หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4530

เฉินผิงแตะระลอกแสงเบาๆ ด้วยมือทั้งสองข้าง และอักขระศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฏขึ้นที่กลางฝ่ามือของเขา

เพียงชั่วครู่แสงก็ค่อยๆ จางลง และภาพตรงกลางห้องก็ชัดเจนขึ้น

เมื่อแสงเลือนหายไป เฉินผิงก็ตกตะลึงเมื่อพบว่าที่กลางห้องมีผู้อาวุโสกระบี่และผู้อาวุโสหลายคนของสำนักหลอมเซียนติดอยู่ข้างใน

เมื่อเห็นเฉินผิงปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน คนเหล่านั้นก็ดีใจอย่างเห็นได้ชัด

“ผู้อาวุโสกระบี่...”

เฉินผิงรีบวิ่งไปหาผู้อาวุโสกระบี่ทันทีเมื่อเห็นอย่างนั้น

ไม่แปลกที่ผู้อาวุโสกระบี่จะหายตัวไปนาน คนที่ถูกส่งไปค้นหาได้ลงไปในทะเลสาบชำระดาบและไม่กลับขึ้นมาอีกเลย

ที่แท้พวกเขาติดอยู่ที่นี่มาตลอด หากเฉินผิงไม่มา ก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน

“คุณเฉิน อย่าเข้ามาใกล้...” ผู้อาวุโสกระบี่ตะโกนเสียงดังเมื่อเห็นเฉินผิงเข้ามา

ทว่ามันก็สายไปแล้ว!

ทันใดนั้นเครื่องรางก็ปรากฎขึ้นมาจากใต้เท้าผู้อาวุโสกระบี่และคนอื่นๆ ด้วยแสงสว่าง

แสงนั้นเจิดจ้าจนเฉินผิงรู้สึกว่าร่างกายของเขาเบาหวิวราวกับถูกพลังมหาศาลซัดเข้าใส่

ในขณะเดียวกัน เครื่องรางอีกเจ็ดชิ้นก็ปะทุขึ้นด้วยแสง

ในขณะนั้น อาคมเบญจธาตุแปดทิศก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้น

ลำแสงแปดสายมาบรรจบกันและล้อมรอบเฉินผิง

ผู้อาวุโสกระบี่และคนอื่นๆ ตกตะลึงเมื่อเห็นอย่างนั้น

เมื่อลำแสงแปดสายล้อมรอบเฉินผิง ห้องลับก็สั่นไหวอย่างรุนแรง

ตะกอนและน้ำในทะเลสาบซึ่งดูเหมือนลอยอยู่กลางอากาศพุ่งลงมาราวกับว่าถูกพลังมหาศาลปลดปล่อย

น้ำท่วมเต็มห้องลับในทันที และที่เลวร้ายไปกว่านั้น หุ่นเชิดดาบนับไม่ถ้วนก็ตื่นขึ้น ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างกระตุ้นให้พวกมันวิ่งเข้าหาพวกเขา

ร่างของเฉินผิงถูกห่อหุ้มด้วยแสงจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

ในทางกลับกัน ผู้อาวุโสกระบี่ได้รับอิสรภาพคืนมา อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับหุ่นเชิดดาบที่เข้ารุมล้อม พวกเขาก็ดูสิ้นหวัง

“ตามฉันมาและทำลายหุ่นเชิดดาบให้หมด อย่าให้พวกมันเข้าใกล้คุณเฉิน!” ผู้อาวุโสกระบี่ตะโกนและถือดาบพุ่งเข้าไปทันที

ชั่วขณะนั้นทะเลสาบชำระดาบเต็มไปด้วยพลังอันโกลาหล

ที่ด้านนอกทะเลสาบชำระดาบ ปรมาจารย์ค้อนเหล็กและคนอื่นๆ เฝ้าดูผืนน้ำที่ปั่นป่วนด้วยท่าทางเคร่งขรึม

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นใต้ทะเลสาบชำระดาบ

พลังรุนแรงมากจนรู้สึกราวกับว่าทั่วสำนักหลอมเซียนกำลังสั่นไหว

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงที่ถูกล้อมรอบด้วยแสงยังคงสงบนิ่ง ร่างกายของเขาผ่อนคลายราวกับกำลังแช่น้ำพุร้อน

รู้สึกดีเหลือเกิน...

ดวงตาของเฉินผิงเผยอเล็กน้อย และเขารู้สึกผ่อนคลายเป็นที่สุด

ขณะที่เฉินผิงหลับสบาย เส้นด้ายสีดำบางๆ ที่ออกมาจากแสงก็เริ่มเข้าไปในร่างกายของเขา

ร่างกายของเฉินผิงยังคงนิ่ง รอยยิ้มน้อยๆ ยังคงอยู่บนใบหน้าของเขา

ทันทีที่เส้นด้ายสีดำเหล่านั้นกำลังจะเข้าสู่ร่างกาย เฉินผิงก็ลืมตาขึ้นทันที