เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ระวังตัวเอาเสียเลย ผู้ใช้วิชามารคนอื่นๆ ก็หัวเราะ คราวนี้ไม่มีทางที่พวกเขาจะปล่อยให้เขาหนีไปได้
หากจับตัวเฉินผิงได้ บรรณาการร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมารจะเป็นทรัพยากรที่เพิ่มพลังของพวกเขาได้อย่างมาก
อย่างไรก็ตาม หนิงจื้อยังคงจ้องมองผ่านน้ำและขมวดคิ้ว ไม่ได้ดูมั่นใจเหมือนคนอื่นๆ
เมื่อเห็นอย่างนั้น ซิงยี่จึงพูดกับเขาว่า “คุณหนิงจื้อ เราจะปล่อยให้เฉินผิงและจูชิงซิ่วหนีไปอีกไม่ได้ ฉันหวังว่าคุณจะช่วยให้เราลงไปในทะเลมรณะได้อีกครั้ง”
ซิงยี่อาสา เขากังวลว่าหนิงจื้ออาจฆ่าเฉินผิงไปเสียก่อน
หากเฉินผิงไม่เหลือซาก พวกเขาคงไม่มีอะไรไปแลกกับบรรณาการร้อยปีของสมาพันธ์
ซิงยี่วางแผนที่จะออกหน้าจับตัวเฉินผิงและจูชิงซิ่ว ก่อนที่หนิงจื้อจะเข้ามาขัดขวาง
หนิงจื้อพยักหน้า ปล่อยให้ซิงยี่และคนอื่นๆ จัดการ เขาอยากรู้ว่าเฉินผิงวางแผนอะไรอยู่
ผู้ใช้วิชามารเหล่านี้จะเข้าไปเป็นหนูทดลองกลอุบายเฉินผิงที่วางไว้
เมื่อหนิงจื้อโบกมือ รัศมีเพลิงก็พุ่งขึ้นรอบตัวผู้ใช้วิชามาร เกิดเป็นเกราะป้องกันรอบพวกเขา
เมื่อเห็นเช่นนี้ ซิงยี่ก็เรียกคนอื่นๆ “สหาย ลุยกันเลย! เราต้องจับเฉินผิงและจูชิงซิ่วให้ได้!”
ซิงยี่ลงไปในทะเลมรณะก่อน ความแค้นจากการเสียแขนกระตุ้นเขา
ผู้ใช้วิชามารคนอื่นๆ ทำตามและดำดิ่งลงไปในทะเล
เฉินผิงที่อยู่ใต้ทะเลเห็นว่าแม้เหล่าผู้ใช้วิชามารจะลงมาในน้ำแล้ว แต่หนิงจื้อยังคงลอยอยู่เหนือผิวน้ำ ชัดเจนว่าเขาส่งพวกนี้ลงมาทดสอบ
เฉินผิงคิดว่าหนิงจื้อระวังตัวดีมาก เขาแสร้งทำเป็นประหลาดใจที่ “ถูกพบ” และรีบว่ายไปอีกด้านโดยแกล้งทำเป็นหลบหนี
ตูม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...