศทีละคน และเข้าไปในเขาเย่าติงโดยไม่คิดจะหันกลับมามอง

พวกเขามักจะคิดว่าคนที่ได้เข้าไปก่อนย่อมเจอของดีก่อน

เมื่อเห็นผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากรีบเข้าไปในเขาเย่าติงอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง โอวหยางซิงก็ถอนหายใจเบาๆ และส่ายหัว

เขาอุตส่าห์แนะนำแต่ก็ไม่มีใครอยากฟัง

ซู่เทียนซั่วนำกลุ่มของเขาไปในเขาเย่าติงทันทีโดยไม่ยอมเสียเวลา

การจะจัดการกับเฉินผิงนั้น เขาเย่าติงเป็นที่ที่เหมาะที่สุด

เมื่อกำจัดเฉินผิงได้แล้ว จะไม่มีคนรู้ว่าใครเป็นคนทำ เนื่องจากมีคนจำนวนมากทะลักเข้าไปในภูเขา

พวกเขาจะใช้โอกาสนี้จู่โจมเฉินผิงท่ามกลางความโกลาหล

โจวเฉียนและเจินหยวนเต้าสบตากัน แต่ละคนนำกลุ่มของตนเข้าไปในภูเขา

“คุณเฉิน ฉันต้องขอตัวก่อน หากคุณพบอันตรายก็ให้รีบมาหาฉัน!”

จากนั้นเฉินเหวินเหลียงและสมาชิกของสมาคมนักกลั่นยาแห่งแคว้นจงอวี้ก็เข้าไปในใจกลางของ เขาเย่าติง

นักกลั่นยาเหล่านี้ต่างเบียดเสียดแย่งกันเข้าไป กลัวว่าจะถูกคนอื่นทิ้งไว้ข้างหลัง

ในสายตาของคนเหล่านี้ เขาเย่าติงเป็นดั่งกองขุมทรัพย์ขนาดใหญ่

“คุณเฉิน รีบเข้าไปข้างในกันเถอะ!”

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังไม่เคลื่อนไหวและดูไม่รีบร้อน เนี่ยเหิงจึงพูดรบเร้า

“ไม่ต้องรีบร้อน!” เฉินผิงตอบพร้อมมองขึ้นไปที่แท่นสูง

เฉินผิงเดินตรงไปหาโอวหยางซิง โดยมีหลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงเดินตามหลังมาติดๆ

“คุณเฉิน คุณไม่รีบร้อนเข้าไปในเขาเย่าติงเหรอ?” หวู่เฟิงถามเฉินผิงด้วยความสงสัย

ท้ายที่สุดแล้ว ด้วยความสามารถและทักษะกลั่นยาของเฉินผิง การเข้าไปในเขาเย่าติงนั้นไม่ใช่ปัญหาเลย

“ผมตั้งใจจะเข้าไป แต่ก่อนหน้านั้น ผมมีเรื่องจะถามคุณโอวหยางสักสองสามข้อ” เฉินผิงตอบ

“มีอะไรหรือ? ถ้ารู้คำตอบฉันจะบอกคุณทุกอย่างแน่นอน”

โอวหยางซิงดูจะชื่นชมในตัวเฉินผิงไม่น้อย

“คุณโอวหยาง คุณอุตส่าห์ลงทุนจัดงานนักกลั่นยาบนเกาะเทพโอสถ แต่กลับไม่มีตัวแทนจากตระกูลโอวหยางเข้าไปในเขาเย่าติง ทำไมล่ะ?” เฉินผิงถาม

“เราสำรวจภูเขานี้หลายครั้งแล้ว และเพราะเหตุนั้นเราจึงเสียคนไปไม่น้อย แม้ว่าจะได้ของติดมือมาบ้าง แต่เราก็ยังไม่พบมรดกของเทพโอสถ นั่นคือเหตุผลที่เราจะไม่ส่งใครเข้าไปในครั้งนี้” โอวหยางซิงอธิบาย

“เป็นอย่างนั้นจริงเหรอ?” ดวงตาของเฉินผิงหรี่ลงเล็กน้อย แสดงออกชัดเจนว่าเขาไม่เชื่อ