หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4288

หลังจากปลุกเจ้าสำนักเจียงออกมาจากสมาธิ เจียงอวี้เหลียนก็เล่าเรื่องการมาถึงของตี้ฉงจิงให้เขาฟัง

เมื่อได้ยินว่าศิษย์น้องของเขามาตามหา เจ้าสำนักเจียงก็ขมวดคิ้วทันที

เขาทำหน้าครุ่นคิดหนัก ใบหน้าฉายแววความตื่นตระหนกออกมา

เมื่อเห็นดังนั้น เจ่อเยี่ยนจึงกล่าวขึ้นว่า “ท่านพ่อ แม้ว่าศิษย์น้องของท่านจะโหดร้ายไร้ปรานี แต่ยังไงเสีย ท่านก็ยังเป็นศิษย์พี่ของเขา เขาคงไม่กล้าทำอันตรายท่านหรอกครับ อย่ากังวลให้มากเลยครับ”

“เฮ้อ... เธอไม่เข้าใจหรอก เขามาที่นี่เพื่อก่อปัญหาแน่ๆ เมื่อก่อนสำนักเซวี่ยกู่ของเขาทำให้ผู้คนล้มตายมากมาย ทำให้เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรโกรธแค้นจนต้องร่วมมือกันต่อต้าน พ่อเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เราไล่ล่าคนของสำนักเซวี่ยกู่จนสุดกำลัง แต่สุดท้ายพวกนั้นก็หนีไปยังอาณาจักรอี๋ไป๋ของเซียวหยวนซานจนรอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนั้นไปได้ ที่เขามาคราวนี้ พ่อคิดว่าเขาคงมาคิดบัญชีแค้น เขาคงไม่สนใจหรอกว่าพ่อเป็นศิษย์พี่ของเขา ดูเหมือนว่าการต่อสู้ครั้งนี้คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไปเรียกศิษย์ทุกคนมารวมตัวกัน หากเกิดการปะทะและสถานการณ์เลวร้ายลง เธอสองคนต้องรีบหนีไป ยิ่งไกลยิ่งดี” เจ้าสำนักเจียงเตือนไว้

“ท่านพ่อ พวกเขามีคนแค่ไม่กี่คน ส่วนเรามีกันตั้งเยอะ ไม่จำเป็นต้องกลัวหรอก หากจะหนี เราก็ไปด้วยกัน ข้าไม่มีวันทิ้งท่านพ่อไว้ข้างหลังแน่” เจียงอวี้เหลียนส่ายศีรษะขณะกล่าว

“ถูกแล้วครับ เราจะไม่ทิ้งท่านไว้ข้างหลัง หากจะไป ก็ต้องไปด้วยกัน” เจ่อเยี่ยนกล่าวเสริม

“ตี้ฉงจิง มาตามล่าพ่อ หากพ่อหนีไป เขาคงไม่ยอมวางมือ แต่หากพ่อยังอยู่ ก็จะเปิดโอกาสให้พวกเธอได้หลบหนี” เจ้าสำนักเจียง กล่าว

“ท่านพ่อ ให้ข้าติดต่อคุณเฉิน เถิด ผมมั่นใจว่าเขาจะมีวิธีรับมือกับสำนักเซวี่ยกู่ได้แน่นอน” เจ่อเยี่ยนกล่าวขณะหยิบหยกสื่อสารออกมา ตั้งใจจะติดต่อเฉินผิง

ยิ่งไปกว่านั้น ลูกน้องของตี้ฉงจิงก็ล้วนเป็นผู้ทุกข์ยากที่แข็งแกร่งกว่าเหล่าศิษย์ของสำนักวิญญาณปีศาจ มาก

“ไม่จำเป็นต้องมาเยินยอฉันหรอก หากนายไม่ได้ร่วมมือกับคนอื่นเพื่อตามล่าฉัน ป่านนี้ฉันคงแข็งแกร่งกว่านี้แล้ว ขณะที่นายยังติดอยู่ที่เดิม น่าขายหน้าแทนอาจารย์เราจริงๆ”

ทันทีที่ตี้ฉงจิงเริ่มพูด เขาก็ย้อนกลับไปพูดถึงเหตุการณ์ในอดีตทำให้เจ้าสำนักเจียงรู้ว่าวันนี้เขาคงไม่อาจหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าได้

“ตี้ฉงจิง หลายปีก่อนตอนที่เราลาจากอาจารย์มา ท่านได้เตือนให้เราหลีกเลี่ยงการเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์ แม้ว่าเราจะเป็นผู้ฝึกวิชามาร และหลายคนจะมองเราในแง่ร้าย บางคนถึงกับเกลียดชังเรา แต่เราก็ไม่ควรสูญเสียตัวตน เราต้องเรียกคืนศักดิ์ศรีของผู้ฝึกวิชามาร พวกเราไม่ได้แตกต่างจากผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไป เพียงแต่ใช้วิธีฝึกฝนที่ต่างออกไปเท่านั้น ไม่มีความแตกต่างที่แท้จริงระหว่างกัน แต่นายกลับสูบเลือดแทะกระดูกผู้คน นายก็ไม่ต่างอะไรกับปีศาจ ฉันจึงต้องทำเพื่อความยุติธรรมแห่งสวรรค์” เจ้าสำนักเจียงอธิบายเหตุผลของเขา