หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4532

เฉินผิงอาศัยความทรงจำสลักตัวอักษร จากนั้นจึงใช้ตัวอักษรเหล่านี้เขียนเครื่องราง

ขณะที่เฉินผิงเขียนเครื่องราง หุ่นเชิดดาบที่เคยสงบนิ่งก็กลับมาคลั่งอีกครั้ง มันพุ่งไปข้างหน้าเหมือนเสือดุร้าย

ผู้อาวุโสกระบี่พร้อมกับผู้อาวุโสหลายคนของสำนักหลอมเซียนต่อสู้สุดกำลัง

ในขณะเดียวกัน ดาบของผู้อาวุโสกระบี่ก็เข้าขัดขวางหุ่นเชิดดาบไม่ให้เข้าใกล้เฉินผิง

ใบหน้าของผู้อาวุโสกระบี่แดงก่ำขณะที่เขาฟาดฟันดาบ

ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ของสำนักหลอมเซียนก็ต่อสู้กับหุ่นเชิดดาบอย่างดุเดือดเช่นกัน

เมื่อหุ่นเชิดดาบถูกทำลายมากขึ้นเรื่อยๆ จิตดาบในทะเลสาบชำระดาบก็แข็งแกร่งขึ้น

ทันใดนั้นผู้อาวุโสกระบี่ก็กระอักเลือดออกมา ในขณะที่โล่ซึ่งสร้างขึ้นจากลำแสงดาบถูกหุ่นเชิดดาบจำนวนมากทำลาย

ดวงตาของผู้อาวุโสกระบี่แดงฉาน เขาคำรามเสียงดังในขณะที่ดาบยาวของเขาขยายขนาดและร่างกายของเขาราวกับลุกเป็นไฟ

แค่ฟันเพียงครั้งเดียว ผู้อาวุโสกระบี่ก็กำจัดหุ่นเชิดดาบไปได้หลายตัว

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าหุ่นเชิดดาบจะมาไม่จบไม่สิ้นและยังคงเพิ่มจำนวนเรื่อยๆ

ผู้อาวุโสกระบี่และผู้อาวุโสของสำนักหลอมเซียนถูกล้อมรอบด้วยหุ่นเชิดดาบ และกำลังจะถูกพวกมันสังหาร

เมื่อเฉินผิงเขียนตัวอักษรสุดท้าย เครื่องรางก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง

ฟุ่บ!

เครื่องรางค่อยๆ ลอยลงมาที่ตรงกลาง จากนั้นก็ระเบิดแสงสีทองออกมา

แผ่นดินสั่นสะเทือน ลำแสงสีทองแปดสายพุ่งออกมาจากเครื่องรางและรวมกันเป็นหนึ่ง

แสงสีทองแผ่กระจายและส่องสว่างไปทั่วทะเลสาบชำระดาบ

ภายใต้แสงสีทอง หุ่นเชิดดาบส่งเสียงแหลม พวกมันกลายเป็นฝุ่นผงและหายไปในทันทีพร้อมสลายเป็นจิตดาบ

ในชั่วพริบตา หุ่นเชิดดาบทั้งหมดในทะเลสาบชำระดาบก็หายไป

ผู้อาวุโสกระบี่และผู้อาวุโสของสำนักหลอมเซียนยืนตะลึง พร้อมจ้องมองภาพที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา

“หุ่นเชิดดาบ... พวกมันตายหมดแล้วเหรอ?” ผู้อาวุโสกระบี่อุทานด้วยความประหลาดใจ

ก่อนหน้านี้มีหุ่นเชิดดาบอยู่ในทะเลสาบชำระดาบอยู่แล้ว แม้จะมีวงแหวนอาคมที่ก้นทะเลสาบ หุ่นเชิดดาบก็ยังอยู่

แต่ตอนนี้อาคมเบญจธาตุแปดทิศกำจัดพวกมันหมดสิ้น

เมื่อมองไปรอบๆ เขาก็สังเกตเห็นว่าผู้อาวุโสกระบี่และคนอื่นๆ หายไปแล้ว

“นายท่าน ตอนนี้คุณอยู่ในกระบี่พิฆาตมังกร” จงหลี่พูด

เฉินผิงเดินไปหาจงหลี่และถามเบาๆ “จงหลี่ คุณฟื้นตัวเต็มที่แล้วใช่ไหม?”

จงหลี่พยักหน้า “ใช่”

หลังจากนั้นจงหลี่ก็ลูบหน้าเฉินผิงเบาๆ แล้วพูดว่า “นายท่าน ที่ผ่านมาคุณคิดถึงฉันบ้างไหม?”

“คิดถึงสิ ผมมาที่สำนักหลอมเซียนเพื่อรักษาคุณโดยเฉพาะ”

เฉินผิงจับมือจงหลี่

จงหลี่โอบกอดเฉินผิงอย่างอ่อนโยน

เฉินผิงไม่ได้บำเพ็ญเพียรคู่มานาน

จากนั้น...

ผู้อาวุโสกระบี่และคนอื่นๆ เฝ้าดูเฉินผิงอย่างเงียบๆ พวกเขาไม่รู้ว่าตอนนี้เฉินผิงกำลังบำเพ็ญเพียรคู่