หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4568

“ห้าร้อย?” เฉินผิงเกือบจะหัวเราะออกมา

สำหรับเฉินผิง เหรียญวิญญาณม่วงห้าร้อยเหรียญนั้นเป็นเพียงเศษเงิน

อย่างไรก็ตาม สำหรับเหยาเม่ยมันคือเงินมหาศาล

มีความเหลื่อมล้ำอย่างเลี่ยงไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นคนในโลกมนุษย์หรืออาณาจักรนิรันดร์

บางคนต้องดิ้นรนกระเสือกกระสนหาเงินเป็นแสนเพื่อใช้เป็นค่ารักษา ถึงกับต้องยอมขายทุกอย่างที่ตัวเองมี แต่ก็ยังไม่เพียงพอ พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับชะตากรรม

แต่บางคนจ่ายเป็นแสนได้สบายเพียงเพื่อลิ้มรสไข่ปลาคาเวียร์

ความแตกต่างนี้มีอยู่ตลอดไม่ว่าจะเป็นยุคสมัยไหน

“ก็จริงที่เหรียญวิญญาณม่วงห้าร้อยเหรียญอาจดูมากเกินไป แต่ที่นครอสูรก็แบบนี้ เราแก้ไขอะไรไม่ได้ เมื่อขายผลึกเซียนได้แล้ว ฉันจะเอาเงินไปที่คุกเพื่อช่วยพี่ชายออกมา” เหยาเม่ยคิดว่าเฉินผิงตกใจกับจำนวนเงิน

“ไปกันเถอะ คุณบอกว่ามีที่หนึ่งที่ให้ราคาผลึกเซียนสูงไม่ใช่เหรอ? พาผมไปดูทีสิ” เฉินผิงพูด

เหยาเม่ยพยักหน้า จากนั้นก็เดินนำทางเฉินผิงในนครอสูร

เมื่อรู้ว่าเฉินผิงไม่เคยมาที่นครอสูร เหยาเม่ยจึงรับหน้าที่แนะนำสถานที่สำคัญในเมืองให้เขารู้จัก

มีทั้งร้านขายยา โรงหลอมอาวุธ และตลาดแลกเปลี่ยนสินค้า นอกจากนี้ยังมีโรงเตี๊ยมและสนามประลองอีกด้วย

เมื่อฟังที่เหยาเม่ยอธิบาย เฉินผิงก็เข้าใจนครอสูรขึ้นมาในระดับหนึ่ง

“เหยาเม่ย ทำไมคุณถึงรู้เรื่องนครอสูรมากขนาดนี้? แล้วทำไมพี่ชายของคุณถึงถูกจับ?” เฉินผิงรู้ว่าเหยาเม่ยไม่ได้อาศัยอยู่ในนครอสูร แต่เธอกลับคุ้นเคยกับทุกอย่างในเมืองนี้เป็นอย่างดี

นอกจากนี้ เขายังไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายของเธอถึงถูกจับ

“ฉันกับพี่ชายเอาหญ้าเซียนกับศิลาวิญญาณมาขายที่นครอสูรบ่อยๆ ฉันจึงคุ้นเคยกับที่นี่ดี พี่ชายของฉันถูกจับเพราะ... เพราะว่า...” เหยาเม่ยดูลังเล เหมือนเธอไม่อยากจะพูด

“เอาล่ะ ถ้าคุณไม่อยากพูดถึงก็อย่าพูดเลย ไปกันเถอะ” เฉินผิงไม่ซักต่อ

เฉินผิงไม่ได้อยากรู้เหตุผลที่พี่ชายของเหยาเม่ยถูกจับขนาดนั้น

“และทะเลก็ไร้ขอบเขต” เหยาเม่ยพูดต่อ

“เข้ามา” เด็กหลบไปอีกด้าน ปล่อยให้เหยาเม่ยพาเฉินผิงเข้าไปข้างใน

เฉินผิงเฝ้าดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างงุนงง ไม่เข้าใจทำไมเหยาเม่ยถึงพูดรหัสลับกับเด็กคนนั้น ก็แค่เอาผลึกเซียนมาขายไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงต้องลึกลับขนาดนี้?

หลังจากก้าวเข้าไปในบ้าน เฉินผิงก็สำรวจรอบๆ อย่างระมัดระวัง

เหยาเม่ยสังเกตเห็นว่าเฉินผิงลุกลี้ลุกลน เธอจึงพูดว่า “อย่ากังวล ที่นี่ปลอดภัย อีกอย่างไม่มีใครกล้าก่อเรื่องในนครอสูรหรอก”

“คุณพาผมมาที่ไหน? ที่นี่ดูไม่เหมือนที่แลกเปลี่ยนสินค้าเลย แถมมีการใช้รหัสลับด้วย อย่างกับฐานลับหรืออะไรทำนองนั้น” เฉินผิงกระซิบกับเหยาเม่ย

“ไม่ต้องกังวล คุณจะไม่เป็นไร ฉันคุ้นเคยกับที่นี่ดี” เหยาเม่ยปลอบ

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงจึงเลือกที่จะเงียบ เขาเดินตามเหยาเม่ยซึ่งเด็กคนนั้นพาเข้าไปในห้อง

แม้ว่าห้องจะไม่ใหญ่นัก แต่ที่น่าประหลาดใจคือมีการวางอาคมอำพรางไว้ข้างใน