หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4523

ฉีเต้าจางมองดูคนของสมาพันธ์ผนึกมารที่หนีไป แต่เขาก็ไม่ได้ไล่ตามพวกเขา

ถึงเขาจะเชื่อว่าพวกนั้นสมควรตาย เขาไม่มีเจตนาที่จะฆ่าพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับแคว้นเซียว เขามาช่วยอู๋เหวยผู้เป็นศิษย์น้องเท่านั้น

ส่วนชาวแคว้นเซียวก็อยู่นิ่งเช่นกัน ถึงพวกเขาเลือกที่จะไล่ตาม ฉีเต้าจางก็รู้ดีว่าแคว้นเซียวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสมาพันธ์ผนึกมาร การต่อสู้สร้างความสูญเสียอย่างหนักให้กองกำลังของแคว้น ทำให้หลายคนได้รับบาดเจ็บจนไม่มีแรงสู้ต่อ

เมื่อพวกสมาพันธ์ผนึกมารไปแล้ว ทุกคนในแคว้นเซียวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แม้พวกเขาจะเข้าใจว่าสมาพันธ์ผนึกมารคงไม่ยอมให้เรื่องนี้จบลง และอาจจะเปิดฉากโจมตีอีกครั้ง แต่ก็รู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อรู้ว่าฉีเต้าจางอยู่ฝ่ายพวกเขา

จากนั้นพวกเขาก็หันไปมองเฉินผิง

ทุกคนคิดว่าฉีเต้าจางมาช่วยเฉินผิง เพราะเฉินผิงเป็นศิษย์ของเขา

พวกเขาหวังว่าเฉินผิงจะพูดโน้มน้าวให้ฉีเต้าจางอยู่ที่แคว้นเซียว

เฉินผิงรู้ว่าพวกเขาจ้องมอง จึงเข้าใจเจตนาของพวกเขา

เขามองฉีเต้าจางและอ้าปากจะพูด แต่ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้

ฉีเต้าจางเพิกเฉยต่อฝูงชนและหันไปหาอู๋เหวยซึ่งเหลือเพียงเสี้ยววิญญาณศักดิ์สิทธิ์ “มาเถอะ” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงสงบแต่แน่วแน่ “ข้าจะช่วยฟื้นคืนร่างให้เจ้า”

หลังจากพูดจบ ฉีเต้าจางก็โบกแขนเสื้อ และอู๋เหวยก็หายวับไปทันที ฉีเต้าจางก็ค่อยๆ ตามไป เขาหายไปต่อหน้าทุกคนที่อยู่ที่นั่น ชาวแคว้นเซียวสบตากันด้วยความสับสนพร้อมหันไปมองเฉินผิง

“เฉินผิง ทำไมเจ้าไม่ลองขอให้นักพรตฉีเต้าจางอยู่ที่นี่ล่ะ?” เซียวหยวนซานถามด้วยน้ำเสียงที่ดูสงสัย

เมื่อพระราชวังถูกทำลาย เซียวหยวนซานและคนของเขาจึงต้องอพยพไปยังเมืองอื่น แคว้นเซียวไม่ได้มีแค่พระราชวังแห่งเดียวเท่านั้น แต่ยังมีเมืองต่างๆ มากมายทั้งเมืองใหญ่และเมืองเล็ก แม้ว่าการจู่โจมที่เพิ่งจบลงจะสร้างความเสียหายอย่างมาก แต่การที่จุดสำคัญของแคว้นเซียวยังอยู่ก็ทำให้มรดกของแคว้นรอดปลอดภัย การฟื้นฟูให้สมบูรณ์นั้นแม้จะท้าทาย แต่ก็ยังเป็นไปได้

เฉินผิงทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เขาทั้งปรุงยาและรักษาผู้บำเพ็ญเพียรที่ได้รับบาดเจ็บในแคว้นเซียว ทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยให้พวกเขาหายดี

สองสามวันที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยยากสำหรับเฉินผิง แต่ก็เป็นภาระที่เขาเต็มใจรับ

“เฉินผิง ข้าสั่งให้คนรวบรวมทรัพยากรและสมุนไพรจากทุกมุมของแคว้นเซียวมาแล้ว” เซียวหยวนซานพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล เขาเห็นว่าเฉินผิงอ่อนล้ามาก และเมื่อทราบถึงสถานการณ์ จึงสั่งให้นำทรัพยากรมาอย่างไม่หวงแหน

“ฝ่าบาท ท่านเก็บทรัพยากรเหล่านั้นไว้ดีกว่า คนจำนวนมากในแคว้นเซียวยังคงต้องการทรัพยากรเหล่านั้นเพื่อรักษา ผมคิดว่าอีกไม่นานผมคงต้องขอตัวไปจัดการเรื่องส่วนตัว” เฉินผิงตอบด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด

“เจ้าจะไปแล้วหรือ?” เซียวหยวนซานถามด้วยความตกใจ สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นจริงจังขณะกำลังครุ่นคิด เพราะเฉินผิงอยู่ด้วยจึงทำให้ชาวแคว้นเซียวรู้สึกปลอดภัย โดยเฉพาะระหว่างที่สมาพันธ์ผนึกมารคิดล้างแค้น หากไม่มีเขา ใครล่ะจะปกป้องอนาคตของแคว้นเซียว?