หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4528

เฉินผิงใช้เนตรส่องนภาอ่านทางฝูงหุ่นเชิดดาบ พยายามหลบเลี่ยงการเคลื่อนไหวที่คาดเดาไม่ได้ของพวกมัน เป้าหมายของเขาคือการตามหาผู้อาวุโสกระบี่เท่านั้น

การตามหาผู้อาวุโสกระบี่นั้นจำเป็น เพราะเป็นกุญแจสำคัญที่จะช่วยให้เข้าใจสาเหตุของสภาพทะเลสาบ

หุ่นเชิดดาบทั้งหมดนี้มาจากไหน?

แม้ว่าหุ่นเชิดดาบจะมีอยู่ก่อนแล้ว แต่จำนวนของพวกมันไม่เคยมากขนาดนี้ พลังชั่วร้ายที่แผ่ออกมาจากทะเลสาบในตอนนี้ไม่เคยมีมาก่อน เหตุใดหุ่นเชิดดาบจึงแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และพลังชั่วร้ายที่ปกคลุมทะเลสาบมาจากไหน?

เฉินผิงเริ่มแหวกว่ายผ่านฝูงหุ่นเชิดดาบ ค่อยๆ เคลื่อนตัวลงสู่ส่วนลึกของทะเลสาบ

แม้เฉินผิงจะเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวัง แต่หุ่นเชิดดาบตัวหนึ่งก็จับสัมผัสเขาได้ มันปลดปล่อยลำแสงอันเจิดจ้าออกมา ทั้งตัวมันห่อหุ้มด้วยจิตดาบเมื่อมันพุ่งเข้าหาเขา

เฉินผิงตกตะลึงชั่วขณะ เขานึกไม่ถึงว่าหุ่นเชิดจะมีจิตดาบด้วย

เฉินผิงตอบโต้อย่างรวดเร็ว เขากำกระบี่พิฆาตมังกรไว้ในมือและพุ่งเข้าหาหุ่นเชิด

ลำแสงกระบี่เจิดจ้าพุ่งผ่านอากาศในขณะที่เฉินผิงเองก็พุ่งเข้าโจมตีด้วยจิตดาบ

ฉึก!

เขาฟันผ่านหุ่นเชิดในจังหวะเดียวอย่างแม่นยำ เมื่อหุ่นเชิดล้มลง จิตดาบในตัวมันก็ถูกกระบี่พิฆาตมังกรดูดกลืนทันที

เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจและตื่นเต้นเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่นึกว่ากระบี่พิฆาตมังกรจะดูดกลืนจิตดาบได้เองในขณะที่อยู่ในทะเลสาบ หากทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ กระบี่พิฆาตมังกรจะกลับมาสมบูรณ์ได้หรือเปล่าถ้าทำลายหุ่นเชิดดาบได้มากพอ? และที่สำคัญกว่านั้น จงหลี่จะแยกตัวจากกระบี่ได้อีกครั้งหรือไม่?

แต่ถึงแม้จะรู้อย่างนั้น เฉินผิงก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อหุ่นเชิดดาบจำนวนมากที่รายล้อมเขาได้ ถึงแม้ว่าจะอยากเข้าไปทำลายพวกมันให้หมดสักเพียงใด แต่เขาก็ต้องยั้งใจไว้ มันไม่ใช่แค่เรื่องของความสามารถเท่านั้น การกำจัดหุ่นเชิดมากขนาดนี้ต้องใช้ทั้งพลังและเวลาไม่น้อย

ยิ่งกว่านั้น เขาไม่ได้ลงมาในทะเลสาบเพื่อสังหารหุ่นเชิดดาบ ความตั้งใจจริงของเขาคือตามหาผู้อาวุโสกระบี่และถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น

เฉินผิงยังคงดำลึกลงไปในทะเลสาบต่อไป โดยหลบเลี่ยงฝูงหุ่นเชิดดาบระหว่างทาง

อาคมที่ก้นทะเลสาบควรจะหายไปแล้วแล้วทำไมถึงยังมีร่องรอยรัศมีของมันอยู่?

หรือจะมีอาคมอื่นที่ก้นทะเลสาบ?

เฉินผิงมองไปรอบๆ ด้วยความฉงน

ระหว่างที่เฉินผิงกำลังสับสนอยู่นั้น แรงดึงดูดมหาศาลก็ตรึงเท้าของเขา ราวกับว่ามีคนจับข้อเท้าของเขาไว้ทันที

เฉินผิงตกใจและลุกขึ้น พยายามที่จะดิ้นหลุดจากแรงดึงดูดนั้น

แรงดูดนั้นมหาศาล มันรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็วและสร้างกระแสน้ำวนที่ทรงพลัง ร่างกายของเฉินผิงถูกดึงเข้าหาศูนย์กลางอย่างไม่ลดละ มันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทุกวินาทีที่ผ่านไป

บ้าเอ๊ยเกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีแรงดึงดูดอยู่ที่ก้นทะเลสาบแถมยังแรงจนสร้างกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ได้?

จิตใจของเฉินผิงร้อนรนด้วยความสับสน เขาไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น เขาพยายามว่ายขึ้นไปโดยตระหนักว่าที่นี่ไม่ใช่ก้นทะเลสาบ ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนแค่ไหน แรงนั้นก็ยังตรึงเขาไว้แน่น ไม่ยอมให้เขาหลุดออกไปได้ ในที่สุดเมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เฉินผิงจึงยอมจำนน เขาหลับตาลงและปล่อยให้มันดึงเขาลงไปในก้นบึ้งอันมืดมิดของทะเลสาบ